Latijns-Amerikaanse legendes over dieren blijven vaak onopgemerkt vanwege de grote inventiviteit van de Latijnse volkeren in fictie en horrorverhalen. En het is dat de geesten, mysterieuze verschijningen en angst die rond de Latijns-Amerikaanse bodem zwerven zo overvloedig zijn dat ze niet in een enkel artikel zouden passen.
Hoe divers en heterogeen de Latijns-Amerikaanse cultuur ook is, er zijn enkele gemeenschappelijke verhalen die bijna iedereen met elkaar verbinden, ongeacht elke nationaliteit. Met Halloween voor de deur, dachten we dat het een goed moment was om enkele van deze spookachtige verhalen en figuren te bekijken.
De bekendste Latijns-Amerikaanse legendes over dieren
De soap opera of vivorón
De soapserie is eigenlijk een anaconda: een enorme slang - afbeelding die dit artikel opent - en harig met een gigantische kop als een kalf. Het wezen behoort tot het landelijke platteland van Chili, waar het 's nachts uit donkere grotten of afgelegen bossen tevoorschijn komt en eigenlijk alles op zijn pad eet.
De soapserie heeft ook een ‘radarschat’, en er wordt gezegd dat het de plaatsen bereikt waar een schat is 40 dagen nadat het begraven is. Iedereen die de schat wil ophalen, moet de grond met cognac besprenkelen, in de hoop dat de slang zich aan de drank zal vastklampen en zijn waakzaamheid zal verlagen.
Op dezelfde manier dat de soap wordt aangetrokken door rijkdom, de legende zegt ook dat de slang rijkdom kan aantrekken voor iedereen die hem kan 'temmen'. Maar het vangen van een soap is geen gemakkelijke taak: je moet er een in het wild vinden, drie van de langste haren uittrekken zonder dat hij je opeet, en dan de haren in een bak met melk doen.
Uit die schaal komen drie babysoaps tot leven, en de sterkste eet de andere twee op en wordt een volwaardige soapserie. Vanaf dat moment moeten de eigenaren de slangen houden met dierenoffers of naaste familieleden en het bloed achterlaten op een geheime plaats die alleen de slang kent. Anders is er geen geld voor je en zullen ze je waarschijnlijk opeten.
Peuchen
Onder de Latijns-Amerikaanse legendes over dieren die in het zuiden van Chili circuleren, is de peuchen geboren. Dit komt voort uit de inheemse traditie van het Mapuche-volk. Het is een van vorm veranderend vampierachtig wezen.
Het wordt meestal beschreven als een vliegende slang. Soms voegen de beschrijvingen eraan toe dat het bedekt is met veren of haar, waardoor het lijkt op de soapserie. Andere mensen noemen dit gewoon een grote vleermuis.
Als vampiers, Peuchens kunnen hun slachtoffers verlammen door in hun ogen te kijken om bloed uit lichamen af te voeren. De enige mensen die de Peuchen kunnen verslaan zijn de machi (Mapuche-vrouwen).
Yacumama
De machtige Amazone kan niet worden vrijgesteld van Latijns-Amerikaanse legendes over dieren. Dit is de thuisbasis van de legendarische yacumama, een gehoornd slangachtig zeemonster verondersteld om de moeder van alle zeedieren te zijn.
De yacumama maakt deel uit van de mythologie van meerdere inheemse groepen, voornamelijk stammen die afkomstig zijn uit het westelijke Amazonegebied in de laaglanden van Peru en Ecuador. Volgens de verslagen van verschillende Europese kolonisten in de 19e eeuw zou de yacumama tot 160 voet lang zijn.
Voordat de inheemse stammen onbekende wateren binnengingen, bliezen ze op een hoorn om het gigantische reptiel te waarschuwen voor de menselijke aanwezigheid en, waarschijnlijk, zodat ze ook niet zouden worden aangevallen.
In Argentinië is de yacumama ook een godin van het water, maar neemt de vorm aan van een oude menselijke vrouw die de kinderen benadert die de rivier ingaan om water te halen in hun kantines.
Chupacabra
Chupacabra-verhalen doken voor het eerst op in Puerto Rico eind jaren negentig. Ze beschreven een vier of vijf voet lang tweevoetig wezen met grote ogen, stekels op zijn rug en lange klauwen. Dit beest was volgens mensen verantwoordelijk voor het doden en afvoeren van het bloed van vee, een daad die het zijn naam verdiende: 'geitenzuiger'.
Het leer
Van de Latijns-Amerikaanse legendes over vreemdste dieren is er wel ‘leer’. Deze manier om de huid van de koe te noemen is gerelateerd aan het verhaal van een monster in Chili dat leeft in het Lacarmeer, in de Andes. Het lijkt op een verlengde koeienhuid, met een haarloze kop en rug.
De legende kan zijn voortgekomen uit waarnemingen van zoetwaterpijlstaartroggen, hoewel 'het leer' groter is en zowel ogen op de poten als klauwen heeft. Hij heeft ook een mond die uit zijn buik steekt, waardoor hij het bloed van zijn slachtoffers opzuigt.
In het Amazonegebied wordt een soortgelijk monster Hueke Hueke genoemd, dat ook wordt beschreven als huidverspreidend, zonder de bloedzuigende slurf.
Huallepen
De huallepen of guallipen Het is een Chileense hersenschim met een kalfskop, een schaapslichaam en kromme voeten. Het monster leeft in rivieren en meren en zal paren met vee om misvormde nakomelingen te produceren. Zelfs de aanblik van de huallepen kan ertoe leiden dat een zwangere vrouw een misvormd kind krijgt.
