Heremietkreeften worden gekenmerkt door een zeer zachte buik, daarom gebruiken ze de schelpen van dode slakken om zichzelf te beschermen. Zo dragen ze een schelp met zich mee die enige tijd als thuis dient. Het enige probleem is dat ze het moeten veranderen naarmate hun lichaam groeit.
Deze organismen zijn tienpotige schaaldieren die gewoonlijk op de rotsbodems van de zee leven. Bovendien zijn ze naaste verwanten van garnalen, kreeften, roeipootkreeftjes en zeepokken. Als je meer wilt weten over de nieuwsgierige heremietkreeften, blijf dan deze ruimte lezen.
Wie zijn heremietkreeften?
Heremietkreeften bestaan uit ongeveer 1800 soorten die behoren tot de superfamilie Paguroidea. Het zijn mariene geleedpotigen die slechts de helft van hun verharde lichaam laten zien, omdat hun buik te zacht is en bescherming of bepantsering nodig heeft, zoals de schaal van een ander wezen dat eerder leefde.
Dit vermogen om de overblijfselen van een ander dood organisme te bezetten voor eigen gewin staat bekend als thanatochresis.
De buik van deze schaaldieren kan de schaal binnendringen vanwege het gebogen uiterlijk. Bovendien worden hun ogen ondersteund door twee langwerpige structuren, zodat ze vrij duidelijk en gemakkelijk te herkennen zijn. Ze hebben 2 verschillende paren antennes, sommige lang en andere kort. Elk stelt hen in staat hun omgeving te "voelen" en "ruiken" om prooien te detecteren, gevaar te vermijden en te overleven.
De fysieke vorm van deze krabben vertoont de typische 5 paar poten van tienpotigen, hoewel de laatste twee paar gewoonlijk in de schaal blijven. Ze hebben een tang die dient alsof het handen en messen zijn, want daarmee snijden ze hun prooi om die op te eten.
Een huis op maat
Sommige exemplaren zijn toegewijd aan het aanpassen van hun schelpen om ze geschikter te maken voor hun lichaam. Het enige probleem is dat de slijtage het interieur van je huis ruimer maakt, waardoor het zich niet goed aanpast aan je buik. Volgens een studie gepubliceerd in de Royal Society Open Science lossen heremietkreeften dit op door hun geslachtsorganen te "vergroten" om hun schild "strakker" te maken zodat het niet van hen afglijdt.
Habitat en verspreiding
Alle exemplaren hebben kieuwen, zodat ze onder water kunnen ademen. Sommige soorten hebben echter een aanpassing aan deze structuren waardoor ze goed kunnen ademen buiten de wateromgeving. Dit betekent dat er zowel aquatische als terrestrische heremietkreeften bestaan.
Deze organismen komen bijna overal ter wereld voor. Ze komen vaker voor in ondiepe wateren, maar dit betekent niet dat ze niet op grote diepte voorkomen.Een van de meest beperkende factoren voor de bevolking is de beschikbaarheid van schelpen, omdat ze zonder deze niet in staat zijn zichzelf te beschermen en zichzelf te beschermen.
Wat eet een heremietkreeft?
Heremietkreeften worden beschouwd als recyclers van voedingsstoffen, wat betekent dat ze zich voornamelijk voeden met aas. Desondanks consumeren ze ook wormen, plantenresten, mosselen, slakken en kleine schaaldieren. Om deze reden worden ze soms geclassificeerd als omnivore organismen, hoewel het juister is om te zeggen dat ze opportunistisch zijn.
Afspelen
Het voortplantingsproces vindt plaats in het water, waar de mannetjes de vrouwtjes nemen en hun spermapakket (spermatophore) naar hen overbrengen. Om dit te doen, scheidt elk zich een beetje van de veiligheid van zijn schild om zijn buik te verenigen met die van zijn partner. Nadat de paring is voltooid, zullen de nieuwe moeders enkele honderden eieren beginnen te produceren die zich hechten aan hun onderbuik.
Het vrouwtje kan haar eieren maanden of jaren dragen en zal ze vrijgeven als ze op het punt staan uit te komen. De jongen zijn erg klein en lijken in niets op volwassen krabben, omdat ze een metamorfose moeten ondergaan om hun uiterlijk te ontwikkelen. Het vervellingsproces (ecdysis) is verantwoordelijk voor deze veranderingen, maar het moet verschillende gebeurtenissen doorlopen om volwassen te worden.
Soorten heremietkreeften
Zoals hierboven vermeld, zijn heremietkreeften eigenlijk een groep die uit verschillende soorten bestaat. Om hun identificatie en classificatie te vergemakkelijken, worden ze meestal onderverdeeld in 6 families. Elk van hen staat hieronder vermeld met hun belangrijkste kenmerken:
- Coenobitidae: deze familie bevat de soort met terrestrische gewoonten. Hoewel ze het grootste deel van hun leven buiten het water doorbrengen, moeten deze kluizenaars in de buurt van de oceaan leven om zich voort te planten en te ademen.Het bestaat uit twee geslachten, Coenobita en Birgus (kokoskrab).
- Diogenidae: Ze staan ook bekend als linkshandige heremietkreeften omdat hun linkerklauw groter is dan de rechter. Het is de op één na grootste familie van deze organismen.
- Paguridae: Deze groep bevat de meeste soorten heremietkreeften. Het zijn de gemakkelijkst te observeren organismen omdat ze in ondiepe wateren leven.
- Parapaguridae: ze zijn een groep die in de diepten van de zee leeft. In tegenstelling tot de meeste heremietkreeften, hebben ze de neiging kolonies anemonen te dragen alsof ze hun "schelpen" zijn.
- Parapylochelidae: is een nieuw gecreëerde groep die twee geslachten bevat: Parapylocheles en Mesoparapylocheles. De soort Parapylocheles-schorpioen is de enige in de familie die nog in leven is en leeft op diepten tussen 200 en 925 meter. Zijn fysieke verschijning vertoont een enorme gelijkenis met schorpioenen.
- Pylochelidae: ze worden ook wel symmetrische heremietkreeften genoemd. Ze komen voor in de meeste oceanen op een diepte van 2000 meter.
- Pylojacquesidae: nog een van de recent gecreëerde families. Het bevat slechts twee soorten, Pylojacquesia colemani en Lemaitreopsis holmi. Ze gebruiken vaak de kalkhoudende buizen die door serpulid-wormen worden geproduceerd om hun lichaam te beschermen.
Er is een grote verscheidenheid aan heremietkreeften in de wereld, dus het is onmogelijk om ze allemaal te behandelen. Desondanks vertoont elk van hen ongelooflijke kenmerken en gedragingen die de moeite waard zijn om grondig te leren kennen. Ze lijken op het eerste gezicht misschien eenvoudig, maar van binnen bevatten ze veel onbekenden die nog ontdekt moeten worden.
