De intelligentie van deze vogels is niet alleen erg hoog, maar ook gemakkelijk waar te nemen zodra je ermee om kunt gaan. Daarom kan iedereen, als kraaien krassen, zeggen dat ze het niet zonder reden doen. Alles heeft een verklaring in de dierenwereld.
Wat bedoelen deze kraaiachtigen met hun gekrijs? Van al hun vocalisaties zijn deze "schreeuwen" het meest opvallend. Als u meer wilt weten over de communicatie van kraaien, bent u bij het juiste artikel gekomen.
Waarom krassen kraaien?
Het eerste dat je moet weten, is dat de vocalisaties van kraaien vrijwillig zijn. In tegenstelling tot andere vogelsoorten (die zingen of tjilpen als een automatische reactie op bepaalde prikkels), kunnen kraaiachtigen de geluiden die ze maken moduleren op basis van hun intenties.
Het geweldige vocale repertoire van deze vogels stelt hen in staat om alles wat ze nodig hebben effectief uit te drukken aan hun soortgenoten, van een waarschuwing voor gevaar tot het signaleren van plaatsen met overvloedig voedsel. Bovendien bevorderen hun complexe sociale interacties, omdat ze gezelschapsdieren zijn, de ontwikkeling van hun uitdrukkingen.
Kraaien staan ook bekend om hun vermogen om geluiden na te bootsen. Ze kunnen menselijke spraak bijna perfect nabootsen, waardoor ze in sommige westerse folklore een reputatie als doemdenkers verdienen.
Volwassenen leren jonge kraaien de roep van hun groep: ze zijn in staat om kennis over te dragen.
Onderscheid tussen vriend en bedreiging
Een ander van de meest ontwikkelde kenmerken van kraaien is hun geheugen en hun vermogen om individuen te herkennen.Wanneer ze herenigd worden met andere kraaien, zal hun gekras variëren, afhankelijk van de relatie die ze met hen hebben. Met andere woorden, ze maken onderscheid tussen familieleden, rivalen en jongeren.
Deze vogels hebben ook een specifiek soort gekrijs om te waarschuwen voor de aanwezigheid van vriendelijke individuen, zoals mensen die hen eten brengen. Raven gebruiken deze vocalisatie ook om andere aaseters naar grote karkassen te leiden en ervoor te zorgen dat ze ze voor ze opensnijden.
Deze vogels kunnen onder andere ook vijandige vogels herkennen. De squawk die ze uitzenden varieert bij deze gebeurtenissen:
- Wanneer ze worden geconfronteerd met vijandige wezens (soortgenoten of niet), kraaien kraaien op een diepere en kortere toon.
- Als ze hun soortgenoten willen alarmeren, laten deze vogels een ketting van krachtig, bijna oorverdovend gekrijs horen.
De vriendelijke begroeting van de kraaien bestaat uit herhaalde, maar niet schrille, krassen.
De kraaien krassen bij de dood van een lid van hun groep
Lange tijd werd gedacht dat kraaien begrafenisrituelen uitvoerden, want wanneer een van hen sterft, treedt er een karakteristiek fenomeen op. Na de dood van een metgezel zorgt de hele kudde voor een oorverdovend concert van continu en specifiek gekrijs.
Dit concert gaat echter niet over een ritueel zoals wij mensen dat opvatten. Naast een manier om hun emoties te uiten bij de dood van een medekraai, kraaien kraaien om anderen te waarschuwen dat deze locatie gevaarlijk is.
Bovendien zorgen de kraaien er met deze act voor dat ze alle potentieel dodelijke elementen van de omgeving onthouden. Een studie uit 2015 onderzocht dit fenomeen en ontdekte de volgende details:
- Kraaien deden er langer over om voedsel te benaderen waar een medekraai was gestorven.
- Deze vogels scholden mensen en roofdieren uit die ze eerder bij het karkas van een kraai hadden gezien.
- De karkassen van andere vogelsoorten, zoals duiven, lokten niet zo'n intense reactie uit als het lichaam van een soortgenoot.
De symboliek van kraaien
Niet in alle mythologieën wordt de raaf vastgehouden als een symbool van dood en pech. Hoewel het waar is dat deze vogel in de Bijbel wordt gekoppeld aan een concept van kwaad en onreinheid, is het in andere culturen een icoon van wijsheid en kennis.
Volgens de legende zou Engeland niet bezwijken voor een buitenlandse invasie zolang er raven in de Tower of London waren.
In de Noorse mythologie waren Hugin en Munin de raven die Odin op zijn schouders droeg. Elke dag stuurde de godheid ze om de wereld te verkennen en toen ze terugkwamen, rapporteerden ze alles wat er was gebeurd.Dankzij hen wist Odin in de geschriften alles en kreeg hij ook de naam Rafnagud (god van de raven).
De Eskimo's van Alaska, Canada en Groenland hebben de raaf als een centrale figuur in de schepping van de mensenwereld. Deze vogel schiep de aarde, planten, dieren en mensen. Hij leerde de mens vuur te maken, kano's en netten te bouwen en bont te gebruiken om zich tegen de kou te beschermen.
Een voorbeeld van een oosterse cultuur die kraaien associeert met de dood is Japans. In veel prehistorische graven in Zuid-Azië zijn boten getekend in de vorm van vogels, en soms zijn de roeiers zelfs vermomd als kraaiachtigen getekend. Hier wordt de dood echter meer opgevat als een reis dan als het einde van het leven.
De ongelijksoortige representaties van de raaf in de menselijke cultuur zijn een voorbeeld van de ongelooflijke complexiteit van hun gedrag en de band die deze vogels met ons kunnen aangaan.De wonderen van kraaiachtigen nemen alleen maar toe met elke ontdekking die over hen wordt gedaan.
