Amebiasis bij reptielen is een van de dodelijkste ziekten voor exotische huisdieren. Deze infectie wordt veroorzaakt door de protozoaEntamoeba valt binnenen het treft meestal vooral vleesetende soorten zoals boa's en slangen. Als het niet correct wordt behandeld, is de dood van het zieke exemplaar bijna verzekerd.
Amebiasis is gemeld bij sauriërs, slangen en cheloniërs, met een sterftecijfer van bijna 100%. Bovendien wordt geschat dat reptielen uit koude klimaten meestal de dragers zijn, terwijl bewoners in warmere gebieden de symptomen vertonen als ze besmet raken. Kom alles te weten over deze delicate pathologie in de volgende regels.
Oorzaak van amebiasis bij reptielen
Zoals we zeiden, de oorzaak van de ziekte is de protozoaEntamoeba valt binnen. Het komt in 2 algemene vormen: een mobiele trofozoiet en een koolhydraatrijke cyste. De wand van de cystische vorm bevat overvloedige chitine en chitosan, beschermende biopolymeren waardoor de parasiet lange tijd in de omgeving kan blijven bestaan.
Eenmaal per ongeluk ingenomen door de gastheer, reist de amoebe-cyste door het maagdarmkanaal naar de dunne darm, waar het verschillende signalen ontvangt dat de infecterende vorm zou moeten verschijnen. Sommigen van hen zijn de volgende:
- Een lage concentratie glucose in het medium.
- Een osmotische schok.
- De combinatie van water, bicarbonaat en gal.
Geconfronteerd met deze signalen in de darmomgeving, de parasiet ondergaat een excystation en de trofozoiet komt vrij. Dit voedt zich met de bacteriële flora van de darm van het reptiel, naast het vernietigen van het slijmvlies door enzymatische afscheidingen. Wanneer nieuwe cysten worden geproduceerd na reproductie, worden ze uitgescheiden in de omgeving met de uitwerpselen van de gastheer.
Hoe wordt een binnenlands reptiel verspreid?
De gastheer is geïnfecteerd nadat hij per ongeluk de amoebecyste heeft ingenomen. Dit is meestal aanwezig op het oppervlak van dode dieren en in water, maar wordt ook overgedragen door direct contact met de ontlasting of het huidoppervlak van een ander geïnfecteerd reptiel.
De meest voorkomende is dat uitbraken van de parasiet optreden wanneer een nieuw exemplaar in de faciliteiten wordt opgenomen. Dit risico wordt vermenigvuldigd als het individu in kwestie niet in gevangenschap is gefokt, aangezien de natuurlijke omgeving vol infectieuze agentia is en alle wilde reptielen drager kunnen zijn.
Symptomen
Reptielen die dode vleesproducten eten, hebben de meeste kans om aan de ziekte te lijden. Om deze reden worden boa's, korenslangen, slangen, pythons en andere slangen als een risicogroep beschouwd. Helaas zijn cobra's en de meeste schildpadden asymptomatisch, dus functioneren ze als echte vectoren van niet-detecteerbare overdracht.
Als je een slang hebt en deze lijdt aan een van de symptomen die we hieronder gaan noemen, ga dan zonder aarzelen naar de dierenarts:
- Verlies van eetlust en onverklaarbaar gewichtsverlies.
- Aanhoudend braken
- Diarree met slijmafscheiding of tekenen van bloed.
- Enteritis: ontsteking van het darmslijmvlies.
- Hepatitis: ontsteking van de lever.
- Nefritis: ontsteking van de nieren.
Als u een van deze klinische symptomen opmerkt bij uw exotische huisdier, wees dan heel voorzichtig. Amebiasis verspreidde zich snel in een reptielenkolonie, Maar erger nog, mensen zijn ook vatbaar voor besmetting. Behandel het zieke dier altijd met handschoenen en reinig elk oppervlak dat ermee in contact komt zoveel mogelijk.
Behandeling van amebiasis bij reptielen
Als het reptiel lang genoeg overleeft om te worden gediagnosticeerd, zijn antiprotozoale geneesmiddelen de enige behandelingsoptie. Metronidazol is het meest gebruikte medicijn, die ook wordt gebruikt om amoebiasis bij mensen te behandelen.
Naast het medicijn is meestal ondersteuning bij de dierenkliniek nodig om het dier te laten slagen. Het reptiel krijgt meestal intraveneuze therapie om water en vloeistoffen te vervangen die verloren zijn gegaan bij diarree en braken.
Voorzichtigheid is de sleutel
Amebiasis bij reptielen is een moeilijk aan te pakken aandoening, omdat het vaak te laat is om het leven van het dier te redden als het eenmaal is gedetecteerd. In ieder geval kan het uiterlijk worden voorkomen: plaats elk reptiel dat u hebt verworven een week in quarantaine en zorg ervoor dat het exemplaar afkomstig is van fokken in gevangenschap.
Daarnaast is het altijd raadzaam om alle reptielen in hun eigen faciliteit te houden, geïsoleerd van andere individuen, zelfs als ze van dezelfde soort zijn. Zo wordt de besmetting van parasieten en andere ziekten zoveel mogelijk vermeden.