"De zwerfhond heeft dorst en honger: wie gaat hem voeren?" Deze zin, die het thema van dit artikel vormt, is wat de initiatiefnemers van een prachtig initiatief in de stad Quito in Ecuador zich een jaar geleden afvroegen: de comedogs, plaatsen gericht op het voeren van de zwerfhond. En vandaag, een jaar later, stellen deze mensen dezelfde vraag opnieuw omdat de regeringen zijn overgegaan tot sluiting.
De comedogs van Quitumbe, Quito
Bron: ComeDog Project Facebook
De eerste comedogs werden geïnstalleerd in het busstation van Quitumbe, dat niet meer is dan een kleine wachtpost waar water en voedsel voor zwerfhonden worden bewaard. Hun doel was om de meest achtergestelde honden te voeren en te laten zien dat Ecuador zich bewust is van de behoefte aan deze dieren en een grote liefde voor hen.
Comedogs begon een jaar geleden te werken en beetje bij beetje kwamen er meer en meer honden, tot het aantal van 40.
Zowel honden als reizigers waren erg gewend aan elkaars aanwezigheid en er waren geen klachten van voorbijgangers.
Dit was een idee van de Fundación los amigos de Isabela, een dierenasiel in Ecuador dat zich elke dag inzet om de meest achtergestelde, de zwerfhonden, te helpen. Omdat ze zich ervan bewust zijn dat ze het probleem niet kunnen oplossen, doen ze er alles aan om zoveel mogelijk te helpen.
Deze voerbakken zijn onder andere voerautomaten waarin mensen die dat willen geld kunnen doneren voor voer voor de honden of, als ze dat willen, voer en water voor ze kunnen brengen.
De comedogs, het huis van de zwerfhond
Sinds een jaar geleden, toen deze voerbakken werden opgericht, zijn de honden eraan gewend geraakt om op het grasveld bij het busstation te wachten tot Yolanda Alvarado hen eten komt brengen.
Ze liggen in de zon, kalm en zonder iemand te storen, immuun voor de voetstappen en geluiden die reizigers maken. Ze bewegen pas als volgens hen het beste van de dag komt: Yolanda's soep… De geur is het enige dat erin slaagt de aandacht van de honden te trekken en ze te laten bewegen.
Wie is Yolanda Alvarado?
Zij is een dame die, naar eigen zeggen, is grootgebracht met een grote liefde voor dieren en dat laat ze zien, aangezien de donaties niet komen om deze veertig honden te voeren en ze betaalt het uit eigen zak, ongeveer $ 300 per maand.
Dat is zonder de kosten van taxi's en vervoer om alles naar de terminal te brengen, medicijnen voor het geval iemand ze raakt en ook alle tijd die ze investeren. Zonder twijfel een goed mens.
Het einde van de comedog voor de zwerfhond
De Metropool Maatschappij voor Mobiliteit en Openbare Werken heeft besloten deze comedogs in te trekken, ondanks alle klachten van dierenbezitters.
Volgens de EPMMOP is dit besluit niet lichtvaardig genomen, maar gebaseerd op technische gegevens die aantonen hoe ongezond het is om zoveel dieren in het gebied te laten zuiveren.
Anderzijds zijn ze gebaseerd op de volgende redenering:
- Dispensers zouden alleen moeten werken als ze worden gecontroleerd. Waarom? De auteur van het idee, Fernando Arroyo, coördinator van het District Zoosanitary Management Centre van Quito Urbanimal, heeft het niet uitgelegd.
- Als de eigenaren weten dat er een plek is waar hun dieren gevoerd zullen worden, zal hun geweten hen niet zoveel lastig vallen bij het achterlaten van hen en daarom, het verlaten van dieren zal toenemen.
- Een ander probleem dat ze zien, is dat het voeren van hen de reproductie bevordert van hen die normaal niet worden gesteriliseerd en ze kunnen ziekte veroorzaken. Zou het niet beter zijn om ze te laten sterven, vragen de animalisten zich af. Er was geen antwoord.
In Quito staan nog twee andere feeders die mogelijk ook verwijderd zullen worden. Deze beslissing van de EPMMOP heeft voor opschudding gezorgd en heeft zich tegen alle dierenliefhebbers gekeerd.
Een mooi initiatief met een ongelukkig einde. Is het omdat het geen geld bijdraagt aan de overheid? Jammer dat de straathond van Quito terugkeert naar zijn trieste routine.