Kanker in de Golden retriever het is een gezondheidsprobleem waar dierenartsen, onderzoekers en voogden zich zorgen over maken. Het is een steeds vaker voorkomende ziekte bij dit ras, aangezien, zonder verder te gaan, ongeveer 70% van de honden van dit ras sterft aan 2 soorten neoplasie: hemangiosarcoom en lymfoom.
De gemiddelde leeftijd waarop deze dieren overlijden is ongeveer 9,5 jaar, deels als gevolg van de langzame maar dodelijke werking van kwaadaardige tumoren. Wat is de oorzaak van deze zorgwekkende gegevens? Als je alles wilt weten over kanker in de Golden retriever, Lees verder.
Oorzaken van kanker bij de golden retriever
Laten we beginnen met de basis. De term kanker verwijst naar een groep ziekten die wordt veroorzaakt door de abnormale groei van een groep cellen. Dit komt door genetische mutaties die normale celcycli verstoren, dus deze delen zich ongecontroleerd en beïnvloeden uiteindelijk andere weefsels.
Wanneer cellen uit de hand lopen, verschijnen de gevreesde kwaadaardige tumoren. Als deze gemuteerde cellijnen in het bloed of de lymfestroom terechtkomen en zich op andere organen nestelen, treedt metastase op. Deze definitie van kanker is universeel, of we het nu hebben over mensen, olifanten of… gouden retrievers.
In het geval van de race die ons hier aangaat, de veroorzakers worden niet volledig begrepen. Wat duidelijk is, is dat het een genetische kwestie is, aangezien de prevalentie van neoplasmata bij andere honden 20% is, terwijl het bij deze honden 60% bereikt.
Hoewel er geen specifieke oorzaak is gevonden, hebben meerdere onderzoeken kankers in het ras gekoppeld aan erfelijkheid. Chromosomale afwijkingen en genveranderingen zoals VEGFR1 lijken verband te houden met kanker in deGolden retriever.
Soorten kanker bij de golden retriever
Zoals we al eerder zeiden, tot 7 van de 10 honden van dit ras lopen risico op kanker gedurende zijn leven. Deze kans is meer scheef bij mannen (66%) dan bij vrouwen (57%), zoals het geval is bij mensen.
De meest voorkomende histologische diagnose bij overleden honden geeft aan dat er in de meeste gevallen 2 soorten neoplasmata voorkomen: hemangiosarcomen en lymfomen. We vertellen u de eigenaardigheden ervan in de volgende regels.
1. Hemangiosarcoom
Over, 23% van Golden retriever sterven aan dit neoplasma.Het is een zeer kwaadaardige tumor die in elk vaatbed zit, dat wil zeggen in aders, slagaders en bloedcapillairen. Omdat deze systemen door het hele lichaam van het dier lopen, kunnen tumoren bijna overal voorkomen.
Het detecteren van dit type kanker kan erg moeilijk zijn, tenzij het zich in een oppervlakkig vat bevindt. Als dat zo is, zal de hond een massa onder de huid vertonen, wat vroege vermoedens vergemakkelijkt. Bij geïnternaliseerde tumoren verliest het dier voortdurend bloed, dus de meest voorkomende symptomen zijn vermoeidheid, vermoeidheid en bleek tandvlees.
Na diagnose bij de dierenarts, chirurgie en daaropvolgende chemotherapie zijn de enige mogelijke behandelingen. Toch is de prognose helemaal niet positief. Zon 10% van de honden leeft een jaar na de relevante detectie en behandeling.
2. Lymfoom
Het is de oorzaak van ongeveer 18,5% van de sterfgevallen in deGolden retriever.Dit type kanker tast het lymfestelsel en de lymfeklieren aan en kan zich bovendien gelokaliseerd of algemeen voordoen. Er zijn bijna 30 soorten hondenlymfomen, dus we zullen niet lang stilstaan bij hun klinische eigenaardigheden.
In ieder geval, Het is noodzakelijk om te weten dat het meest voorkomende type lymfoom bij honden multicentrisch is. Dit is goed voor tot 85% van alle gevallen en wordt gekenmerkt door een ontsteking van de lymfeklieren van het dier.
Chemotherapie is de enige manier om deze ziekte aan te pakken. De prognose is zeer variabel.
Wat te doen om kanker bij de golden retriever te voorkomen?
Helaas kan de docent niets doen. De verantwoordelijkheid ligt tegenwoordig bij zowel onderzoekers als veredelaars, omdat alleen professionals de genen kunnen ontdekken die deze ernstige pathologieën veroorzaken. Eenmaal geïdentificeerd, moeten alle mutatiedragende monsters worden geïsoleerd en voorkomen dat ze zich voortplanten.
Alleen op deze manier zal het door de generaties heen mogelijk zijn om de genetica van het ras van kankerverwekkende mutaties te zuiveren. Helaas is er op het gebied van wetenschappelijke kennis nog een lange weg te gaan om dat punt te bereiken.
