De walvisvangst is een activiteit die, hoewel wijdverbreid over de hele wereld, tegenwoordig nauwelijks wordt beoefend. Ondanks dat de Internationale Walvisvaartcommissie hun jacht verbiedt, Japan heeft de overeenkomst om deze praktijk voort te zetten na zijn ambtstermijn van meer dan drie decennia opgezegd.
Japan en de consumptie van walvisvlees
Ondanks het verbod is Japan nooit gestopt met de walvisjacht: achter het excuus van wetenschappelijke doeleinden die de walvisvangst beschermden, was de commerciële verkoop van walvisvlees, waarvan het verbruik in het land is afgenomen, hoewel het nog steeds wordt geproduceerd.
En het is dat hoewel Japan verdedigt dat de enige manier om bepaalde studies uit te voeren het offeren van dieren is, de waarheid is dat het vlees altijd is verkocht. Hoewel Japan zich verbergt in uitbuiting, is de realiteit nogal anders.
In feite consumeerde Japan in de jaren zestig niets meer en niets minder dan ongeveer 230.000 ton vlees van deze kolossale walvisachtigen per jaar, terwijl er momenteel slechts 4.000 worden gegeten, een zeker lager cijfer, vooral als we rekening houden met wat er is in de loop van de tijd verminderd.
In feite heeft de industrie momenteel amper 1.000 werknemers in dienst en wordt ondersteund door subsidies. Desalniettemin, walvisvangst wordt geaccepteerd en zelfs ondersteund in Japan.
En het is dat hoewel de walvisvangst historisch gezien belangrijk is geweest in Japan, zijn echte hoogtepunt kwam na de Tweede Wereldoorlog, toen walvisvlees een belangrijke eiwitbron voor de Japanners begon te worden.
Japan en de walvisvangst
Zo heeft Japan jaar na jaar honderden walvissen op Antarctica gevangen voor zogenaamd wetenschappelijke doeleinden. Het enige goede nieuws is dat zijn activiteiten, buiten de Internationale Walvisvaartcommissie, nu alleen aan zijn kusten zullen worden uitgevoerd. De limieten zullen echter door het land worden gesteld, zodat het afslachten van walvissen door Japan doorgaat.
Voor sommigen is het nieuws zelfs positief, aangezien Japan de walvisvangst niet langer zal maskeren voor zijn veronderstelde wetenschappelijke doeleinden. De stap die het land heeft gezet is om zichzelf openlijk uit te roepen tot walvisjager, waardoor hun activiteiten in heiligdommen op Antarctica worden verboden.
Gedurende jaren, Landen als Australië en Nieuw-Zeeland hebben hevig geprotesteerd en hebben geprobeerd Japan te beletten te jagen in hun beschermde gebieden door middel van juridische procedures.. Er zijn voorbeelden, zoals het heiligdom op de Balearen, veel dichter bij ons en ver van de Japanse jacht.
Er zijn zelfs grote NGO's zoals Shea Sheperd die hebben geprobeerd de walvisvangst door Japan met geweld te voorkomen. Activisten gebruiken hun boten om te voorkomen dat de Japanners en andere landen op deze ongelooflijke dieren jagen.
Bovendien, jarenlang was de belangrijkste zorg van de IWC de omgang met Japan als intern lid. Momenteel kunnen de rest van de leden hun doelstellingen richten op de bescherming van walvissen zonder dat de vijand thuis is, en zich richten op problemen zoals klimaatverandering en plastic.
