Wanneer een vogel wordt verworven, is het normaal dat hij zijn geslacht niet weet, en zelfs als het bekend is, is het misschien niet exact. Het onderscheiden van het geslacht van vogels in het algemeen is moeilijk, omdat de voortplantingsorganen inwendig zijn en daarom van buitenaf niet zichtbaar zijn. Er zijn echter enkele strategieën die het mogelijk maken om het geslacht te onderscheiden bij typische gedomesticeerde vogels zoals de papegaai.
Het is niet vreemd dat iemand al 4 jaar bij zijn papegaai is en hem plotseling overkomt zoals die van UP: "Is Kevin een meisje?" . Hoewel het waar is dat het in veel gevallen niet nodig is om het geslacht van een vogel te weten, kan het nooit kwaad om deze informatie te weten. Hier vertellen we je verschillende methoden om het geslacht van een papegaai te weten.
Seksueel dimorfisme bij papegaaien
De kenmerken die zowel mannen als vrouwen verschillend maken, worden seksueel dimorfisme genoemd. Hierdoor kunnen de dieren worden gesekst en gescheiden, wat handig is tijdens het hanteren in gevangenschap. Deze dimorfe kenmerken kunnen echter min of meer duidelijk zijn, afhankelijk van de soort in kwestie.
Als we het over papegaaien hebben, hebben we het meestal over de papegaaienfamilie, een groep vogels die ook wel eenoogsnavelvogels wordt genoemd en die papegaaien, parkieten, parkieten en ara's omvat. In het geval van parkieten is het onderscheid tussen mannetje en vrouwtje heel gemakkelijk, omdat ze opmerkelijke fysieke verschillen hebben, zoals de kleur van de was.
De was is het membraan dat de neusgaten bedekt, gelegen aan de bovenkant van de snavel. Mannetjes hebben blauwe (of, afhankelijk van de variëteit, roze) graan en vrouwtjes zijn blauwachtig wit of bruin.De uiteindelijke kleuren ontwikkelen zich pas als de parkiet volwassen is, maar het is een heel gemakkelijke manier om zijn geslacht te achterhalen met het oog op het oversteken ervan. Voor de andere papegaaien moet je naar andere factoren kijken.
Secundaire seksuele karakters
Secundaire geslachtskenmerken zijn eigenschappen die niet direct verband houden met het voortplantingssysteem, maar die bij mannen en vrouwen verschillend zijn. Ze ontwikkelen zich in de puberteit en zijn duidelijker zichtbaar op volwassen leeftijd.
Een voorbeeld bij mensen is de stem. Hoewel het niet direct gerelateerd is aan het voortplantingsorgaan, hebben mannen de neiging om een diepere stem te hebben en vrouwen een hogere. Er zijn uitzonderingen, maar je kunt nog steeds zien of een man of een vrouw aan het woord is.
Hetzelfde gebeurt bij dieren. Niet met de stem, maar met andere kenmerken, zoals de grootte of kleur van het verenkleed.In het geval van papegaaien zijn de mannetjes meestal groter, kleurrijker en hebben ze meestal een langere kop. Bovendien zijn bij verschillende soorten zowel het mannetje als het vrouwtje geslachtsrijp als ze een tot twee jaar oud zijn.
Daarna beginnen bijna alle vrouwtjes eieren te leggen, maar niet allemaal. Dus als je exemplaar een ei legt, is het een papegaai, maar als dat niet het geval is, heb je nog steeds twijfels (een noodzakelijke maar niet voldoende voorwaarde). De identificatie van de secundaire seksuele kenmerken is een manier om het geslacht van een papegaai te onderscheiden, maar vaak is het niet exclusief. Het is dus beter om andere methoden te gebruiken.
Geslachtskenmerken per soort
Secundaire geslachtskenmerken verschillen per soort. Dat is de reden waarom het in sommige organismen gemakkelijker is om hun geslacht te identificeren dan in andere. De volgende kenmerken worden gebruikt bij andere papegaaiachtige soorten om te bepalen of ze mannelijk of vrouwelijk zijn:
- Eclectuspapegaai (Eclectus roratus): mannetje met intens groen verenkleed en oranje of gele snavel. Vrouwtjes met gemengde kleuren (blauw en rood) en met een donkere snavel (zwart).
