De reeks internationale wetten inzake dierenrechten staat vaak bekend als dierenwetgeving. Er is nog steeds geen wereldwijde consensus over de bescherming van dierenwelzijn; Om deze reden varieert de dierenwetgeving meestal aanzienlijk naargelang het land, de regio en de tijd die we beschouwen.
Waarom zouden we dierenwetten niet verwarren met dierenrechten?
Omdat het een relatief recent onderwerp is, het is gebruikelijk om dierenwetten te verwarren met dierenrechten. Maar je moet begrijpen dat het verschillende dingen zijn; niet per se als we het hebben over de vooruitgang van internationale dierenwetten, hebben we het over de erkenning dat dieren houders zijn van wettelijke rechten.
Dierenrecht is gevestigd als een discipline binnen de Wet die tot doel heeft: specifieke wetten vast te stellen die overheidsbeleid voor de bescherming van dieren mogelijk maken, naast het vaststellen van specifieke sancties die dierenmishandeling, verwaarlozing en handel in soorten als ernstige misdrijven veroordelen.
De implementatie van deze normen vertaalt in echte verbeteringen op middellange en lange termijn in de bescherming van dieren, die zich in een staat van kwetsbaarheid bevinden.
Voortbordurend op de voordelen van deze verordening, werkt mee aan het samenleven van burgers en volksgezondheid, het bewustzijn van de bevolking over verantwoord eigenaarschap en het verminderen van overbevolking op straat, en het verminderen van het risico op besmetting met verschillende zoönosen.
Het moderniseren van dierenwelzijnswetten is echter niet voldoende om: dieren een wettelijke status geven met rechten die inherent zijn aan hun natuur (degene die aan de mens wordt verleend).
Internationale dierenwetten: de Universele Verklaring van de Rechten van Dieren
1978, de Internationale Liga voor Dierenrechten roept de eerste uit Universele Verklaring van Dierenrechten, die wordt voorgelezen voor UNESCO.
In de preambule erkent de verklaring dat: Het gebrek aan begrip van dierenrechten heeft ertoe geleid dat mensen aanvallen tegen het evenwicht van de natuur en het leven van dieren.
Nadat hij in zijn eerste artikel had verklaard dat alle dieren hebben een gelijk bestaansrecht, bepaalt het tweede artikel van de verklaring dat:
“B) De mens, als diersoort, kan geen aanspraak maken op het recht om andere dieren uit te roeien of uit te buiten in strijd met zijn recht. Je hebt de plicht om je kennis in dienst te stellen van dieren.
c) Alle dieren hebben recht op aandacht, zorg en bescherming van de mens."
De proclamatie van deze Verklaring was de sleutel tot de verdeling in twee stromen van de dierenbeweging in de jaren 70 en 80. Een meer traditionele stroming zou zich blijven richten op het versterken van de bescherming van dieren door de staat, terwijl een meer 'progressieve' stroming zou gaan strijden voor de erkenning van dierenrechten op juridisch niveau.
Het Europees Verdrag voor de bescherming van gezelschapsdieren
In 1987 werd het Europees Verdrag voor de bescherming van gezelschapsdieren gepubliceerd. Dit initiatief betekende een zeer belangrijke vooruitgang in de internationale dierenwetten. Deze belangrijke compilatie omvat onder meer het verbod op esthetische verminkingen, zoals het afsnijden van oren en staart bij gezelschapshonden.
De overeenkomst, die van kracht is, regelt ook het gebruik van dieren bij recreatieve activiteiten, waaronder de sportjacht, die in Spanje nog steeds is toegestaan. Volgens de bepalingen mogen dieren alleen worden gebruikt voor activiteiten die geen enkele vorm van lijden, pijn, vernedering of risico's voor hun gezondheid met zich meebrengen.
Een andere bijdrage van Europese regelgeving aan de bevordering van het dierenrecht is het ratificeren van de verantwoordelijkheid van centrale overheden bij het bevorderen van effectief overheidsbeleid, naast het nemen van concrete maatregelen om adoptie en verantwoordelijke ambtstermijn bevorderen, evenals overbevolking op straat voorkomen en beheersen.
Dierenwet in Spanje
In Spanje is er geen kaderwet op nationaal niveau specifiek praten over dieren in het wild en het welzijn van gezelschapsdieren. In elke autonome gemeenschap is het mogelijk om verschillende verordeningen te vinden die dierenmishandeling bestrijden en gericht zijn op de bescherming van inheemse soorten.
De recente ratificatie van het Europees Verdrag voor de bescherming van gezelschapsdieren lijkt echter aan te kondigen: de noodzaak om de huidige Spaanse wetgeving af te stemmen op de internationale dierenwetten. Hierbij wordt het voorbeeld genomen van de Europese landen die verder gevorderd zijn op dit gebied.
Ook aan Spaanse universiteiten, dierenrecht verschijnt als een nieuwe juridische kwestie die veel controverse en enig wantrouwen genereert. Voorlopig wordt het nog niet onderwezen met een eigen entiteit in een van de Spaanse rechtsscholen.
