Zelfs als we associëren wetenschappers en onderzoekers vaak met technische taal, moeilijk te begrijpen en te consumeren, niet iedereen is zo. Gerald Durrell is een voorbeeld van deze prachtige uitzondering.
Biologische wetenschappen worden vaak gezien als waterdichte bronnen van kennis dat slechts enkele specialisten kunnen interpreteren. Zoals we echter al hebben opgemerkt, zijn er meerdere figuren die deze barrière hebben weten te overschrijden en de passie hebben bereikt van duizenden lezers buiten de natuurlijke wereld.
Steeds meer wetenschappers streven ernaar om hun werk buiten hun gilde te brengen, zodat mensen meer over de natuur kunnen leren.
Vervolgens zullen we je meer vertellen over een van hen, Gerald Durrell, een meesterschrijver die hielp de basis te leggen voor wetenschappelijke popularisering over de hele wereld.
Van de kindertijd tot het schrijven van de Corfu-trilogie
Gerald Durrell werd in 1924 in India geboren, maar zijn familie verhuisde al snel naarCorfu, een Grieks eiland. Vanwege het mediterrane klimaat en de ruige geografie was deze plek perfect voor Gerald om vanaf zijn jeugd in contact te komen met de natuur.
Vanaf zijn aankomst op het eiland was zijn roeping als wetenschapper, popularisator en schrijver geboren. Naarmate de tijd verstreek, deed hij niet alleen kennis op, maar liet hij zijn fantasie de vrije loop. Dit kwam tot uiting in wat zijn eerste drie autobiografische boeken werden, de Corfu-trilogie.
Fotografie: durrell.org
Volgens de auteur zelf draait de trilogie om "zijn familie en andere dieren, beestjes en andere familieleden, en de tuin van de goden." Het zijn gemakkelijk te lezen romans en ook, ze worden beschouwd als een klassieker van informatieve ecologie.
In elk van deze romans vertelt Gerald gedetailleerd over zijn jeugd, van de diverse familie die hem omringde, tot de natuurlijke ontdekkingen en uitstapjes die hij als kind deed.
We moeten begrijpen dat deze herinneringen uit de jaren 40 dateren, dus het concept van de natuur was heel anders dan wat het nu is. De jonge Gerald vangt vele exemplaren met een van zijn leraren en besteedt uren aan het observeren en bestuderen ervan met de meest rudimentaire middelen die mogelijk zijn.
Deze boeken stralen humor en jovialiteit uit, maar vooral een fascinatie voor de wilde wereld. Onder de pagina's zullen we de ervaringen kunnen herinneren die ons hebben gevormd als echte fans van de dierenwereld.Wie herinnert zich niet dat hij betoverd was toen hij voor het eerst een spin zijn web zag spinnen?
Expedities en avonturen
Na een aantal jaren in een dierentuin in Engeland te hebben gewerkt, verliet Gerald zijn huis in 1946 en zette hij zijn eigen expedities op, op zoek naar onbekende dieren. De exemplaren werden gevangen en verkocht aan de meest prestigieuze dierentuinen.
Nogmaals, we moeten de tijd van deze avonturen niet vergeten. In die tijden, de enige vorm van levering voor zoölogisch onderwijs waren gevangen exemplaren en fokken in gevangenschap zou pas veel later komen. Bovendien volgde Gerald zeer strikte criteria:
- Hij hield en voedde zijn dieren altijd met de beste beschikbare opties.
- Hij ving nooit meer dan hij in goede staat kon dragen.
- Hij ving geen exemplaren voor hun marktprijs, maar voor hun wetenschappelijke waarde.
De belangrijkste motor was niet het geldelijke voordeel, zo niet milieueducatie door dierentuinen en het zoeken naar plannen voor fok in gevangenschap. Om deze reden zorgden de kosten van zijn expedities ervoor dat hij failliet ging.
"La selva borracha" is een van de meest bekende werken van de auteur, waarin hij op humoristische wijze veel van de avonturen vertelt die hij tijdens zijn expedities beleefde.
De dierentuin van Jersey
Gerald lanceerde zichzelf in de wereld van het schrijven na zijn uitstapjes, wat hem een zekere bekendheid als natuuronderzoeker opleverde en hem terugbracht naar een optimale monetaire status.
Zo slaagde hij er met zijn spaargeld in om in 1958 de dierentuin van Jersey op te richten, een spandoek voor fokken in gevangenschap.
De dierentuin groeide in populariteit, en daarmee de door Gerald zelf opgerichte conserveringsorganisatie, De Jersey Wildlife Preservation Trust (tegenwoordig bekend als Durrell Wildlife Conservation Trust)
In de jaren zeventig werd de organisatie een baanbrekende entiteit op het gebied van het behoud van soorten, en Gerald werd later erkend als een leidende figuur op het gebied van dierenbescherming en respect. De basis in zoölogisch beheer heeft het huidige denken vastgesteld en wordt weerspiegeld in het boek "De stille ark":
- Het hoofddoel van een dierentuin moet zijn om te fungeren als een reservoir voor bedreigde diersoorten die in gevangenschap moeten worden gekweekt om te overleven.
- Een dier mag pas als laatste redmiddel in een dierentuin zijn, als alle pogingen om het in zijn omgeving te redden zijn mislukt.
- Dierentuinen mogen niet alleen voor amusementsdoeleinden worden beheerd en niet-bedreigde soorten moeten opnieuw in hun natuurlijke habitat worden geïntroduceerd.
Henry Cavill | Foto: Durrell Wildlife Conservation Trust
Pionier en schrijver
Samengevat, Gerald Durrell was een essentiële figuur voor de verspreiding en het behoud van soorten op mondiaal niveau. Zijn boeken bestrijken een enorm scala aan onderwerpen, aangezien hij meer dan 20 autobiografische romans schreef.
De beroemde acteur Henry Cavill (Superman, de hekser) is een van de meest media-ambassadeurs van de organisatie van Durrell geweest en is erin geslaagd zijn steun voor het natuurbehoudproject op verschillende manieren uit te drukken, waaronder hekje #doitfordurrell.
