De voshaai is een soort kraakbeenachtige vis die wordt gekenmerkt door zijn enorme staart. Het is een wijd verspreid organisme, met een verbazingwekkende mobiliteit en activiteit, waardoor het zich vrij snel kan verplaatsen tussen het oppervlak en diep water. De reproductie van deze exemplaren is het grootste obstakel en wordt beschouwd als een zeer kwetsbare haai.
Er zijn drie soorten haaien die "vossen" worden genoemd. In ieder geval zullen we ons in deze ruimte alleen richten op Alopias superciliosus. Lees verder voor meer informatie over dit enorme zeemonster.
Vormshaaien Habitat
Voshaaien komen voor in tropische en gematigde zeeën, van het oppervlak tot 700 meter diep. Deze haai is een vrij actieve en geharde zwemmer, die lange trektochten tot 2.400 kilometer kan maken. De optimale habitat van deze soort is in warm water, omdat daar de grootste exemplaren worden gevonden.
Fysieke kenmerken
Het onderscheidende kenmerk van deze haai is het bovenste deel van zijn staart, die erg lang en opvallend is. Deze caudale extensie kan zo groot worden als zijn lichaam en in feite bereiken de grootste organismen een totale lengte van 4,5 meter.
Zijn lichaam is vergelijkbaar met dat van andere haaien: cilindrisch, robuust en met een langwerpige kegelvormige snuit. Bovendien heeft het 5 voor de hand liggende vinnen, met een vrij verkleinde zesde dorsaal, die zich nabij de staart bevindt. Ze zijn allemaal onbeweeglijk en dienen de haai om zijn positie in het water te behouden, met uitzondering van de staart, die de enige is met mobiliteit.
Dit organisme behoudt de typische kleuring van haaien, met blauwachtig grijs op de rug, maar wit op de buik. Hoewel het geslacht Alopias 3 verschillende soorten bevat, onderscheidt deze zich van de rest door zijn grote ogen, daarom wordt hij ook wel de "grootoogvoshaai" genoemd.
Voerhaaigedrag
Deze haai is een eenzame zwemmer die vaak warm water zoekt. Bovendien is de bevolking gescheiden naar leeftijd en geslacht. Sommige experts beschouwen dit als een strategie die hun overleving verbetert. Hierdoor komen vrouwtjes, mannetjes en juvenielen samen in verschillende delen van de oceaan.
Volgens een artikel in het wetenschappelijke tijdschrift Marine Ecology Progress Series verblijft deze haai overdag meestal op een diepte van 200 tot 500 meter en 's nachts aan de oppervlakte. Dit komt omdat hij dankzij zijn ogen gemakkelijk zijn prooi kan observeren met de weerkaatsing van de zon, terwijl hij 's nachts door gebrek aan licht naar de oppervlakte komt.
Voederhaaien voeren
Het belangrijkste voedsel is scholen inktvis en vis, daarom wordt het beschouwd als een gespecialiseerd roofdier. Tot de meest voorkomende soorten in hun dieet behoren de platte boquinete, Humboldt-inktvis, lantaarnvis en Pacifische heek.
De staart van deze haai speelt een belangrijke rol in zijn dieet, omdat hij deze gebruikt om zijn prooi te verdoven en in het nauw te drijven. Dit wordt uitgevoerd door middel van rimpelingen die wervelingen in het water veroorzaken en het slachtoffer verdoven. Hij gebruikt het ook als een zweep, waarmee hij hard slaat en het doelwit uitschakelt.
Voortplanting voshaaien
Deze haai plant zich ovovivipaar voort, met een draagtijd van een jaar en nesten van twee jongen. Tijdens hun ontwikkeling vertonen de jongen een gedrag dat oophagy wordt genoemd en dat bestaat uit het eten van de onbevruchte eieren van de moeder.Om dit te doen, ontwikkelen ze tijdelijke embryonale tanden die voor de bevalling verloren gaan.
De jongen van de soort zijn bij de geboorte tussen de 60 en 105 centimeter groot en worden ten minste 12 jaar oud. Bovendien is de ouderlijke zorg minimaal, aangezien ze bij de geboorte onafhankelijk zijn, maar in een "kinderkamer" blijven, waar ze worden beschermd door meerdere vrouwtjes. Naarmate ze groeien, migreren ze naar nieuwe plaatsen, waarbij ze scheiden op leeftijd.
Deze haai plant zich jaarlijks voort, maar heeft geen vaste paartijd. Hij kan op elk moment van het jaar paren.
Behoudsstatus
Volgens de International Union for Conservation of Nature staat de voshaai op de lijst van kwetsbare soorten. Dit komt doordat de exemplaren weinig nakomelingen per worp voortbrengen en ook omdat ze worden uitgebuit door visserijbedrijven.
Thresher Shark-bedreigingen
De grootste bedreiging van deze organismen is selectieve en incidentele visserij. Een van de redenen voor de grote vraag is de waardering van het vlees, de vinnen, de huid en de levers. Daarom worden ze gevangen door recreatieve vissers in verschillende landen over de hele wereld.
Op het Aziatische continent is er een grote commercialisering van vinnen, omdat ze deel uitmaken van een traditioneel Chinees gerecht. De meest gewaardeerde delen van de exemplaren zijn echter hun vlees en lever. De eerste wordt namelijk gebruikt voor menselijke consumptie, terwijl uit de laatste olie met een hoog vitaminegeh alte wordt gewonnen.
Gelukkig hebben de Internationale Commissie voor de instandhouding van tonijn in de Atlantische Oceaan en de Commissie voor de tonijnvisserij in de Indische Oceaan het vangen van deze haai verboden. Hoewel de inspanningen nog geen vruchten afwerpen, hebben verschillende andere landen afgesproken om samen te werken aan het behoud ervan, met als doel de mariene biodiversiteit te beschermen.