- Nimf van de parelvariëteit (Nymphicus hollandicus): vrouwtjes behouden de typische "parels" die na de rui in hun verenkleed te zien zijn. Mannetjes raken ze volledig kwijt.
- Nymph voorouderlijke variëteit (Nymphicus hollandicus): vrouwtjes met zachtgele verkleuring op het gezicht. Mannetjes met intensere tonen.
- Nimf van de witgezichtvariëteit (Nymphicus hollandicus): mannetjes met een wit gezichtsmasker. Vrouwtjes met grijs of wit gezichtsmasker, maar verminderd.
- Ringhalspapegaai (Psittacula eupatria): het is een dimorfe soort waarbij het mannetje een donkere en glanzende ring rond de nek heeft, terwijl het vrouwtje een meer ingetogen kleur heeft.
Gedrag
Hoewel het een beetje vreemd klinkt, verandert het geslacht van de papegaai ook zijn temperament en gedrag een beetje. Dit is het resultaat van verschillende adaptieve processen die draaien rond de figuur van de man als de beschermende "alfa" . Bijgevolg zijn mannetjes agressiever, territorialer en actiever, terwijl vrouwtjes zich vreedzamer gedragen.
Het is belangrijk op te merken dat deze gedragsverandering niet helemaal betrouwbaar is, aangezien elke vogel uniek is en kleine variaties in temperament heeft. Daarom kan deze eigenschap alleen worden gebruikt als indicatie van het waarschijnlijke geslacht van een papegaai, maar niet als een sluitende test.
Pubische palpatie
Pubische palpatie is een van de meest gebruikte methoden, omdat het bij jonge dieren kan worden gebruikt en goedkoper is dan naar de dierenarts te gaan. Het is echter niet 100% sluitend. Om een schaambeenpalpatie uit te voeren, moet de papegaai voorzichtig worden opgepakt, ondersteboven worden geplaatst en zonder veel druk de bekkenbeenderen palperen, net boven de anus.
Als het een vrouw is, zou je een scheiding tussen de schaambeenderen moeten kunnen voelen die meer dan een halve centimeter kan meten. Dit gat is waar het ei zal gaan, dus als het er niet in zit, kan het een mannetje zijn. Het is echter niet omdat je het niet merkt dat je het niet hebt, dus hoewel deze methode betrouwbaarder is dan secundaire geslachtskenmerken, is het ook niet onfeilbaar.
Dierenarts
Er zijn drie methoden die de dierenarts kan gebruiken: een onderzoek van het DNA van het dier, een endoscopie en een hormonale analyse. Deze methoden zijn onfeilbaar, maar vereisen de inzet van een specialist en financiële uitgaven.
De studie van DNA kan worden gedaan door middel van bloedmonsters of zelfs veren. Over het algemeen bestaat het uit het analyseren van de genen van het monster op zoek naar de genen die het geslacht bepalen en die verschillend zijn bij mannen en vrouwen.Met deze methode kun je ook genetische ziekten of de stamboom van de papegaai identificeren (als je een DNA-monster van de ouders hebt).
Endoscopy bestaat uit het inbrengen van een camera in het dier waarmee we zijn voortplantingsorganen kunnen zien. Dit proces vereist verdoving van het dier, maar bepa alt het geslacht definitief. Het derde proces is een hormonale analyse door middel van een bloedmonster. Hormonen zijn in verschillende hoeveelheden aanwezig bij mannen en vrouwen, dus dit is ook een bepalende factor.
Zoals te zien is, is het sexen van papegaaien geen taak die kan worden uitgevoerd zonder kennis over het onderwerp. Om deze reden, als u het geslacht van uw exemplaar nauwkeurig wilt weten, kunt u het beste naar een gespecialiseerde dierenarts gaan. Hoewel deze informatie niet altijd nodig is, kan het in bepaalde gevallen relevant zijn om preventieve maatregelen te nemen en de vogel beter te verzorgen.
