Hondsdolheid is een ziekte die wordt veroorzaakt door een virus, met een korte incubatietijd en als besmetting optreedt, is deze dodelijk. Hondsdolheid of watervrees (waterfobie) valt een grote verscheidenheid aan zoogdieren aan, waaronder mensen. Het komt voor en beïnvloedt de hersenen en het centrale zenuwstelsel.
Het virus dat hondsdolheid veroorzaakt, Rhabdoviridae, het is overal op de planeet aanwezig, met een hoger sterftecijfer in Afrika en Azië, waarbij kinderen en puppy's de meeste kans hebben om aan deze ziekte te overlijden.
Overdragen
Woede wordt overgedragen door contact met speeksel of andere afscheidingen van een besmet dier, presenteren de meeste infecties door beten of krassen. Een andere vorm van besmetting, hoewel zeldzaam, is wanneer geïnfecteerd speeksel een open wond of slijmvlies bereikt.
Het virus, eenmaal in het lichaam, reist door het lichaam totdat het de hersenen bereikt, waar het de ontstekingen veroorzaakt die de karakteristieke symptomen van de ziekte veroorzaken.
Incubatie
De incubatie van het virus dat rabiës produceert, kent enkele varianten. Bijvoorbeeld,Het hangt grotendeels af van de aangetaste soort of het deel van het lichaam waardoor het virus is binnengekomen. Op deze manier zal het virus, wanneer het via plaatsen in de buurt van de hersenen wordt binnengedrongen, een kortere incubatietijd hebben.
Bij dieren met afmetingen die vergelijkbaar zijn met gemiddelde honden (gemiddelde grootte), Symptomen verschijnen meestal tussen 3 en 8 weken na infectie. Er zijn echter gevallen geweest waarin de incubatietijd van de ziekte aanzienlijk lang is, tot wel 6 maanden.
Bij dieren ter grootte van katten verschijnen de symptomen binnen de eerste 6 weken, maar dit is meestal erg relatief, aangezien er gedocumenteerde gevallen zijn waarin de ziekte tot een jaar duurde om symptomen te vertonen na infectie, dit fenomeen komt veel vaker voor dan bij honden.
Voor mensen is de incubatietijd 3 tot 6 weken en er is nauwelijks een incubatietijd langer dan deze periode.
De hond is meestal de belangrijkste drager van deze ziekte, evenals het dier dat het het meest overdraagt. Daarom zijn de sterilisatie- en vaccinatieplannen voor zowel huisdieren als zwerfhonden aangescherpt.
Symptomen
Het symptoombeeld voor hondsdolheid lijkt in eerste instantie misschien niet alarmerend, maar symptomen zullen steeds ernstiger worden, die verschillende lichaamsfuncties en de persoonlijkheid van degenen die eraan lijden beïnvloeden.
Uw symptomen zijn:
- Koorts
- Spanning
- Spanning
- Nerveuze houdingen
- Overmatige speekselvloed
- Agressiviteit
- Hyperactiviteit
- Gebrek aan eetlust
- Moeite met slikken
- Verlamming
- lichtgevoeligheid
- Zie er wild en gedesoriënteerd uit
- Watervrees
- Zelfverminking
- Onregelmatige bewegingen
- Wijzigingen in stem
- epileptische aanvallen
Preventie, diagnose en behandeling
Eigenlijkde enige manier om rabiës te voorkomen is door adequate vaccinatie en weinig blootstelling van gezonde dieren aan besmette dieren of dieren waarvan wordt vermoed dat ze de ziekte hebben. Als u een zwerfhond heeft geadopteerd, moet u deze eerst naar de dierenarts brengen om mogelijke ziektes uit te sluiten. U mag het ook niet bij uw andere huisdieren achterlaten totdat u er absoluut zeker van bent dat het gezond is.
Laat ook geen etensresten achter die wilde of verdwaalde dieren kunnen aantrekken, en wanneer u op straat bent, Zodra je ziet dat een dier zich vreemd gedraagt, kun je dit het beste direct melden.
De enige juiste diagnose om rabiës vast te stellen is die van: een hersenweefselanalyse uitvoeren. Dit houdt echter in dat het dier dood is om vast te stellen. Rabiës wordt gediagnosticeerd door de studie van symptomen, hoewel ze technieken proberen te ontwikkelen om het in eerdere stadia te kunnen detecteren.
Hondsdolheid is niet te genezenVandaar het belang van preventie, want als eenmaal is vastgesteld dat een dier aan hondsdolheid lijdt, is zijn lot de dood.
