Chondrichthyans - haaien en roggen - zijn een van de oudste vissen. Sinds hun verschijning in het Devoon hebben ze een dominante rol gespeeld in de oceanen en hebben ze talloze massale uitstervingen overleefd. Een van de meest indrukwekkende vertegenwoordigers was de megalodon, waarvan we de curiositeiten in de volgende regels zullen uitleggen.
Deze gigantische haai heeft de aandacht getrokken van zowel onderzoekers als het publiek, zijn figuur heeft talloze mythen geïnspireerd en hij is in talloze films verschenen. Desondanks blijven veel aspecten van zijn biologie onbekend bij de algemene bevolking.
De meest opvallende bezienswaardigheden van de megalodon
Zoals bij veel uitgestorven dieren, er is weinig bewijs over het bestaan en de manier van leven van deze haai. Daarom moet er rekening mee worden gehouden dat de wetenschappelijke kennis waarop de volgende curiositeiten over de megalodon zijn gebaseerd, aan frequente veranderingen onderhevig is.
1. De evolutionaire relaties van de megalodon
Zoals is opgemerkt, is er veel over deze chondrichthyan dat nog steeds een mysterie is. Dit omvat tot welke groep dieren u behoort. Typisch vergeleken met de grootste haaien die tegenwoordig bestaan - blanken. Wetenschappelijk bewijs lijkt er echter op te wijzen dat deze dieren niet nauw verwant waren.
Het is belangrijk om te bepalen tot welke groep haaien de megalodon behoort, omdat het een referentiepunt is bij het inschatten van hun uiterlijk, grootte, manier van leven en ecologie.
De datum van vandaag, er is geen duidelijke consensus over de fylogenetische positie van dit dier -of over de wetenschappelijke naam-. Vroeger heette deze gigantische haai Carcharodon megalodon, maar experts noemen het nu Otodus megalodon of Carcharocles megalodon.
Een tand van een megalodon vergeleken met een van een normale haai.
2. Grootte en uiterlijk van de gigantische haai
Als chondrichthyan, het grootste deel van het megalodonskelet bestond uit kraakbeen, die minder resistent is dan bot en minder vaak fossielen vormt. Om deze reden zijn de overblijfselen van dit dier schaars en niet erg representatief, wat het uiterst moeilijk maakt om een betrouwbare reconstructie van zijn fysiologie te maken.
De meest recente reconstructies geven aan dat de O. megalodon Het zou een uiterlijk hebben dat lijkt op dat van de grote witte haai, hoewel met een plattere kop en een breder en robuuster lichaam. Het zou maximaal 16 meter lang zijn, met een rugvin van 1,62 meter en een staart van 3,85 meter hoog.
Deze schatting plaatst de megalodons zoals de grootste haaien die ooit hebben geleefd, met een grootte die bijna 3 keer groter is dan de witte haai. Hoewel ze enorm zijn, zijn megalodons niet de grootste vissen. Deze titel behoort waarschijnlijk tot Leedsichthys problematisch, een filtervis ook uitgestorven.
3. Tanden en bijtkracht
Net als hun huidige tegenhangers hadden megalodons verschillende rijen tanden, die voortdurend verloren gingen en werden vervangen. Dankzij dit zijn megalodon-tanden de meest voorkomende fossielen: dat is een geluk, want de tandheelkundige fysiologie is een van de meest spectaculaire aspecten.
Specifiek, deze haaien hadden meer dan 250 tanden, verdeeld over 5 parallelle rijen. De tanden waren driehoekig, breed, gekarteld en ongeveer zo groot als een menselijke hand.
Bovendien is berekend dat de beet van dit dier een kracht zou hebben van ongeveer 18 ton. Dit maakt haar de krachtigste beet in het hele dierenrijk. Om dit cijfer in perspectief te plaatsen, moet worden opgemerkt dat de legendarische beet Tyrannosaurus rexhet kon slechts 3 ton kracht bereiken.
4. Het megalodon-dieet
Dankzij zijn enorme afmetingen, massieve tanden en ongeëvenaarde bijtkracht, dit dier was ongetwijfeld een van de alfa-predatoren van mariene ecosystemen.
Omdat hij zich op de top van de trofische piramides bevond, was de megalodon in staat een grote verscheidenheid aan prooien te consumeren. Het was vooral gespecialiseerd in grote zeezoogdieren zoals walvissen, potvissen of gewone vinvissen. Er is bijvoorbeeld fossiel bewijs van hun predatie op Piscobalaena, een oude walvisachtigen.
Deze gigantische haai voedde zich ook met vele andere dieren zoals zeehonden, sirenes, dolfijnen en zeeschildpadden. Bovendien is een andere curiositeit van de megalodon dat het dieet varieerde afhankelijk van de leeftijd en het gebied van de planeet.
5. Waar leefde deze haai?
De megalodon had een kosmopolitische distributie. Dit betekent dat, hoewel het een voorkeur had voor tropische of gematigde wateren, het was aanwezig in alle oceanen van de planeet. Dit kan te wijten zijn aan het grote succes als roofdier.
Gedurende hun hele leven kunnen megalodons zich vestigen in een groot aantal aquatische habitats. Terwijl de adulten zich vanwege hun grote omvang voornamelijk in diepe wateren ver van de kust bevonden, konden de jongen in kustgebieden, in baaien of kustgebieden verblijven.
6. Wanneer leefde deze haai?
O. megalodon het behield zijn heerschappij over de zeeën voor een zeer lange periode. Specifiek, bestond van 23 miljoen jaar geleden tot 3 miljoen jaar geleden, over. In geologische termen loopt deze periode van het Mioceen tot het Plioceen.
Daarom vielen deze chondrichthyans tijdelijk niet samen met mensen, die miljoenen jaren later verschenen. Ze deelden ook geen leefgebied met andere ongelooflijke wezens zoals niet-aviaire dinosaurussen, die miljoenen jaren verdwenen voordat megalodons de zeeën begonnen te bevaren.
De megalodon is een verleden realiteit
In tegenstelling tot wat bepaalde moderne samenzweringstheorieën aangeven, Otodus megalodon is zeker uitgestorven. Er zijn talloze gedocumenteerde oorzaken voor zijn achteruitgang, van klimaatverandering tot concurrentie met effectievere roofdieren - zoals de voorouders van de grote witte haai van vandaag.
Deze theorieën zijn gepromoot door nepdocumentaires en Hollywood-onder andere - en vormen een duidelijk voorbeeld van het belang van kritisch denken en het contrasteren van informatie met rigoureuze en wetenschappelijke bronnen.
