De karperluis is een parasiet die, zoals de naam al aangeeft, de karper of Cyprinus carpio aantast, zowel zijn wilde als siervormen. Het wordt ook wel zoetwatervisluis genoemd, omdat het andere soorten kan schaden (zoals onder andere stekelbaars of baars), zelfs bepaalde amfibieën. Het is klein, maar kan met het blote oog worden gezien.
Het behoort tot de groep schaaldieren. In het bijzonder tot de orde Arguloida, familie Argulidae en het geslacht Argulus. Het is van groot economisch belang omdat het exemplaren parasiteert die van belang zijn voor de viskweek. Blijf lezen tot het einde en ontdek enkele merkwaardige feiten over dit type geleedpotige.
Hoe gaat het met de karperluis?
Deze luis heeft een gesegmenteerd lichaam. De morfologie is eivormig en afgeplat. Het heeft een ovale kop met 4 antennes, 4 maxillae, 2 onderkaken en een paar samengestelde ogen. Daarnaast heeft het een thorax met zwemmende aanhangsels en een kort tweelobbig achterlijf. De aanhangsels hebben lange haren.
De kop is bedekt met een schild, dat zich bij sommige soorten argulids kan uitstrekken tot de thorax of de buik.
De antennes hebben haken waarmee ze kunnen worden vastgezet. Evenzo heeft het tweede paar maxillae haken aan hun distale uiteinde, hoewel hun uiterlijk meer op aanhangsels lijkt. Van zijn kant is het eerste maxillaire paar gespecialiseerd, in de vorm van komvormige zuigschijven of zuignappen om zich aan de gastheer te hechten. Het heeft ook een hol, intrekbaar stilet dat de huid doorboort om voedsel, slijm, epitheelcellen en bloed eruit te zuigen.
Het heeft een klein formaat. Over het algemeen is deze niet groter dan 10 millimeter. Sommige exemplaren hebben echter grotere proporties. Argulus foliaceus kan bijvoorbeeld 15 of 22 millimeter lang worden. Wat betreft de kleur kunnen we zeggen dat het variabel is, hoewel het gebruikelijk is dat het transparant is met groenachtige tinten.
Karperluis curiositeiten
Zoetwatervisluizen veroorzaken aanzienlijke schade, vooral wanneer er grote aantallen individuen zijn die de plaag veroorzaken. Hier bespreken we 5 merkwaardige en interessante aspecten van deze angstaanjagende kleine schaaldieren.
1. Mannetjes zijn kleiner dan vrouwtjes
Hoewel de geslachten in dit geslacht gescheiden zijn, dat wil zeggen, er zijn individuen van beide typen (tweehuizig), zijn de mannetjes korter dan de vrouwtjes. Ze worden groter, wat hun vruchtbaarheid verhoogt. Mannelijke luizen op hun beurt offeren deze eigenschap op om energie te steken in het zoeken naar een partner.Zo garanderen ze reproductie.
In een onderzoek dat in 2017 in Uruguay werd uitgevoerd, werd een populatie van deze luizen gevonden bij meervallen. Het was mogelijk om de afmetingen tussen mannetjes en vrouwtjes te bepalen. Zo hadden de mannelijke leden een gemiddelde van 3,8 millimeter, met een bereik dat ging van 2 tot 5,7. In het geval van vrouwen behaalden ze hogere cijfers, met een gemiddelde van 4,1 en een maximale waarde van 6,4.
2. Het zijn niet-permanente parasieten
Een ander interessant feit over deze organismen is dat het niet-permanente parasieten zijn. Bovendien laten volwassenen periodiek gastheervissen vrij zwemmen. Aan de ene kant verlaten de vrouwtjes ze na de paring om hun eieren te leggen, terwijl de mannetjes dit moeten doen om een partner te vinden.
Deze luizen kunnen enige tijd buiten hun gastheren overleven. Geschat wordt dat deze periode bij de soort A. foliaceus ongeveer 15 dagen is. Hoewel ze slechts de helft van die periode op volle capaciteit en activiteit kunnen zijn om een nieuwe gastheer te zoeken.
3. Elk vrouwtje kan tot 200 eieren leggen
Karperluizen paren op gastheren. Na dit proces laat het vrouwtje met haar borst vol eieren zich los om eieren te leggen. Dit kan worden uitgevoerd op ondergronden zoals rotsen, waterplanten of vlakke oppervlakken.
De vruchtbaarheid is hoog, aangezien vrouwtjes tot 200 eivormige eieren van 0,3 tot 0,6 millimeter lang kunnen leggen. Ze bedekken ze ook met een geleiachtige massa die dient voor hechting aan het substraat. Ze zijn dus gegroepeerd en vrij compact. De uitkomsttijd van de larven varieert met de watertemperatuur.
4. Het heeft een klier aan de basis van het stilet
De stilet van de karperluis is delicaat en hol. Afgezien van zijn doordringende kracht, is hij begiftigd met een klier aan de basis. Dit is klein, maar het heeft het vermogen om een vloeistof af te scheiden die bijdraagt aan de spijsvertering.Daarnaast. Het heeft een anticoagulerende werking, dat wil zeggen dat het voorkomt dat bloed stolt. Die substantie komt naar buiten door een van de twee openingen die het aan de punt van deze structuur biedt.
5. Karperluis veroorzaakt conditieverlies
De meeste parasieten hechten zich aan het omhulsel. Ze dringen echter ook de kieuwen of de binnenkant van de mond binnen. Hoewel ze een hogere sterfte veroorzaken bij jongen, kan de schade aan volwassen dieren aanzienlijk zijn, het hangt allemaal af van de grootte van de vis en het aantal parasieten.
Ze genereren verlies van algemene lichaamsconditie, verminderen de groeisnelheid, veroorzaken zwakte en gedragsveranderingen. Evenzo veroorzaken ze schade aan het omhulsel, waarmee enkele veranderingen in de gebruikelijke kleuring van de vis kunnen worden waargenomen. Dit veroorzaakt ook zweren. Deze schade aan de huid is erg gevaarlijk, omdat elke wond kan dienen als toegangspoort tot andere ziekteverwekkers, wat het beeld ingewikkelder maakt.
Zoals je ziet, is de karperluis een insect dat zeer goed bedeeld is voor zijn leven ten koste van anderen, met uitlopers, haken en een doordringende stilet. Bovendien injecteert het spijsverteringsstoffen en anticoagulantia, die ook de gastheer schaden. Wapens die het tot een gedurfde en effectieve parasiet maken die je niet op je koi of andere vissen wilt hebben.