Uitstapjes naar het strand met honden kunnen een risico op dronkenschap opleveren, omdat de frequente inname van zand wordt verergerd door de gevaren van zeewater. Daarom is het altijd nodig om het dier onder controle te houden als je vervelende maag-darmstoornissen wilt voorkomen.
Uitjes naar het strand met honden zijn vaak erg aantrekkelijk, vooral als ze af en toe plaatsvinden. Honden die niet gewend zijn aan het mariene milieu hebben de neiging om te spelen en alle nieuwigheden te inspecteren, van het zand tot de golven.
Deze nieuwsgierigheid zou geen probleem zijn als de dieren zich zouden beperken tot krabben of zich vermaken met eb en vloed van het getij. Desalniettemin, ze proberen meestal alles wat hun aandacht trekt.
Ondanks het kiezen van schone omgevingen, vrij van gewone sigarettenpeuken, uitwerpselen of ander vuil, herbergt zeewater bepaalde gevaren waarmee rekening moet worden gehouden.
Zeewatervergif.webptiging
Net als bij mensen is een kleine slok zout water niet gevaarlijk. Als het bedrag echter hoger is geweest, het dier zal de zogenaamde ‘stranddiarree’ ervaren, met als gevolg darmklachten.
De mildste gevallen van vergif.webptiging duren meestal enkele dagen, waarbij het dier zich lusteloos zal voelen door zijn ongemak. Als de waterinname daarentegen hoger is geweest, of als er om de een of andere reden een ernstige bijwerking is opgetreden, zullen ze worden gegeven braken, spiertrillingen of toevallen.
Elektrolytenonbalans als gevolg van: de overvloed aan natrium in zeewater, kan een lethargische of verwarde toestand bevorderen bij het dier. In deze situatie is het raadzaam om direct naar de dierenarts te gaan.
De aanwezigheid van gif.webptige algen in de zee is ook een risicofactor en nog meer als ze microscopisch klein zijn. Hoewel velen van hen niet worden gezien, worden ze meestal gekenmerkt door onaangename geuren waardoor ze kunnen worden geïdentificeerd. Paradoxaal genoeg zal deze geur precies degene zijn die de nieuwsgierigheid van het dier aantrekt om ze te proberen.
Veneuze algen zijn niet alleen een gevaar vanuit de zee, want is te vinden in meren, vijvers, rivieren en zelfs zwembaden tuin met slechte schoonmaak. Wanneer inname wordt vermoed, moet de behandeling tegen ingeslikte toxines worden uitgevoerd door de professional.
Behandeling en preventie
De voorgeschreven behandeling hangt af van de hoeveelheid ingenomen water, de kwaliteit en de symptomen. Maagspoelingen worden aanbevolen in het geval van de aanwezigheid van toxines. Voor de mildste aandoeningen kan hydratatie van het dier of het opwekken van braken voldoende zijn.
In de dagen na de vergif.webptiging het is volkomen normaal dat het dier moe is of een slechte eetlust heeft. Gastro-intestinale klachten en medicatie zullen bijdragen aan deze lethargie.
Om zeewatervergif.webptiging te voorkomen honden moeten zich gehydrateerd voelen. Door de voorkeur te geven aan drinkwater via draagbare drinkbakken, wordt voorkomen dat ze in de verleiding komen om uit de zee te drinken.
Toch is het waar dat de nieuwsgierigheid naar de omgeving, versterkt door de aantrekkingskracht van de golven, aanwezig zal blijven. Daarom, als u het dier niet de vrijheid wilt ontnemen om zonder riem rond te zwerven, het is van essentieel belang dat eigenaren voortdurend de toestand van hun huisdieren controleren. Bovendien wordt aanbevolen dat zowel eigenaren als honden enige tijd samen doorbrengen, om de vermoeidheid van de laatste te vergroten en ze de neiging hebben om op een meer ontspannen manier rond te sluipen.
Uitstapjes naar de zee kunnen een aantrekkelijke optie zijn voor huisdieren, maar ook gunstig zijn omdat het een natuurlijke omgeving is. Als u zich bewust bent van de risico's van dit gebied en het dier regelmatig controleert, wordt de ervaring voor u beiden een genot.
