Onder de zangvogels die prachtige geluiden maken, hebben we de Japanse cetia. Zoals de naam aangeeft, beslaat het een deel van het Aziatische continent. Het is een klein en onopvallend exemplaar, waarbij zijn beste eigenschap zijn vocalisatie is. Het is echter interessant om hun levensstijl te kennen, durf jij hun kenmerken te ontdekken?
Het heeft verschillende populaire namen, zoals Japanse bastaardnachtegaal, Japanse grasmus en uguisu. Van zijn kant wordt het op wetenschappelijk niveau Horornis diphone (voorheen Cettia diphone) genoemd. Het behoort tot de groep zangvogels en de Cettidae-familie, die ongeveer 35 soorten omvat. Hieronder beschrijven we alles over deze vogel, zijn leefgebied, zijn kenmerken en zijn staat van instandhouding.
Japanse Cetia Habitat
Deze vogel kan in natuurlijke of voorstedelijke omgevingen leven, zoals parken of tuinen met voldoende bomen. Voorkeuren variëren op basis van de tijd van het jaar. Tijdens het broedseizoen geeft het de voorkeur aan dwergbamboestruiken, graslanden of bossen tot 3000 meter boven zeeniveau. De rest van het jaar beslaat het van zijn kant vergelijkbare landen, maar lager qua hoogte.
Fysieke kenmerken van de Japanse cetia
Het uiterlijk van de Japanse bastaardnachtegaal is niet erg opvallend, de kleur is wat dof. Het heeft een bruine of olijfgroene tint, met roodachtige randen aan de bovenkant, die contrasteert met de beige of romige onderkant.
De donkere ogen van deze vogel zijn versierd met een zwarte streep. Bovendien heeft het een korte en dikke snavel. De staart is lang en de poten zijn roze.
Het uiterlijk van mannetjes en vrouwtjes is vergelijkbaar, er zijn alleen enkele verschillen in massa. De mannelijke individuen zijn dus zwaarder, met tussen de 14 en 26 gram, terwijl de vrouwelijke variëren van 9 tot 13. Bovendien meten ze ongeveer 15 tot 18 centimeter.
Ondersoorten
Er zijn 6 ondersoorten van deze Japanse vogels, met verschillen in kleur en grootte. Deze typen zijn als volgt:
- H. diphone zingt.
- H. diphone canturianen.
- H. difoon difoon.
- H. diphone restrictus.
- H. diphone riukiuensis.
- H. sakhalinensis.
Gedrag van de Japanse zanger
De Japanse cetia is een dier dat over korte afstanden verblijfs- of trekgedrag kan vertonen, afhankelijk van de locatie en de tijd van het jaar. Van eenzame gewoonten, hoewel het ook bij een paar voorkomt.
Onder de kenmerken die opvallen in deze vogel hebben we zijn prachtige liedjes. De mannelijke Japanse grasmus zendt vrij muzikale melodieën uit, met verschillende tonen en verschillende frequenties. In een studie gepubliceerd in het tijdschrift Frontiers in Psychology, in het jaar 2021, wordt de Japanse zanger beschreven als de meest muzikale soort onder andere soorten vogels.
Deze liedjes kunnen tijdens het broedseizoen worden uitgegeven, maar ook op andere momenten. Daarnaast maken de vrouwtjes andere geluiden, bijvoorbeeld als ze hun eieren uitbroeden.
Eten
Er zijn weinig gegevens beschikbaar over de voeding van de Japanse zanger. Desondanks wordt geschat dat het kleine ongewervelde dieren en wat fruit in zijn dieet bevat.
Een merkwaardig feit dat moet worden vermeld, is dat de uitwerpselen van deze vogels al sinds de oudheid worden gebruikt als gezichtsbehandeling door geisha's en kunstenaars.De producten worden geproduceerd op nachtegaalkwekerijen in Japan en krijgen een dieet dat is gebaseerd op zaden en wat bessen. Momenteel gebruiken bepaalde beroemdheden ze.
Afspelen
Deze nachtegalen broeden meestal in habitats met bamboe, de kwekerijen zijn aangelegd rond de maanden maart tot augustus. Bij bepaalde gelegenheden waarbij de koppeling uitv alt, kunnen ze datzelfde jaar echter een nieuwe poging wagen.
Het nest bestaat uit een bolletje groenten (vezels, gedroogde kruiden). Ze kunnen ook veren gebruiken. Deze wordt op de boomtak geplaatst. Meestal op een hoogte van een meter, hoewel deze afstand kan worden vergroot als ze bedreigingen voelen.
Dit werd beschreven in een onderzoek dat werd uitgevoerd op het eiland Miyake-jima (Japan) in 2013, toen de introductie van Japanse wezels (Mustela itatsi) zorgde voor een toename van de locatie van het nest van deze vogel, 0,61 tot 1,79 meter hoog in bomen.
Het aantal eieren per legsel varieert van 3 tot 6, met een incubatietijd van 16 dagen. De jongen verlaten de plaats 14 dagen na de geboorte. Evenzo wordt de ouderlijke zorg uitgevoerd door de moeder, van het bouwen van het nest tot het voeren van de kuikens.
Behoudsstatus van Japans Cetia
De Japanse zanger wordt niet bedreigd. Volgens de Internationale Unie voor het behoud van de natuur heeft het een breed verspreidingsgebied en een stabiele populatie. Daarom staat het vermeld als minst zorgwekkend op de wereldwijde rode lijst van bedreigde soorten van die entiteit.
Concreet is de Japanse cetia een kleine vogel, zonder weelderig of kleurrijk verenkleed, maar met een melodieus lied waar iedereen van kan genieten. Daarbij v alt op dat het voordeel van de natuur opv alt, zo ook de uitwerpselen van deze muzikale vogel.