Pandaberen zijn waarschijnlijk een van de beroemdste voorbeelden van natuurbeschermingsinspanningen door een land, in dit geval China. De politiek van dit fokprogramma in gevangenschap zou echter de sleutel kunnen zijn om van Xin Xin de laatste panda te maken die in Latijns-Amerika leeft.
Om te weten hoe we hier zijn gekomen, moet je de geschiedenis van de panda's in de Chapultepec Zoo kennen. Hier vertellen we je zodat je begrijpt hoe belangrijk het is dat deze vrouwelijke panda de laatste is die deze dierentuin huisvest. Laten we doorgaan.
Panda Diplomatie
Er zijn momenteel 26 dierentuinen in 21 verschillende landen die een panda in hun faciliteiten huisvesten. Dit aantal v alt samen met het internationale programma dat China in de jaren zeventig lanceerde om de soort te herstellen, in de volksmond bekend als pandadiplomatie.
Dit was echter niet de eerste poging om panda's als diplomatieke geschenken te gebruiken. Voordat ze zich op het behoud per se concentreerden, werden ze uit hun omgeving gehaald en aan andere landen gegeven als gebaren van goede wil of verzoening, zoals in 1941, toen Soong Mei-Lin (Madame Chiang) 2 exemplaren naar de Verenigde Staten stuurde om te exposeren in de Bronx. Dierentuin.
In de jaren 70 en 80 veranderde dit. Naast het diplomatieke succes werd er een fokprogramma in gevangenschap gelanceerd waarbij dierentuinen zouden profiteren van een panda op hun terrein in ruil voor het sturen van alle jongen naar China. Het doel was om deze panda's voor te bereiden op herintroductie in het wild en de soort voor uitsterven te behoeden.
De verandering van politiek en de dierentuin van Chapultepec
Deze diplomatie, gebaseerd op de verzending van dieren, werd gewijzigd in 1984, waardoor giften werden omgezet in huurgelden. Later, in 1991, begon een langetermijnhuurbeleid, zodat landen die in gevangenschap gehouden panda's hadden, deze konden houden en de economische en diplomatieke voordelen van hun aanwezigheid in dierentuinen konden plukken.
Op deze manier droeg de wereld bij aan het behoud van de reuzenpanda, terwijl het tegelijkertijd economische voordelen behaalde.
In het geval van de dierentuin van Chapultepec, waar Xin Xin momenteel woont, is het Chinese toezicht op de soort niet effectief. Daarbij komt nog de omstandigheid dat deze panda haar hele leven geen kinderen heeft gekregen en al in de menopauze is. Laten we eens kijken waarom ze dan de laatste panda in Latijns-Amerika zou kunnen zijn.
Xin Xin, de laatste panda?
In Chapultepec, Mexico, leeft Xin Xin, een vrouwelijke reuzenpanda van de tweede generatie (Ailuropoda melanoleuca). Dat wil zeggen, hij werd in gevangenschap geboren en bereikte volwassenheid in de stadsdierentuin, zonder daadwerkelijk naar China te reizen voor zijn vrijlating. Vanwege het pandaverhuurbeleid dat in 1984 van kracht werd, konden pandawelpen blijven als het land de vergoeding bleef betalen.
Xin Xin heeft haar hele leven echter geen baby's gehad. Hij is 32 jaar oud, een record rekening houdend met de gemiddelde levensverwachting van deze dieren in het wild, ongeveer 2 decennia. Als de dierentuin van Chapultepec panda's wil blijven huisvesten, moeten ze dus een nieuwe panda huren.
De afstamming van deze panda gaat terug tot de diplomatieke geschenken van 1974, met Pe Pe en Ying Ying. Geconfronteerd met deze nieuwe omstandigheid overweegt de Mexicaanse regering echter niet te betalen voor nieuwe exemplaren. Daarom zou Xin Xin de laatste panda kunnen zijn die Latijns-Amerika herbergt.
Het dierentuindebat
Iedereen die van dieren houdt, is naar een dierentuin gegaan en heeft de saaie blikken, de stereotypen en de mensen gezien die hun leven schade toebrengen. Sommige soorten hebben echter geprofiteerd van dierentuinprogramma's, zoals de reuzenpanda zelf. Het debat is dus gediend.
Het v alt niet te ontkennen dat het onmogelijk is om natuurlijke omstandigheden te creëren voor dieren die in dierentuinen leven. Bovendien zijn deze organisaties, ondanks hun wettelijke verplichtingen als onderwijscentra voor milieu en natuurbehoud, (meestal) particuliere bedrijven. Als gevolg hiervan zal hun prioriteit altijd financieel gewin zijn.
Momenteel brengen gevallen zoals die van de laatste panda in Latijns-Amerika, Xin Xin, dit debat onder de bevolking op gang. Is het nodig om een panda op te sluiten en tentoon te stellen? Zijn er andere manieren om deze soort in China te blijven drijven? Is een dierentuinmodel waar dierenmishandeling in geen enkele vorm voorkomt levensvatbaar? De tijd zal het ons leren en wij mensen zullen degenen zijn die dit panorama transformeren. En jij, wat denk jij?
