Mariene virussen zijn cruciale agentia in de biochemische cycli van de oceanen, omdat ze voorkomen in een orde van 108 deeltjes per milliliter water. Verrassend genoeg hebben recente studies aangetoond dat sommige zeedieren virussen in het water uitscheiden, waardoor ze fungeren als natuurlijke filtervoeders voor ziekteverwekkers.
Dit klinkt misschien anekdotisch, maar het is een essentiële ontdekking als het gaat om het begrijpen van oceaandynamiek. Als je meer wilt weten over dit complexe en interessante onderwerp, lees dan verder.
Virus lekkende dieren
Op 23 maart 2022-2023 is het magazine Natuurpubliceerde hier het onderzoek dat ons bezighoudt: Predatie van het mariene virus door niet-gastheerorganismen. Daarin wordt het gekwantificeerd de virale retentiecapaciteit van sommige ongewervelde waterdieren, zoals sponzen, anemonen, manteldieren, polychaete wormen en anderen.
Om van zoiets abstracts concrete waarden te krijgen, werd het mariene algenvirus PgV-07T als model genomen, besmettelijk voor een groep microscopisch kleine eencellige algen (Phaeocystis globosa). Omdat dit virus gemakkelijk kon worden onderscheiden met behulp van flowcytometrietechnieken, werd het voor het experiment gekozen.
Op basis van dit uitgangspunt werd het effectiviteitspercentage berekend van de veronderstelde dieren die virussen in het water elimineren. In de volgende lijst laten we u enkele van de meest interessante resultaten zien:
- De zeesponzen verminderden de virale belasting van het water na 24 uur met 98%.
- In hetzelfde tijdsinterval bereikten de krabben een waarde van 90%.
- Daarachter vinden we de kokkels, met een kleiner maar niet minder indrukwekkend percentage van 43%.
- Laatste in de bovenkant 4 zijn de oesters, met 12% virale zuivering.
Als we ons concentreren op meer specifieke gegevens, is het gemakkelijk te herkennen dat zeesponzen de meest effectieve filtervoeders zijn. De hier beoordeelde paarden elimineerde 94% van de virussen uit het omringende water in slechts 3 uur, een baan die even snel als efficiënt is.
Dit benadrukt een realiteit die vaak wordt genegeerd. Veel ongewervelde zeedieren zijn in staat de virale belasting van aquatische ecosystemen te verminderen en daarom, hoe klein of evolutionair eenvoudig ze ook zijn, ze moeten koste wat kost behouden blijven.
Het filtermechanisme van zeedieren die virussen elimineren
Dieren houden van sponzenPorifera) zijn in de zoölogische wereld beroemd om hun ongebruikelijke filtercapaciteit. Deze hebben een mechanisme dat gebaseerd is op ostioli -poriën waardoor water binnenkomt- en een osculum, een plaats waar het water naar buiten wordt afgevoerd.
Sponzen hebben speciale cellen die hun interne gaten bekleden, bekend als choanocyten. Deze cellichamen presenteren flagella waarmee ze het water verplaatsen en bovendien vangen ze het voedsel op dat door andere cellen zal worden verteerd en het dier in leven zal houden. Het is een primitief filtersysteem, maar daarom niet minder belangrijk.
Met een handeling die zo simpel is als het binnenlaten en vervolgens uitstoten van water, zijn sponzen een echte virale retentiezeef op alle niveaus. Deze dieren kunnen tot 1000 liter water per dag filteren, afhankelijk van hun grootte, dus extrapoleer dit cijfer naar de eerder getoonde gegevens.
Het belang van het behoud van biodiversiteit
Op basis van al deze premissen is het triest om te weten dat 28% van de soorten die in de wereld worden geanalyseerd, met uitsterven worden bedreigd. Volgens Internationale Unie voor het behoud van de natuura (IUCN), wordt 33% van de koralen en 28% van de schaaldieren bedreigd, een feit dat de precaire situatie van het mariene ecosysteem benadrukt.
Gif.webptige lozingen door de menselijke samenleving, de uitputting van soorten voor consumptie, de ophoping van plastic en de temperatuurstijgingen die kenmerkend zijn voor klimaatverandering zijn slechts enkele voorbeelden van wat onze soort tegenwoordig met de zee doet. Het stoppen van deze schade is van vitaal belang, want zonder water is er geen leven.
Samenvattend laat deze studie ons zien hoe evolutionair eenvoudige dieren zoals sponzen of tweekleppige weekdieren essentieel zijn voor het onderhoud van ecosystemen. Als we niet alle soorten in het milieu behouden, Deze kunnen instorten en onomkeerbare schade toebrengen aan de menselijke samenleving.
