De bladstaartgekko (Uroplatus phantasticus), ook wel bekend als de satanische gekko vanwege zijn uiterlijk, is een reptiel dat behoort tot de familie Gekkonidae. Hoewel de naam doet vermoeden dat het een gevaarlijk dier is, is de realiteit dat het een rustig wezen is dat opv alt door zijn prachtige camouflage.
Dit mimesis-vermogen stelt het reptiel in staat onopgemerkt te blijven door potentiële roofdieren en vertoont ook bepaald gedrag dat detectie voorkomt. Hieronder vindt u de meest relevante informatie over de bladstaartgekko.
Bladstaartgekko leefgebied
De bladstaartgekko is een unieke soort ter wereld die alleen in Madagaskar voorkomt, vooral in de bergbossen in het noorden en zuidoosten die niet hoger zijn dan 800 meter boven de zeespiegel.Evenzo is zijn aanwezigheid geregistreerd op het eiland Nosy Mangabe.
Dit reptiel camoufleert zichzelf meestal tussen het bladafval en kan tot 2 meter hoog klimmen op boomstammen. Het is bij uitstek een nachtdier, dus het toont zijn piek van activiteit 's nachts en rust overdag.
De bladstaartgekko is ectotherm, wat betekent dat hij zijn eigen interne warmte niet kan opwekken. Daarom leeft het in tropische gebieden met hoge temperaturen.
Fysieke kenmerken
Een van de meest voor de hand liggende kenmerken van de bladstaartgekko is zijn kleine formaat, slechts 6 tot 15 centimeter (inclusief staart). Zijn lichaam is lang en plat, met een enigszins driehoekige kop en brede staart die sterk lijkt op de vorm van een droog blad.
De ogen van dit reptiel zijn net zo uniek, omdat ze marmer van kleur zijn en concentrische rode strepen hebben die rond de pupil gaan op een achtergrond die goud, brons of zilver kan zijn.Zijn lichaam is gevlekt en heeft kleuren tussen groen, grijs en vooral bruin. Al deze tonen zijn afgestemd op het bladerdek in hun omgeving en zijn essentieel voor mimiek.
De tonen en vorm van het lichaam stellen de gekko in staat zichzelf te camoufleren, waardoor een bijna perfecte camouflage ontstaat met de bosvegetatie. Bovendien hebben bladstaartgekko's een uitstulping boven elk oog die lijkt op een soort wimper, en sommige mannelijke individuen hebben inkepingen in hun staart, wat duidt op seksueel dimorfisme.
Een van de curiosa van deze soort is dat hij overdag vertrouwt op zijn camouflage om op te gaan in de omgeving, maar 's nachts helpt dezelfde eigenschap hem bij het jagen op zijn prooi. Een ander aspect om op te merken is dat deze reptielen geen oogleden hebben, dus nemen ze hun toevlucht tot het reinigen van hun ogen met hun langwerpige tong als ze vuil worden (of om ze te bevochtigen).
Mimicry is een wapen voor tweeërlei gebruik voor deze soort: het stelt hem in staat zichzelf te verdedigen, maar ook om zijn prooi in een hinderlaag te lokken.
Gedrag en voeding
De bladstaartgekko is een reptiel dat rust tijdens de helderste uren van de dag, en daarom wordt het beschouwd als een nachtdier. Bovendien laten zijn aangepaste ogen hem toe om zijn prooi 's nachts in het tropische woud te detecteren. Hij heeft plakkerige schubben onder zijn vingers en sterke klauwen waarmee hij behendig door de bomen beweegt.
Naast camouflage drukt dit reptiel zijn lichaam plat tegen de grond of bomen om zijn schaduw te verminderen en breidt het zijn kaak uit om een gloeiende mond te onthullen wanneer hij wordt bedreigd. Evenzo werpt het vrijwillig zijn staart af om zijn roofdieren te vermaken (autotomie). Het is vleesetend en eet verschillende ongewervelde dieren, waaronder landslakken, krekels en motten.
Autotomie is een extreme afleidingsmethode die aanwezig is in veel soorten gekko's. Ze werpen hun staart af om het roofdier te vermaken, zodat ze kunnen vluchten. Hieraan zijn grote energiekosten verbonden.
Reproductie van de bladstaartgekko
Het begin van het regenseizoen in Madagaskar markeert het begin van het broedseizoen voor de bladstaartgekko. Wanneer het mannetje geslachtsrijp wordt, vertoont het een uitstulping aan de basis van zijn staart, in tegenstelling tot het vrouwtje. Op deze manier wordt een ander aspect aangetoond dat ondubbelzinnig beide geslachten onderscheidt.
De vrouwelijke bladstaartgekko kan 2 of 3 legsels per jaar maken.
Deze soort is eierleggend, dus de bevruchting is intern en de moeder legt eieren die zich buiten haar lichaam ontwikkelen. Het legsel bestaat uit 2 of 3 bolvormige eieren die subtiel onder de gevallen bladeren of de dode bladeren van een struik neerstrijken. Na 95 dagen komen de jongen uit het ei en beginnen ze zelfstandig te leven.
Behoudsstatus
De bladstaartgekko is een soort die alleen in Madagaskar voorkomt en wordt in verband gebracht met het behoud van het regenwoud in dit deel van de wereld.Op deze manier zijn de grootste bedreigingen waarmee het wordt geconfronteerd de vernietiging van zijn natuurlijke habitat als gevolg van ontbossing en illegale handel voor recreatieve doeleinden.
Dit reptiel komt veel voor als huisdier en de handel wordt gecontroleerd door bijlage II van CITES, die de export van 300 exemplaren per jaar uit zijn endemische gebied toestaat. De staat van instandhouding van de bladstaartgekko is "Least Concern (LC)" volgens de Rode Lijst van de International Union for Conservation of Nature (IUCN).
Hoewel het legaal kan worden gekocht, is het bezitten van een bladstaartgekko onethisch zolang het niet in gevangenschap is gefokt.
Zoals je kon zien, is de bladstaartgekko een van de best gecamoufleerde dieren ter wereld en door zijn gedrag blijft hij meestal onopgemerkt in de ogen van zijn roofdieren.Het is een kalm reptiel dat momenteel niet wordt beïnvloed door legale handel, maar het moet nauwlettend in de gaten worden gehouden om te voorkomen dat het aantal achteruitgaat.
