Waterbuffels worden beschouwd als de meest verspreide rundersoort in Aziatische landen zoals Irak, Indonesië en Cambodja. Ze worden gekenmerkt door het bereiken van grote maten op volwassen leeftijd. Een exemplaar kan meer dan 1,8 meter hoog en meer dan een ton wegen. Ze worden over het algemeen gebruikt voor landbouwwerkzaamheden, zoals het ploegen van het land, naast het melken van hun melk, die een hoger geh alte aan vetzuren en eiwitten heeft dan die van de gewone koe.
Hoewel waterbuffels sterke en resistente dieren zijn, hebben verschillende factoren ertoe geleid dat hun populatie is gedecimeerd, vooral in de gebieden van het Iraakse land.Lees deze regels verder en ontdek hoe klimaatverandering en geopolitiek deze oeroude rundersoort beïnvloeden.
De buffels en het water
Zoals hun naam al doet vermoeden, hebben waterbuffels een voorkeur voor natte, aquatische omgevingen zoals rivieren en moerassen. Ze zijn echter bestand tegen hete klimaten tot 30°C of meer.
In ecosystemen met hoge temperaturen is de beschikbaarheid van water echter essentieel voor hun overleving. Dit komt omdat het een noodzakelijk element is, zowel voor de thermoregulatie als voor de hydratatie. Als we er rekening mee houden dat er in Irak temperaturen van meer dan 40 °C zijn gemeten, staat het belang van water voor het levensonderhoud van deze runderen in het gebied buiten kijf.
Vanwege geopolitieke kwesties en klimaatverandering worden de bronnen van deze kostbare vloeistof in Irak echter steeds schaarser.Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties zijn de huidige waterstanden in moerassen, wetlands en moerassen zelfs op hun slechtst. Evenzo is volgens officiële gegevens de huidige droogte de ernstigste in de afgelopen 40 jaar en is er geen precedent voor deze situatie.
Bovendien nemen de zoutconcentraties toe door de daling van de waterstanden. Wat ervoor zorgt datde buffels bedwelmd raken wanneer ze het consumeren of melk produceren die ongeschikt is voor menselijke consumptie.
De rol van klimaatverandering en geopolitiek
De effecten van klimaatverandering op de planeet zijn voor niemand een geheim. In de afgelopen jaren is er sprake van een drastische verslechtering van zowel de mariene als de terrestrische ecosystemen, waardoor veel soorten zijn uitgestorven en uitgestorven. In het geval van Irak wordt de droogte niet alleen veroorzaakt door veranderingen in de temperatuur op de grond en het gebrek aan regen, maar spelen ook andere factoren een rol, zoals de vijandigheid tegenover bepaalde landen in het gebied.
Een land als Turkije, waarmee Irak een grote waterbron deelt, zoals de rivier de Tigris, heeft bijvoorbeeld geen politiek akkoord bereikt zodat beide water in gelijke mate kunnen gebruiken. Evenzo heeft een ander buurland, Iran, een reeks dammen gebouwd die de stroom van de Diyala-rivier, een belangrijke bevoorradingsbron, afsneed.
Daarom hebben al deze situaties ervoor gezorgd dat 46% van de moerassen in Zuid-Irak al hun oppervlaktewater hebben verloren. Evenzo is volgens de Nederlandse Organisatie voor Vredesopbouw het water- en vochtigheidsniveau in nog eens 40% van de wetlands en moerassen in het gebied verlaagd.
De toekomst van waterbuffels in Irak
Hoewel waterbuffels als soort niet worden bedreigd, is hun aantal op Iraaks grondgebied zorgwekkend. Volgens veldonderzoeken uitgevoerd door Unesco hebben bijna 6.000 gezinnen die op de boerderij werken het grootste deel van hunbuffels verloren
Op dezelfde manier zijn de moerassen die opdrogen het leefgebied van talloze dieren. Waaronder vogels, wilde zwijnen, vissen en zelfs otters.
Tot slot, als deze situatie voortduurt, is niet alleen het levensonderhoud van deze grote runderen in gevaar, maar ook de gezinnen die van hen afhankelijk zijn.