De lichaamsregeneratie van dieren is een buitengewoon vermogen dat zowel voorkomt bij soorten van terrestrische als aquatische oorsprong. Sommigen van hen kunnen alleen bepaalde weefsels vervangen. Anderen, zoals zeesterren, hydra's of de Mexicaanse axolotl, zijn echter in staat om verschillende structuren opnieuw te maken. In deze selecte groep moeten we ook de zeespinnen noemen.
Ze behoren tot de groep geleedpotigen. In tegenstelling tot echte spinnen vormen ze de klasse Pycnogonida. Ze bevinden zich ook in de volgorde Pantopoda. Op deze manier staan ze bekend als pycnogonids en pantopoden, waarvan er zo'n 1362 huidige soorten zijn.Recente studies beschrijven hoe deze wezens delen van hun lichaam regenereren. In dit artikel brengen we je alle details erover, blijf niet zonder het te lezen.
Kenmerken van zeespinnen
Pycnogoniden hebben een lichaam dat in twee delen is verdeeld. Ze zijn begiftigd met een cephalothorax of prosoom (waaronder het cephalon en de thorax) en een verkleinde buik. Evenzo bestaan ze uit verschillende aanhangsels, dit zijn: een paar chelliphores, om voedsel te manipuleren, een paar palpen, met verschillende functies, een paar eierstokken, exclusief voor deze groep, en de marcherende benen.
Dit zijn geleedpotigen die sterk lijken op terrestrische spinnen. Net als zij hebben ze vier paar lange poten. Sommigen kunnen echter nog 1 of 2 paren presenteren. Dit volgens het aantal segmenten dat ze in de thorax hebben.
De grootte van zeespinnen is variabel, afhankelijk van de soort. Op deze manier kunnen we exemplaren vinden met een paar millimeter, tot andere met een aanzienlijke lengte van 70 centimeter (met de verlenging van hun benen).
Veel van hen, die zo'n klein lichaam hebben, strekken sommige van hun organen (zoals voortplanting en spijsvertering) uit naar de lopende aanhangsels. Evenzo gebruiken ze om te ademen de darmzakjes die door hun ledematen lopen om zuurstof op te vangen.
Hoewel ze op het eerste gezicht dun en kwetsbaar lijken, zijn ze zeer goed bestand tegen de omstandigheden op zee. Karakteristiek waardoor ze alle oceanen van de planeet konden veroveren en er konden leven. Zo bevinden ze zich van tropische zeeën tot poolwateren, waar de grootste soorten voorkomen.
Zeespinnen en hun lichaamsregeneratie
De regeneratie van lichaamsdelen van geleedpotigen is niets nieuws. Er zijn publicaties waarin wordt uitgelegd hoe bepaalde soorten verloren aanhangsels kunnen laten groeien. Oefen op dezelfde manier autotomie, dat wil zeggen, het verlies van sommige van zijn leden naar believen.
Tot nu toe werd aangenomen dat het regeneratievermogen van geleedpotigen beperkt was door de vorming van hun exoskelet en dat ze alleen bepaalde aanhangsels, zoals poten, konden veranderen.Een studie uitgevoerd door onderzoekers van de Universiteit van Greifswald, in Duitsland, beschrijft echter dat de zeespinnen van de soort Pycnogonum litorale speciale vaardigheden hebben in de regeneratie van hun lichaam.
Het experiment werd uitgevoerd met 23 zeespinnen, waarvan 19 in juveniele stadia en 4 volwassen exemplaren. De resultaten werden in januari van dit jaar gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences. Laten we enkele details van de ontdekkingen bekijken.
Welke delen van hun lichaam kunnen zeespinnen regenereren?
Volgens de details van het onderzoek is het regeneratieve vermogen van de zeespin P. litorale complexer en veelomvattender dan het op het eerste gezicht lijkt. Het wekt dus verbazing bij wetenschappers.
De test gebruikte jonge en volwassen spinnen waarvan bepaalde delen van de achterkant van hun lichaam waren geamputeerd. Dit betrof delen van interne organen die het voortplantings- en spijsverteringsstelsel vormen (naast de benen).
Tot verbazing van de onderzoekers waren deze kleine spinnetjes in staat verloren aanhangsels en de betrokken organen te regenereren. Alsof dat nog niet genoeg was, bleven zowel het voortplantings- als het spijsverteringsstelsel functioneel, wat nieuw is voor dit type dier, geleedpotigen.
Er moet ook worden opgemerkt dat tijdens het onderzoek de restauratie van de ontbrekende onderdelen niet in 100% van de gevallen met succes werd voltooid, maar soms waren de aanhangsels onvolledig of niet gevormd. Om deze reden hadden sommige zeespinnen slechts 6 of 7 poten.
Herstellen juvenielen en volwassenen in gelijke mate?
Er werden verschillen gevonden in dit gebied, aangezien de jongste exemplaren degenen waren die de geamputeerde segmenten opnieuw konden maken. Op deze manier wisten ze bij elke vervelling een deel van hun lichaam te herstellen. Toen ze volwassen werden, begon dit vermogen af te nemen, waardoor er vrijwel geen teken van rui of regeneratie overbleef.Het verlies van deze eigenschap staat bekend als terminale anekdyse.
Wat niet in het geding is voor zowel de jongen als de volwassenen van deze kleine spin, is zijn vermogen en vastberadenheid om te leven. Dit dankzij het feit dat de meeste exemplaren die in de proef werden gebruikt, in leven bleven ondanks de ontbrekende organen en delen van hun lichaam.
Toekomstperspectief
Zoals we al hebben gezien, hebben geleedpotigen over het algemeen het vermogen om bepaalde delen van hun lichaam te regenereren. De nieuwe ontdekking van het complexe herstelvermogen van zeespinnen gaat echter een stap verder. Dit dankzij het feit dat het niet alleen om externe aanhangsels gaat, maar ook om interne organen. Het breekt dus met de paradigma's die voor deze dieren zijn vastgesteld, waarvan dit vermogen onbekend was.
Zeespinnen zijn zeer basale geleedpotigen in termen van fylogenie.Op deze manier kan toekomstig onderzoek bij andere leden van de groep waardevolle informatie opleveren om beter te begrijpen hoe het regeneratieproces werkt. Capaciteit die kan worden gebruikt in andere levende wezens en waarom niet in mensen.
