Tot voor kort was de Yeti-krab (Kiwa hirsuta) was de enige bekende soort in een familie van blinde kreeftachtigen, de zogenaamde Kiwaidae (Decapoda: Galatheoidea).
Deze soort is algemeen bekend als "yeti", omdat, net als het mythische karakter, zijn poten en kopborststuk zijn bedekt met witte "haren". In die zin is het interessant om te verduidelijken dat deze haren in werkelijkheid flexibele stekels zijn, die "paddenstoelen" worden genoemd.
Yeti krab is aan de beurt om in een moeilijke buurt te wonen
De yetikrab werd ontdekt in een diepzee hydrothermale bron. Daarom wordt aangenomen dat hij daar woont.
Op dit punt is het gepast om op te merken dat een hydrothermische bron, ventilatieopening of ventilatieopening een scheur in het oppervlak van de planeet is waaruit heet water stroomt. Het is gemakkelijk voor te stellen dat dergelijke bronnen zich in actieve vulkanische gebieden bevinden.
Het leven in deze oceanische niche biedt verschillende moeilijkheden.
- Allereerst: extreme temperatuurveranderingen. Dit komt omdat, hoewel het vulkanische water dat eruit stroomt een temperatuur tot 400 graden Celsius kan hebben, op slechts een paar meter van de bron, het water bijna nul graden Celsius is.
- Verder, het gebrek aan zonlicht wordt verergerd door de lage hoeveelheid zuurstof. Dit komt omdat hydrothermale ventilatieopeningen gif.webptige zwavelhoudende koolwaterstoffen afgeven die de meeste dieren vergif.webptigen en opgeloste zuurstof verminderen.
Het is dus erg moeilijk om te ademen en nog moeilijker om voedsel te vinden. Daarom werden de dieren die daar leven gedwongen om verschillende overlevingsformules te vinden.
Chemosynthese als basis van een voedselketen in extreme omgevingen
Bron: commons.wikimedia.org/wiki/
Aangezien er op die mariene diepte geen zonlicht is, zijn veel organismen (zoals archaea en Extremofielen) zet warmte, methaan en zwavelverbindingen die uit de hete bron komen om in energie. Ze doen dit in een proces dat chemosynthese wordt genoemd.
Dankzij dit proces dienen deze extremofielen als voedsel voor andere complexe levensvormen, zoals reuzenkokerwormen, kokkels en garnalen. A) Ja, Deze organismen vormen de basis van de voedselketen. Daarom, hoewel het leven op deze diepten schaars is, vormen hydrothermale bronnen de ruggengraat van deze ecosystemen.
Hoe past de yetikrab in deze niche?
Het is nu bekend dat Yeti-krabben in deze habitats voorkomen omdat ze zich kunnen voeden met bacteriën die energie krijgen van zwavel en methaan die uit warmwaterbronnen stromen. Verbazingwekkend genoeg leerden deze krabben hun eigen voedsel te verbouwen.
Ze doen dit door de groei van bacteriën in dichte matten van je lichaamshaar op je armen en buiken te bevorderen. Om hun bacteriën te voeden, kruipen de yeti-krabben bij elkaar rond gebieden waar zeebodemvloeistof vrijkomt. Daar positioneren ze zich door hun armen heen en weer te zwaaien om zoveel mogelijk toegang tot de zwavel te krijgen.
Verder, deze krabben hebben nog een andere zeer belangrijke aanpassing: zeer vergrote kieuwkamers die de ademhaling verbeteren. Door de grote omvang van de kieuwkamers van yeti-krabben kunnen ze ongetwijfeld lage zuurstofcondities verdragen.
De uitdaging van fokken onder extreme omstandigheden
In deze mariene niche zijn yeti-krabben beperkt tot een zeer klein bewoonbaar gebied. Dit komt omdat als ze te dicht bij de hete bron komen, ze levend worden gekookt, maar als ze te ver komen, kunnen ze onderkoeling krijgen. De optie is dus om te stapelen en elke beschikbare ruimte te vullen.
Wetenschappers hebben 700 yeti-krabben per vierkante meter geteld.
Desalniettemin, hun manier van leven brengt enkele logistieke problemen met zich mee.
De bewoonbare zone rond thermische ventilatieopeningen is bijvoorbeeld te warm voor yeti-krablarven, die koelere temperaturen nodig hebben om te gedijen.
Dit dwingt de vrouwtjes om de veilige haven van hun huis te verlaten en het koudere water in te gaan om te broeden. De kou richt grote schade aan op hun lichaam, dus Ze reproduceren slechts eenmaal voor de dood.
Hoeveel soorten yetikrab zijn er bekend?
Tot nu toe zijn er in totaal zes soorten gevonden. De nieuwe yeti-krabben, die nog een naam moeten krijgen en enigszins verschillen van hun neven. Ze hebben niet dezelfde lange klauwen als K. hirsuta Y K. puravida. Ook zijn hun korte klauwen kaal, zodat ze daar geen bacteriën ophopen.
Echter, deze yeti-krabben hebben harige kisten. De haren op hun borst zijn meestal bedekt met bacteriën, die uit de ventilatieopening worden geveegd of op de haren worden "gegroeid" om later te eten.
Afbeelding: C Roterman
Tot nu toe zijn dit de soorten:
- Kiwa puravida
- Kiwa araonae
- Kiwa hirsuta
- Kiwa tyleric
- Kiwa sp. SWIR (geen naam)
- Kiwa sp. Galapagos Microtiterplaat (niet nader genoemd)
Alle Yeti-krabben die tot nu toe zijn ontdekt zijn gevonden op het zuidelijk halfrond. De meeste van hen, in de oceanen die grenzen aan Antarctica. Dat suggereert dat ze daar oorspronkelijk zijn geëvolueerd.
Eindelijk, Yeti-krabben zijn er waarschijnlijk al geruime tijd. Een analyse van hun genen suggereert dat deze familie ongeveer 100 miljoen jaar geleden is geëvolueerd.
Omslagafbeelding: americanscientist.org