Het is mogelijk dat je, als je niet in Catalonië (Spanje) woont, nog nooit van de beverrat hebt gehoord. Deze soort ligt steeds meer op ieders lippen vanwege de enorme impact die het heeft op de rivierecosystemen van deze autonome gemeenschap. Het is een herbivoor knaagdier uit Zuid-Amerika en breidt zijn territorium vanuit Frankrijk steeds meer naar het zuiden uit via het stroomgebied.
Hoe kwam een knaagdier van de andere kant van de Atlantische Oceaan terecht in de rivieren van Spanje? Wat hebben die ecosystemen waardoor ze zich kunnen aanpassen en gedijen? Welke maatregelen worden genomen om dit te voorkomen? In deze ruimte gaan we deze vragen beantwoorden en dit fenomeen diepgaand analyseren.Mis niets.
Wat is een beverrat?
De coipú, ook wel bekend als quiyá of knaagdierotter, behoort verre van tot de familie van de laatste. Het is een histricomorf knaagdier afkomstig uit het zuiden van Zuid-Amerika (van centraal Bolivia tot Tierra del Fuego, in Argentinië). Het is het enige lid van zijn geslacht, Myocastor, waarvoor het de wetenschappelijke naam Myocastor coypus krijgt.
Dit dier leeft in rivierecosystemen, lagunes en estuaria, vanwege de grote vegetatie die ze presenteren. Zijn dieet is voornamelijk herbivoor. Omdat het relatief grote dieren zijn (ongeveer 70 centimeter inclusief de lengte van de staart), hebben ze dagelijks grote hoeveelheden plantaardig materiaal nodig om te overleven, wat hun impact op het milieu vergroot.
De impact van invasieve soorten op het milieu
Hoewel het al algemeen bekend is dat invasieve soorten een negatieve invloed hebben op de omgeving die ze koloniseren, kan het nooit kwaad om dit grondiger te analyseren. Dit zijn de belangrijkste effecten waargenomen door experts:
- Ze concurreren met inheemse organismen om bestaande hulpbronnen.
- Wijzig de structuren van ecosystemen.
- Sommige hybridiseren met inheemse soorten.
- Ze kunnen directe toxiciteit hebben, maar ook vectoren zijn van ziekteoverdracht of dragers van parasieten.
- Ze veroorzaken economische kosten voor de mens, als het geen gezondheid is.
Aan welk deel van deze criteria voldoet de beverrat? In het volgende gedeelte gaan we dieper in op de kwestie, dus stop niet met lezen.
De beverrat als invasieve soort in Noord-Spanje
Momenteel heeft de beverrat zich gevestigd in verschillende stroomgebieden van Catalonië en, meer uitgesplitst, in het noorden van het schiereiland. Omdat het een soort is die gewend is aan de tropen, gedijt hij beter in streken die in de winter niet te koud worden. De huidige locaties van zijn als volgt:
- Valle de Arán, Sant Feliu de Buixalleu en Arbúcies in Catalonië. De laatste waarneming, in 2020, komt overeen met het natuurreservaat Banyoles Lake.
- Soba (Cantabrië).
- De oevers van de rivier de Bidasoa, in Guipúzcoa.
- Het Ebro-bekken in Navarra.
In deze ecosystemen waarin hij leeft, concurreert de beverrat met lokale soorten om voedselbronnen. De enige soort die erop jaagt is de otter, maar hun aantal is zo laag dat ze niet als populatiecontroleur kunnen optreden. Dit, toegevoegd aan zijn hoge reproductiesnelheid (ongeveer 5-7 pups per jaar), betekent dat dit knaagdier een blijvertje is.
De belangrijkste menselijke klachten komen voort uit hun impact op gewassen, want waar ze ook gaan, ze verwoesten. Rijstvelden zijn een van de getroffen gebieden, hetzij door de consumptie van hun planten of door de verzakking van het land op de galerijen die ze uitgraven, de impact is reëel.
Waar komt dit dier vandaan?
Wanneer de term invasieve soorten wordt gebruikt, wekt dit de indruk dat dieren die buiten hun leefgebied leven hun koffers hebben gepakt en op reis zijn gegaan om nieuwe landen te koloniseren. Je kunt je echter voorstellen dat de beverratten niet op eigen kracht de Atlantische Oceaan kunnen oversteken.
In feite is dit dier in de jaren 70 het Iberisch schiereiland binnengekomen, rechtstreeks vanuit Frankrijk. In Frankrijk (en ook in Catalonië) zijn er verschillende fokkerijen voor dit knaagdier, voornamelijk voor bont. Ontsnappingen en opzettelijke vrijlatingen voor sportjacht zijn de oorzaken van de overlevende beverrat die zich heeft gevestigd in de rivieren van Noord-Spanje.
Wat wordt er gedaan om populaties onder controle te krijgen?
De waarheid is dat experts geloven dat deze soort niet langer uit het ecosysteem kan worden uitgeroeid.Deels omdat het totale aantal onbekend is en deels vanwege hun aanpassingsvermogen. Op kleine schaal worden vallen gezet en de gevangen exemplaren worden gedood, vooral om boerderijen te beschermen.
Het debat is gediend, zoals bij alle geïntroduceerde soorten. Zijn er ethische oplossingen voor deze wanverhouding tussen ecosystemen? Moeten degenen die een rijstveld bezitten de schuld krijgen van onverantwoordelijkheid, of zelfs de dieren zelf? En jij, wat vind jij van deze overlevende dieren?