Dieren lijden aan nier- en urinestenen die erg lijken op die bij mensen.
De meeste van deze stenen zijn samengesteld uit minerale zouten, samengesteld uit gemeenschappelijke elementen die in ons lichaam worden aangetroffen, namelijk calcium, magnesium, ammonium, fosfor en carbonaten. De samenstelling en consistentie zijn vergelijkbaar met die van kalksteen.
Hier delen we wat Feiten over urinestenen bij honden en katten zodat u weet hoe u ze kunt vermijden.
Wat veroorzaakt urinestenen bij katten en honden?
Er zijn verschillende dingen die bijdragen aan de vorming van stenen in de urinewegen. Een daarvan is de concentratie van te veel minerale zouten in de urine. Veel bacteriën breken ureum in de urine af tot ammoniak en alkaliseren zo de urine.
Zeker Honden- en kattenrassen zijn gevoelig voor stenen van verschillende samenstelling. Deze stenen worden gevormd doordat de zouten van aminozuren en uraten die in het bloed van deze dieren worden aangemaakt qua concentratie te hoog zijn. Het bekendste voorbeeld zijn die gevormd in Dalmatiërs.
Volgens veel specialisten is het tot op de dag van vandaag nog niet bekend waarom sommige honden wel stenen vormen en andere juist niet.Uitdroging kan bijvoorbeeld een van de oorzaken zijn, omdat het de concentratie van mineralen in de urine verhoogt en de vorming van stenen kan verhogen.
Vrouwtjes van alle soorten zijn vatbaarder voor urineweginfecties en stenen omdat hun urethra korter is. anderen Honden en katten worden geboren met slijmvliesafwijkingen waardoor ze vatbaarder zijn voor urineweginfecties.
Wat zijn de symptomen van urinewegstenen?
De twee meest voorkomende tekenen van blaasstenen zijn pijnlijk urineren en bloed in de urine.. Bloed in de urine of hematurie treedt op wanneer de stenen de bekleding van de blaas irriteren, die erg gevoelig is, en bloedingen veroorzaken.
Het slijmvlies van de ontstoken blaas is behoorlijk pijnlijk omdat, wanneer dieren zichzelf ontlasten, er kleine steentjes doorheen gaan. Huisdieren met blaasstenen proberen te vaak te plassen. Ze hurken neer en proberen het te doen zonder duidelijk succes. Urine kan donker van kleur zijn, zoals rode wijn.
Als ze plassen, is de hoeveelheid klein. Te midden van deze routine zijn deze dieren rusteloos. Ze lopen in een gehurkte houding. De eigenaren ze kunnen deze tekens verkeerd interpreteren en aannemen dat het huisdier verstopt is.
Desalniettemin, Als ze de buik van deze honden of katten voelen, kunnen ze kleine steentjes in de blaas voelen alsof het knikkers zijn.
Als u uw dier niet meteen naar uw dierenarts brengt, stenen kunnen de urethra blokkeren, de buis die van de blaas naar de penis of vagina leidt.
Wanneer dit gebeurt, hoopt urine zich op in het lichaam en veroorzaakt uremie, depressie en braken. De blaas breidt zich meerdere malen uit tot zijn normale grootte en kan zelfs exploderen. Het kan enkele weken duren voordat het probleem vanzelf is opgelost en de blaasgrootte weer normaal is.
Ondanks deze veranderingen, honden en katten met stenen hebben meestal geen hoge koorts. Uit urinetests bij deze dieren blijkt echter meestal bloed en witte bloedcellen.
Bacteriën kunnen ook in de urine aanwezig zijn. Elke urineweginfectie die vaak terugkeert bij uw huisdier, moet worden gecontroleerd. zorgvuldig om de aanwezigheid van stenen in de blaas te detecteren.
Deze stenen zijn poreus en veroorzaken infecties die, indien niet op tijd behandeld, zeer ernstig kunnen zijn.
Om deze stenen op te lossen, het is het beste om je kleine vriend eiwitarme diëten te geven en er zal zeker een medicijn worden toegediend, allopurinol, Het vermindert de hoeveelheid urinezuur die het lichaam aanmaakt.
Als ze niet oplossen, moet operatief worden ingegrepen en een cystostomie worden uitgevoerd. Soms eDit type operatie kan het probleem snel beëindigen.
Hoe kan het terugkeren van stenen worden voorkomen?
Het beste is dat uw huisdier toegang heeft tot schoon en zoet water.
Diëten die rijk zijn aan granen en groenten produceren alkalische urine, waardoor bepaalde stenen kunnen worden gevormd. Daarom, probeer je kleine vriend kwaliteitsvoer te laten eten.
