De rode gans is een anseriform die steeds minder voorkomt in Patagonië en Noord-Argentinië. Jaar na jaar slinkt en fragmenteert de bevolking, ondanks de inspanningen van de mensen die het proberen te herstellen. Als dit niet wordt verholpen, dreigt het uit te sterven.
Om deze reden, en omdat de eerste stap om je zorgen te maken is te weten wat er zou kunnen verdwijnen, vind je hier een dossier over de basisbiologie van deze vogel en de bedreigingen die er een einde aan kunnen maken. Laten we doorgaan.
Biologie van de rode gans
De rode gans (Chloephaga rubidiceps)is een soort van anseriform vogel in de familie Anatidae en het geslachtChloephaga. Het is het meest bedreigd in continentaal Zuid-Amerika, maar is het talrijkst in de Falklands.
Als goede anseriforme soort beweegt hij zich in zowel land- als waterhabitats. Het heeft meestal een oppervlak van kale grond nodig met tussen de 20% en 60% van het oppervlak met vegetatie. Wat het water betreft, dat moet aan bepaalde kwaliteitseisen voldoen, zodat de gezondheid van de gans niet achteruit gaat. Daarom is de kans het grootst dat je hem ziet in graslanden en weilanden aan de kust.
Zijn dieet is herbivoor, hij voedt zich met malse scheuten gras in graslanden en waterrijke gebieden.
Dit is een trekkende soort die nestelt van eind september tot januari in de Malvinas en Tierra del Fuego. Later, als de winter begint, trekt hij naar het noorden, naar de omgeving van Buenos Aires.
Bouwt zijn nest op de grond, tussen het hoge gras in de buurt van watermassa's. Hij bekleedt het met gras en bedekt het met zijn eigen dons. Het vrouwtje legt meestal niet meer dan 6 eieren en zij is verantwoordelijk voor het uitbroeden, maar het mannetje blijft dichtbij en beschermt haar. De rode gans is een territoriale vogel, maar gezellig in tijden dat hij niet aan het broeden is.
Dreigingen die de rode gans in gevaar brengen
In 1960 verklaarde de Argentijnse regering deze vogel tot plaag, omdat boeren klaagden dat ze gewassen aten die bestemd waren voor veevoer. Hoewel later werd bewezen dat dit onjuist was, begon een vervolging en slachting van de gans, zowel in de velden als in hun nestplaatsen. In de Malvinas worden nog steeds elk jaar aanzienlijke aantallen exemplaren gedood.
Momenteel wordt de soort als ernstig bedreigd beschouwd volgens het Verdrag inzake trekkende soorten (CMS), de SAyDS (Aves Argentinas en het secretariaat van Milieu en Duurzame Ontwikkeling) en de MADS en AA (Ministerie van Milieu en Duurzame Ontwikkeling van de natie en Argentijnse vogels).De IUCN classificeert het echter als Least Concern (LC).
De reden voor dit verschil in classificatie is de taxonomische indeling van de soort. Momenteel zijn er 2 grote populaties, een in de Falklands en de andere op het vasteland. Omdat ze echter geïsoleerd van elkaar zijn, zijn sommige experts van mening dat het soorten zijn die in hun evolutie uiteenlopen en dat ze verschillende namen zouden moeten krijgen. Als dat zo is, zou de continentale groep als ernstig bedreigd worden beschouwd, maar ze willen het op dit moment niet die classificatie geven.
Andere factoren in de achteruitgang
Voordat het officieel als een plaag werd beschouwd, werd deze soort al vervolgd door ranchers en boeren. In de jaren vijftig werden 2 vreemde soorten geïntroduceerd om erop te jagen: de piepende vos (Lycalopex griseus)en de nerts(Neovison vison). De impact van deze dieren was hard, aangezien ze ook op de jongen jaagden en de eieren aten.
Aan de andere kant is een veelvoorkomend probleem voor deze soorten het verlies en de achteruitgang van hun leefgebied om schapen en runderen op hun plaats te laten grazen. Veranderingen in het klimaat hebben op hun beurt ook hun migratiegedrag en de leefgebieden die ze bezoeken beïnvloed, vooral bij droogte, en hebben ook het voortplantingssucces van de soort geschaad.
Instandhoudingsmaatregelen
De acties voor het behoud van de rode gans zijn vooral gericht op het beschermen van nestgebieden en het beheersen van stroperij. Op deze manier probeert het het voortplantingssucces van de soort aan te moedigen zonder toevlucht te nemen tot kweekprogramma's ex situ.
Aan de andere kant werd de plaagstatus ingetrokken en opgenomen in CMS-bijlage I en werd in 2013 het binationale actieplan voor de instandhouding van de rode gans opgesteld, ondertekend door Argentinië en Chili. Er wordt jaarlijks gewerkt aan monitoring, verspreiding en voorlichting, en er wordt samengewerkt met de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de vervolging van stroperij en het controleren van sport.
De aantallen van deze eend blijven echter jaar na jaar dalen. Om deze reden is de enige oplossing die overblijft een oplossing waarbij de hele wereld betrokken is en die voor het milieu zorgt. De planeet is één enkel ecosysteem dat op alle fronten moet worden beschermd. Laten we het verlangen om voor de rode gans te zorgen niet verliezen, waar we ook wonen.
