Het grijpstaartstekelvarkenHet is een van de 12 soorten stekelvarkens van de zogenaamde Nieuwe Wereld. Ze zijn endemisch in de Zuid-Amerikaanse bossen van Venezuela, Guyana, Brazilië, Bolivia, Paraguay en sommige delen van het uiterste noorden van Argentinië.
Deze dieren ze zijn uitstekende klimmers en brengen het grootste deel van hun tijd door in bomen. Zoals veel nachtdieren heeft het stekelvarken met grijpstaart een slecht gezichtsvermogen, maar heeft hij een zeer scherp tast-, gehoor- en reukvermogen.
Bepaalde zoogdieren en roofvogels kunnen proberen een stekelvarken met grijpstaart aan te vallen, maar dit loopt meestal niet goed af voor het roofdier. Deze soort verdedigt zich met groot succes door te kunnen grommen, buigen en zwaaien met zijn stekels om het roofdier te intimideren.
Morfologie van het grijpstaartstekelvarken
Volwassen individuen kunnen tot 60 centimeter lang worden en tot vijf kilo wegen. De staart is bijna net zo lang als zijn lichaam en voegt in totaal tussen de 33 en 48 centimeter toe. Prehensile-staarten worden gebruikt voor stabilisatie en grip tijdens het klimmen, maar ook om op te hangen.
Deze soort stekelvarken heeft korte en dikke stekels, waardoor hij een gevlekt uiterlijk krijgt. De stekels zijn normaal gesproken plat, maar staan omhoog als het dier zich bedreigd voelt. Deze variëren in kleur van crème tot geel, tot bruin, tot bijna zwart.
De kleur van de huid is vergelijkbaar met die van de stekels, met een geeloranje tint. Deze tint is te wijten aan een wasachtige en scherpe substantie die wordt uitgescheiden door de talgklieren van mannen en vrouwen. De halfholle stekels van 60 tot 100 millimeter lang zijn effectief in het doordringen van het vlees van roofdieren en zijn zeer moeilijk te verwijderen.
Fokgewoonten
Er is weinig documentatie over het voortplantingssysteem van deze soort. In gevangenschap is het mogelijk gevallen te zien van mannetjes die op vrouwtjes urineren en hun jongen om ze te markeren. Dit doen ze één keer tijdens de verkeringstijd en één keer bij de geboorte van het kalf.
Vrouwtjes bereiken geslachtsrijpheid rond de leeftijd van 19 maanden en ze kunnen reproductief blijven tot de leeftijd van 12 jaar. De draagtijd duurt ongeveer 203 dagen. Het kalf weegt meestal ongeveer 400 gram, wordt geboren met de ogen open en kan klimmen.
Het spenen vindt plaats rond de leeftijd van 10 wekenMaar het dier zal pas na ongeveer 48 weken zijn maximale grootte bereiken.
De geslachtsorganen van het grijpstaartstekelvarken zijn inwendigDaarom deden wetenschappers er vroeger tot zes maanden over voordat ze ze konden identificeren. Daarom hebben ze besloten om een innovatieve techniek te gebruiken voor het analyseren van DNA dat is geëxtraheerd uit een weerhaak om het geslacht te bepalen.
Voedsel en gedrag
Het grijpstaartstekelvarken is herbivoor. Geniet van de bladeren, knoppen, bloemen, wortels en de laag cambium onder de bast van sommige bomen. Ze voeden zich over het algemeen alleen of in paren, nooit in groepen.
Het heeft nachtelijke gewoonten, dus het slaapt meestal overdag en gaat in de schemering op zoek naar voedsel. Ze bewegen zich langzaam maar gemakkelijk door de bomen. Normaal gesproken dalen ze alleen naar de grond als ze een opening tussen bomen niet kunnen overbruggen of om te paren en te poepen.
Het grijpstaartstekelvarken is sociaal tolerantvooral wanneer koppels en eten overvloedig zijn. Ze geven echter de voorkeur aan kleine groepen of een volledig eenzame levensstijl. Hoge takken en holle stammen zijn voorkeursplaatsen voor holen en slaapplaatsen.
Deze soort communiceert op verschillende manieren, waaronder akoestische, chemische en visuele manieren. Lang gekreun, geschreeuw, gegrom, gesis en gepiep zijn de belangrijkste auditieve communicatie. Knarsen van tanden, houding en ratelen van stekels worden gebruikt in het licht van potentiële bedreigingen.
Wanneer ontspannen en comfortabel, rusten de tanden plat tegen de huid. Als ze worden bedreigd, geïrriteerd of geconfronteerd met een onbekende persoon, zullen ze standhouden. Om nog groter en gevaarlijker te lijken in het aangezicht van een dreiging, zullen deze dieren de stekels vertonen. De snelheid van pilo-erectie kan de intensiteit van de waargenomen dreiging of ergernis aangeven.
Levensverwachting
De levensverwachting van het grijpstaartstekelvarken onder menselijke zorg varieert van 12 tot 17 jaar. Deze soort wordt niet vermeld als bedreigd of bedreigd. Ze worden echter vaak verdreven door verlies van leefgebied en in sommige regio's worden ze gedood door jagers.
