Hoewel we wetenschappers en onderzoekers gewoonlijk associëren met technische taal, moeilijk te begrijpen en te consumeren, zijn ze niet allemaal zo. Gerald Durrell is een voorbeeld van deze kolossale uitzondering.
De biologische wetenschappen worden vaak gezien als waterdichte kennisbronnen die slechts door enkele specialisten kunnen worden geïnterpreteerd. Zoals we echter al vermeldden, zijn er meerdere figuren die erin zijn geslaagd deze barrière te overschrijden en gepassioneerd zijn geworden voor duizenden lezers buiten de natuurlijke wereld.
Er zijn steeds meer wetenschappers die ernaar streven om hun werk buiten hun gilde te brengen, zodat mensen kunnen worden geïnformeerd en meer over de natuur kunnen leren.
Hierna vertellen we je meer over een van hen, Gerald Durrell, een meesterschrijver die de basis legde voor populaire wetenschap over de hele wereld.
Van kinds af aan tot het schrijven van de Corfu-trilogie
Gerald Durrell werd in 1924 in India geboren, maar zijn familie verhuisde al snel naar Corfu, een Grieks eiland. Vanwege het mediterrane klimaat en de ruige geografie was deze plek voor Gerald de perfecte plek om vanaf zijn jeugd in contact te komen met de natuur.
Na zijn aankomst op het eiland was zijn roeping als wetenschapper, popularisator en schrijver geboren. In de loop van de tijd deed hij niet alleen kennis op, maar liet hij ook zijn fantasie de vrije loop. Dit kwam tot uiting in wat zijn eerste drie autobiografische boeken werden, de Corfu-trilogie.
Volgens de auteur zelf draait de trilogie om "zijn familie en andere dieren, insecten en andere familieleden, en de tuin van de goden." Het zijn gemakkelijk leesbare romans en worden ook beschouwd als een klassieker van de informatieve ecologie.
In elk van deze romans vertelt Gerald tot in detail over zijn jeugd, van de bonte familie die hem omringde tot de natuurlijke ontdekkingen en uitstapjes die hij als kind deed.
We moeten begrijpen dat deze herinneringen dateren uit de jaren 40, dus de opvatting van de natuur was heel anders dan nu. De jonge Gerald legt veel exemplaren vast met een van zijn leraren en besteedt uren aan het observeren en bestuderen ervan met de meest rudimentaire middelen die mogelijk zijn.
Deze boeken stralen humor en jovialiteit uit, maar vooral een fascinatie voor de wilde wereld. Op de pagina's zullen we ons de ervaringen kunnen herinneren die ons hebben gevormd tot echte liefhebbers van de dierenwereld.Wie herinnert zich niet dat hij betoverd was toen hij voor het eerst een spin zijn web weefde?
Expedities en avonturen
Na een aantal jaren in een dierentuin in Engeland te hebben gewerkt, verliet Gerald in 1946 het huis en bedacht zijn eigen expedities op zoek naar onbekende dieren. De exemplaren werden gevangen en verkocht aan de meest prestigieuze dierentuinen.
Nogmaals, we moeten de tijd van deze omzwervingen onthouden. In die tijd waren gevangen exemplaren de enige vorm van levering voor zoölogisch onderwijs, en het fokken in gevangenschap zou pas veel later komen. Gerald volgde ook zeer strikte criteria:
- Hij hield en voedde zijn dieren altijd met de best beschikbare opties.
- Hij ving nooit meer dan hij in goede staat kon dragen.
- Ik heb geen exemplaren gevangen voor hun marktprijs, maar voor hun wetenschappelijke waarde.
De belangrijkste motor was niet geldelijke winst, maar eerder milieueducatie via dierentuinen en de zoektocht om plannen voor het fokken in gevangenschap op te zetten. Daarom zorgden de kosten van zijn expedities ervoor dat hij failliet ging.
“De dronken jungle” is een van de bekendste werken van de auteur, waarin hij veel van de avonturen die hij beleefde tijdens zijn expedities op een humoristische manier vertelt.
De dierentuin van Jersey
Gerald begon te schrijven na zijn uitstapjes, wat hem enige bekendheid opleverde als natuuronderzoeker en hem terugbracht naar een goede financiële staat.
Zo slaagde hij er met zijn spaargeld in om in 1958 de Jersey Zoo op te richten, een uithangbord voor fokken in gevangenschap.
De dierentuin groeide in populariteit, en daarmee de door Gerald zelf opgerichte organisatie voor natuurbehoud, The Jersey Wildlife Preservation Trust (nu bekend als de Durrell Wildlife Conservation Trust)
In de jaren zeventig werd de organisatie een pionier op het gebied van het behoud van soorten en werd Gerald erkend als een leidende figuur op het gebied van dierenbescherming en respect. De bases in zoölogisch beheer vormden de basis voor het huidige denken en worden weerspiegeld in het boek "The immobiele ark" :
- Het hoofddoel van een dierentuin zou moeten zijn om te fungeren als een reservaat voor bedreigde diersoorten die in gevangenschap moeten worden gekweekt om te overleven.
- Een dier mag alleen als laatste redmiddel in een dierentuin worden gehouden, wanneer alle pogingen om het in zijn omgeving te redden hebben gefaald.
- Dierentuinen mogen niet uitsluitend voor amusementsdoeleinden worden gerund, en niet-bedreigde soorten moeten opnieuw in hun natuurlijke habitat worden geïntroduceerd.
Pionier en schrijver
Kortom, Gerald Durrell was een essentieel figuur voor de wereldwijde verspreiding en instandhouding van soorten. Zijn boeken behandelen een enorm scala aan onderwerpen, aangezien hij meer dan 20 autobiografische romans schreef.
De beroemde acteur Henry Cavill (Superman, The Witcher) is een van de meest mediagerichte ambassadeurs van Durrell's organisatie geweest en heeft op verschillende manieren zijn steun voor het natuurbeschermingsproject weten te betuigen, onder meer door de hashtag doitfordurrell te gebruiken