De Dalmatiër is een bekende hond dankzij het boek "101 Dalmatiërs" van Dodie Smith. Wat is er echter echt bekend over de Dalmatiër, behalve dat hij vlekken heeft? Dit is de site om erachter te komen.
Waar komt de Dalmatiër vandaan?
De exacte oorsprong van de Dalmatiër is vrij onbekend, hoewel dankzij tekeningen en schilderijen die in Kroatië zijn gevonden, wordt aangenomen dat hij enkele eeuwen oud is en dat hij afkomstig is uit de stad Dalmatië (in Kroatië) waar de naam vandaan komt.
Dankzij zijn houding en zijn manier van bewegen, de Dalmatiër werd gebruikt als een teken van prestige om de rijtuigen van de aristocratie te begeleiden het beschermen van de paarden.
Later werd het ook gebruikt om de brandweerwagens te begeleiden om een duidelijk pad voor hun paarden te hebben en zelfs vandaag wordt dit ras geassocieerd met het beroep, hoewel het nu in de auto reist met de brandweerlieden. Soms is het ook gebruikt als herdershond.
Hoe ziet de Dalmatiër eruit?
De Dalmatiër is een middelgrote hond, met goede spieren en een grote weerstand. Hun poten zijn rond met gebogen tenen en hun nagels kunnen zowel wit zijn als de kleur van pelsvlekken. De neus (dat wil zeggen de neus) heeft dezelfde kleur als de vlekken en de ogen kunnen donkerrood of amberkleurig zijn.
Er zijn Dalmatiërs met blauwe ogen, maar die worden als raszuiver weggegooid en komen niet op de kruisingen. De oren zijn zacht en puntig, hoewel ze meestal op zichzelf zijn gevouwen. De vacht is kort, glanzend, hard en dicht met een witte of leverkleurige achtergrond en zwarte of bruine vlekken.
Zodat de hond goed gewaardeerd wordt, de vlekken moeten 2 tot 3 cm in diameter zijn in het gebied van de rug en kleiner zijn op het hoofd en op de benen. Ze moeten ook gelijkmatig verdeeld zijn en een goede definitie hebben.
Het is belangrijk om te onthouden dat Dalmatiërs worden vlekkeloos geboren, helemaal wit en verschijnt pas later (hoewel voor degenen onder ons die de film hebben gezien, het moeilijk is om Glenn Close's ongenoegen te vergeten wanneer hij dit beseft).
Dit ras werpt constant zijn vacht af, in plaats van eenmaal per jaar zoals andere rassen. De Dalmatiër kan 24 tot 32 kg wegen en 54 tot 61 cm lang zijn.
Wat is het temperament van de Dalmatiër?
De Dalmatiër is een krachtig, sterk, gespierd en actief dier dat constante activiteit en lichaamsbeweging vereist. Dankzij hun verleden als koetsgenoten zijn ze snelle hardlopers met een groot uithoudingsvermogen en uitstekende metgezellen voor actieve mensen, omdat ze graag lange wandelingen maken en joggen op het platteland.
Hoewel hij om mensen geeft, past zich goed aan de stemming van mensen aan en hij vindt het leuk om deel te nemen aan wat er in zijn gezin gebeurt, het zijn geen geschikte huisdieren voor kinderen omdat ze vanwege hun grote omvang en energie hen schade kunnen toebrengen.
Ondanks zijn genegenheid voor mensen, is het essentieel dat de hond goed gesocialiseerd en getraind is om bij een gezin te kunnen leven en het is niet handig om hem in kleine omgevingen te houden, omdat hij ruimte nodig heeft om te bewegen.
Bovendien mag hij niet lang alleen gelaten worden, aangezien onoplettendheid kan leiden tot destructief gedrag of aandoeningen bij het dier, het kunnen bereiken van het punt van bijten in de poten, het veroorzaken van ernstige verwondingen en/of dwangmatig graven.
De Dalmatiër is onafhankelijk en sereen, maar is ook van nature gereserveerd en territoriaal van karakter, hoewel hij goed omgaat met mensen en met paarden. Naast gezelschapsdier kan het worden opgeleid als beschermings- of speur- en proefhond.
Wat is de algemene gezondheid van de Dalmatiër?
De Dalmatiër is een sterke en gezonde hond, hoewel het ras een indicatie heeft voor 10% doofheid en bekend is dat ze een uricotelisch metabolisme hebben (wat aangeeft dat hun urine voornamelijk bestaat uit urinezuur, in plaats van ureum, dat de belangrijkste component is in urine van andere zoogdieren, inclusief andere hondenrassen).
Dit aspect kan leiden tot: steen formatie zowel in de nier, in de blaas als in de urethra, wat een lichte irritatie veroorzaakt of zelfs de urinestroom kan blokkeren, wat het leven van het dier kan beïnvloeden. Daarom moet de Dalmatiër een gespecialiseerd dieet volgen dat laag is in purines, veel water drinken en regelmatig bewegen om de vorming van deze stenen te voorkomen.
