Mieren zijn een van de best aangepaste insecten die er bestaan, aangezien ze op bijna elk continent ter wereld voorkomen. Hoewel ze meestal vrij klein zijn, komen sommige exemplaren met ongelooflijke jachtmechanismen. Een voorbeeld hiervan zijn valkaakmieren, die een bek hebben die werkt als een krachtige veer.
Mieren met deze gemodificeerde mondstructuren behoren tot het geslacht Odontomachus. Deze groep maakt deel uit van de onderfamilie Ponerinae, die ook reuzenmieren uit de Amazone en vele andere soorten met krachtige kaken en angel omvat.Lees verder en kom meer te weten over deze geweldige mieren.
Waar leven valkaakmieren?
Deze mieren leven in de tropische gebieden van verschillende landen, maar zijn veel diverser in Azië. Daarom leven ze het liefst in gematigde bossen met een grote hoeveelheid vochtigheid en een verscheidenheid aan prooien. Bovendien profiteren ze van vochtige grond, bladafval of boomtakken om hun nesten op te zetten.
Hoe zijn valkaakmieren?
Deze mieren behoren tot de grootste die er bestaan, variërend van 4 tot 20 millimeter lang. Net als veel andere insecten is het lichaam van deze exemplaren verdeeld in 3 verschillende secties: kop, borststuk en achterlijf. De laatste 2 delen presenteren de typische "wespentaille" als knooppunt, wat een onderscheidend kenmerk is van Hymenoptera.
Het belangrijkste kenmerk van deze organismen zijn hun gigantische tangachtige getande kaken.Deze insecten gebruiken ze alsof het een soort val is, aangezien ze deze structuur in slechts 0,1 microseconde kunnen sluiten. Hierdoor hebben ze een snel en dodelijk hulpmiddel om hun prooi op te sporen.
Hoewel het misschien niet zo lijkt, is het mechanisme van deze structuur vrij complex, aangezien enkele gevoelige "haren" verantwoordelijk zijn voor het activeren van de val. De mieren openen hun enorme "tang" 180 graden en wachten tot hun prooi de haren raakt. De sluitbeweging is zo snel dat het slachtoffer niet kan reageren, waardoor het roofdier perfect wordt gedood.
Kasten Inside Trap Jaw Ants
Zoals bij de meeste anthroats, hebben valkaakmieren verschillende soorten in hun nest. Elk van hen vertoont verschillende kenmerken, omdat ze gespecialiseerd zijn in het uitvoeren van bepaalde taken voor de kolonie. In feite kan worden gezegd dat elk individu in de mierenhoop vanaf de geboorte een bepaalde rol heeft:
- Arbeiders: zij zijn verantwoordelijk voor de jacht, het verzamelen van voedsel en het verdedigen van het nest, daarom presenteert deze kaste valkaken. Bij sommige soorten zijn de werksters in staat eieren te leggen en als surrogaatkoninginnen te dienen wanneer de hoofdstam sterft.
- Mannetjes (gevleugeld of niet-gevleugeld): zij zijn de copulators van de mierenhoop en paren met de koninginnen om ze te bevruchten en hun bevruchte eieren te produceren. Deze kaste komt uit niet-vruchtbare eieren en is alleen aanwezig tijdens het voortplantingsseizoen van de mierenhoop.
- Queen (gevleugeld of niet-gevleugeld): is de belangrijkste voortplanting van het nest die verantwoordelijk is voor het voortbrengen van alle andere rassen. Bij deze soorten draagt de koningin ook bij aan het verzamelen van voedsel en de jacht, daarom komt ze valkaken presenteren.
- Onbevruchte koninginnen of maagdelijke prinsessen (gevleugeld of niet-gevleugeld): deze koninginnen zijn verantwoordelijk voor het vormen van nieuwe kolonies, maar ze moeten worden bevrucht door de mannetjes en migreren naar een nieuwe locatie. Deze kaste is alleen aanwezig tijdens het broedseizoen van de mierenhoop.
Wat eten valkaakmieren?
Deze mierendodende middelen worden beschouwd als generalisten, omdat ze zich kunnen voeden met een grote verscheidenheid aan organismen. Volgens een artikel gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Annals of the Entomological Society of America stelt deze flexibiliteit hen in staat zich aan te passen aan de seizoensveranderingen van het jaar.
Met andere woorden, mieren veranderen hun dieet elk seizoen om ervoor te zorgen dat er genoeg prooi is en geen gebrek aan middelen. Als gevolg hiervan voeden ze zich met een grote verscheidenheid aan kleine geleedpotigen, fruit, zaden en nectar.
Hoe jagen ze?
