Als we het hebben over een Dogo Argentino, dan hebben we het over een dier van enorme omvang. Dit ras heeft een zeer jagend karakter, het is in staat deel te nemen aan de jacht op grote soorten, zoals wilde zwijnen en zelfs tijgers. Het ras is afkomstig van mastiffs en vechthonden, waardoor het een dier is dat is voorbereid op de jacht op groot wild.
Zoals de naam al doet vermoeden, is het een hond die uit Argentinië komt. Er wordt gezegd dat het in 1920 was dat de gebroeders Nores Martínez rassen kruisten om een grote hond te krijgen, sereen maar niet agressief.
Onder de rassen die werden gekruist om het uiteindelijke "product" te bereiken, was er de vreselijke Cordovan-vechthond, de Pointer om het reukvermogen te verbeteren, de Boxer om matigheid toe te voegen, de Duitse dog om een groot formaat te bereiken, de Mastiff, de Bull Terrier, de Woolhound, enz.
Oorsprong, ras en karakters
Het verkregen ras werd aan verschillende tests onderworpen, binnen de jacht, als hulp- en waakhonden, op sleeën, etc.
Hoewel we het meestal met kleine oren zien, wordt het op beide manieren tentoongesteld, met afgesneden oren en ook in zijn natuurlijke vorm. Het uiterlijk van uw gezicht, afhankelijk van of uw oren zijn afgesneden of niet, verandert veel. Als ze geknipt zijn, zien ze eruit als vechthonden, en als ze natuurlijk worden gehouden, hebben ze meer de uitstraling van een jachthond.
De Argentijnse dogo is een geweldige bewaker, met een absolute trouw aan zijn meester, naast goede vrienden van de kinderen. Hun grootte vereist dat ze regelmatig oefenen om hun vorm te behouden. Wat hun haar betreft, ze hebben geen speciale zorg nodig, omdat het geen langharige dieren zijn. Een goede poetsbeurt is voldoende.
De zuiverheid van zijn ras
Een van de gegevens die door de federaties zijn toegestaan om de zuiverheid van de race te behouden, is de donkere vlek op het gezicht, op voorwaarde dat het niet groter is dan 10% van het hoofd en een enkele plek is. Als er meer dan één is, kan dit een reden zijn voor diskwalificatie. Bij de kleurvoorkeuren proberen we de hond zo wit mogelijk te maken.
De randen van de ogen van de Dogo Argentino moeten roze of zwart zijn. Hun benen zijn zeer gespierd en ze hebben een kort spronggewricht, zonder wolfsklauwen. De staart is dik en lang en wordt meestal laag gedragen. Het haar is dik wit en heeft geen ondervacht. Het kan zijn dat je een vlek op je hoofd hebt, die bekend staat als een "piraat", hoewel dit niet in alle clubs wordt ondersteund.
De ogen moeten een uniforme bruine kleur hebben. Zeer lichte ogen worden vaak bestraft bij het bepalen van de pure eigenschappen van het ras. Bij volwassenen is de neus zwart.
Zoals we zeggen, de Dogo Argentino is een robuust, groot dier, met een compacte en resistente structuur, met een sterke kaak. Het ideale gewicht van een volwassen mannetje ligt tussen de 40 en 45 kg in het geval van mannen en tussen 40 en 43 kg bij vrouwen.
De Dogo Argentino, een zeer sociale hond
Auteur: Janne
In de analyse van hun gezelligheid zijn het dieren die zijn gemaakt om met andere honden om te gaan, wat hen vatbaar maakt om goed als een team te werken. Ze zijn goed in het omgaan met andere huisdieren, zowel in landelijke als stedelijke omgevingen, vanaf een boerderij, de natuur zonder meer, stedelijke huizen of flats en appartementen.
Hoewel het honden zijn met zeer felle voorouders, waarmee ze zijn gekruist om dit ras te vormen, is het niet gebruikelijk dat mensen het risico lopen een aanval te ondergaan. In elk geval, hun grote formaat en sterke karakter vereisen dat ze een consistente training hebben.
Je moet heel geduldig met ze zijn en ze vanaf de eerste dag socialiseren, hen de gewoonte aan te leren geen andere honden aan te vallen en in harmonie met andere huisdieren te leven.
Wettelijke beheersmaatregelen
Op juridisch vlak verschillen de voorschriften om aan deze dieren te voldoen meestal per land waar ze zich bevinden. De verscheidenheid aan normen is groot. Sommige landen bieden geen enkele belemmering voor het bezit van een Dogo Argentino. In andere gevallen is het nodig om een speciale vergunning te hebben, en zelfs in andere gevallen is het totaal verboden om dit dier te hebben.
Als de meest voorkomende maatvoering, vanwege de grote omvang, is er de chip identificatie of tatoeages, de verplichting om een muilkorf te dragen als je door parken of een openbare plaats gaat lopen, en zelfs sterilisatie.