Om te beginnen openen de mieren hun kaken 180 graden om hun mechanisme te activeren. Zodra de positie van hun mondstructuur is vastgesteld, beginnen ze vooruit te gaan terwijl ze het terrein verkennen met hun antennes. Tijdens de jacht blijven de spieren van dit insect gereed om de tang te sluiten, maar dat doet hij pas als de haren op zijn kaken worden geprikkeld.
Zo zorgt de mier ervoor dat de val alleen wordt geactiveerd als er een insect voor verschijnt. Anders blijft het mechanisme op elk moment klaar om te werken. Dit alles garandeert niet dat zijn slachtoffer gevangen wordt genomen, omdat hij in enkele gevallen weet te ontsnappen. Als dit gebeurt, is de mier niet gewond, aangezien zijn kaak stopt voordat hij in botsing komt met zijn analoge stuk.
Zijn er andere soorten mieren met valkaken?
Hoewel het een uniek kenmerk lijkt, komen deze valachtige kaken voor in andere taxa. Om deze reden is het geslacht Odontomachus niet de enige die mieren van deze stijl kan bevatten. Enkele voorbeelden hiervan zijn de volgende genres:
- Anochetus: Deze groep staat het dichtst bij Odontomachus en beide behoren tot dezelfde onderfamilie (Ponerinae). In feite is het enige verschil tussen elk de vorm van zijn kop, aangezien de kaken hetzelfde mechanisme behouden, maar met kleine, nauwelijks waarneembare verschillen in hun vorm.
- Myrmoteras: Deze organismen hebben een valkaakmechanisme dat erg lijkt op dat van Anochetus en Odontomachus. Zijn groep is echter met geen van hen verwant. In tegenstelling tot de vorige, vertoont zijn kaak zeer duidelijke tanden, terwijl het mechanisme wordt geactiveerd door middel van een lang, gevoelig "haar" dat precies in het midden zit.
- Strumigenis: Deze groep heeft zijn valkaken onafhankelijk verkregen, aangezien hij niet verwant is aan de vorige taxa. Om deze reden lijkt de structuur van zijn mond meer op een medische "pincet" dan op een pincet. Ook is de grootte van de kaak meestal kleiner dan die van andere mieren.
Kaken worden gebruikt voor meer dan jagen
Hoewel de belangrijkste functie van valkaken is om te jagen, hebben mieren strategieën ontwikkeld om ze op andere manieren te gebruiken. Enkele hulpprogramma's die deze ongelooflijke structuur heeft, zijn de volgende:
- Graven: Omdat ze vrij lang zijn, werkt de kaak perfect als een schop, zodat deze insecten snel in de mierenhoop kunnen graven.
- Verdediging: zelfs als de vijand niet in de val trapt, veroorzaakt de kracht waarmee de krachtige tangen in elkaar klikken een schokgolf die indringers kan wegslaan. Op deze manier gebruiken ze hun kaken als een luchtpistool dat eventuele indringers verjaagt.
- Ontsnappen: wanneer de mier in direct gevaar verkeert, gebruikt hij dit krachtige luchtpistool in omgekeerde richting, waardoor hij weg kan springen van de dreiging.
- Eieren verzorgen: hoewel de mondstructuur meestal in staat is om hele insecten te vernietigen en door te snijden, kan deze ook worden gebruikt als een delicate klauw. Hierdoor kunnen de arbeiders voor de eieren van de kolonie zorgen zonder het gevaar te lopen ze per ongeluk te verpletteren.
Roofdieren die ook prooi zijn
Het is waarschijnlijk dat deze mieren op het eerste gezicht onoverwinnelijk lijken, omdat ze een krachtig dodelijk wapen in hun bezit hebben. Niet alles is zo gemakkelijk in het wild, want zelfs deze verbazingwekkende organismen hebben goed aangepaste roofdieren om ze op te jagen.
De favoriete jager van sommige van deze soorten staat bekend als Formica archboldi, een andere mierensoort die zichzelf camoufleert om zijn prooi te vangen. Om dit te doen, gebruikt hij dezelfde "geur" van de valkaakmier, waarmee hij kan infiltreren, zijn vertrouwen winnen en hem verslinden wanneer hij wordt verwaarloosd.
Bovendien beëindigt dit roofdier niet alleen het leven van zijn nietsvermoedende slachtoffer, maar gebruikt het ook zijn lichaamsdelen om zijn nest te versieren. Ondanks hun woeste uiterlijk kunnen valkaakmieren niet veel uitrichten tegen hun ongelooflijke roofdier.
Mieren zijn een van de insecten met de meest morfologische verscheidenheid, wat ze fascinerend maakt.Trap Jaws zijn geen uitzondering, hun enorme snelheid en kracht maken ze extreem dodelijke wapens. Uiteindelijk kunnen zelfs de kleinste dieren complexe en verbazingwekkende structuren vertonen.
