Honden zijn actieve dieren. Dus net als mensen kunnen honden last hebben van beenblessures zoals botbreuken, spierblessures of gescheurde ligamenten.
Deze verwondingen kunnen het plotselinge begin van mank lopen of bewegingsproblemen veroorzaken. Breuken, dislocaties of bloedingen die niet binnen een minuut of twee stoppen, moeten onmiddellijk worden geëvalueerd. In dit artikel gaan we in op de meest voorkomende verwondingen aan de poten van honden
1. Verwondingen aan zacht weefsel van de poten
De zachte weefsels zijn de pezen, spieren en ligamenten, waarvan er veel in de poten zitten. Veelvoorkomende verwondingen aan zacht weefsel zijn verstuikingen en verrekkingen.
Deze verwondingen komen zeer vaak voor, omdat ze plotseling optreden wanneer de hond uitglijdt op sneeuw of ijs, of wanneer hij tijdens het hardlopen op een kuil stapt. Bewegingen zoals ronddraaien, snel stoppen of springen kunnen een spier verrekken, een pees strekken of een gewrichtsband scheuren.
Eenvoudige handelingen, zoals van de bank of het bed springen, kunnen letsel veroorzaken. We hebben de neiging om aan honden te denken als atletisch en zelfverzekerd, maar ongelukken gebeuren in een oogwenk. Elke keer dat uw hond door de tuin rent en een bal of een andere hond achtervolgt, of aan het trainen is voor een hondensport, bestaat er een kans op letsel aan zacht weefsel.
Mank lopen, het meest voorkomende teken
Als u merkt dat uw huisdier mank loopt, is dat een zeker teken dat er iets mis is. Het kan zo klein zijn als een steen die tussen je tenen of voetzolen zit, maar het kan ook een verwonding aan zacht weefsel zijn.
Als je zijn poten hebt gecontroleerd en geen snijwonden hebt gevonden, of iets anders waardoor hij mank loopt, kun je hem het beste laten nakijken door je dierenarts. Veel verrekkingen en verstuikingen zijn klein en kunnen onder controle worden gehouden door uw activiteit te beperken, maar sommige kunnen ernstig zijn en onmiddellijke medische hulp vereisen.
Mank lopen kan worden veroorzaakt door verschillende problemen, waaronder verwondingen, infecties, ontstekingen, anatomische defecten, kanker en degeneratieve ziekten. Het begin van kreupelheid kan plotseling zijn – bekend als acuut begin – of langzamer ontwikkelen, zoals gezien wordt bij chronische ziekte.
2. Snijwonden, schaafwonden en bijtwonden aan poten
Een snee in de huid wordt een snijwond genoemd, terwijl krassen worden beschouwd als schaafwonden. Snijwonden worden veroorzaakt door scherpe voorwerpen zoals gebroken glas, gekartelde metalen randen, de teennagels van een hond of iets dat de huid kan snijden.
Ruwwonden kunnen een schone, nette rand hebben of gekarteld en onregelmatig zijn, afhankelijk van de oorzaak van het letsel. Schaafwonden worden veroorzaakt door glijden of trekken op een ruw oppervlak zoals beton, rotsen of zelfs zand. Bijtwonden worden duidelijk veroorzaakt door andere honden, katten of wilde dieren.
3. Gezwollen poten
Opgezwollen poten zijn een veelvoorkomend probleem bij honden. Hoewel deze aandoening meestal niet gevaarlijk is, kan het erg ongemakkelijk en zelfs erg pijnlijk zijn, omdat de poten erg gevoelig zijn.
Gezwollen poten worden vaak veroorzaakt door een vreemd voorwerp dat vast komt te zitten tussen de voetzolen of tenen van de hond. Ze komen ook voor bij insecten- of spinnenbeten, steekwonden, gebroken vingers of gebroken klauwen.
De gewoonte van de hond om voortdurend aan zijn poten te likken of te kauwen is een andere vrij veel voorkomende oorzaak. Brandwonden door hardlopen op heet asf alt komen ook vaak voor in de zomer.
4. Gescheurde kruisband
De technische term voor deze blessure is een ruptuur van de craniale kruisband. Dit ligament is essentieel om het kniegewricht te stabiliseren.
De kruisband verbindt de achterkant van het dijbeen met de voorkant van het scheenbeen. Het dijbeen is het bot boven de knie en het scheenbeen is het bot onder de knie. Zo stabiliseert het ligament het gewricht en houdt het de tibia op zijn plaats.
Als uw hond mank loopt op zijn achterpoot, heeft hij mogelijk dit ligament gescheurd of gescheurd. Het is interessant om te weten dat sommige hondenrassen meer risico lopen dan andere voor dit soort verwondingen. Een van de meest gevoelige rassen zijn de Labrador Retriever, Newfoundland, Mastiff, Akita, Staffordshire Terrier, Saint Bernard, Poedel, Duitse herder, Golden Retriever, Chesapeake Bay Retriever, Rottweiler en Bichon Frise.
Welke factoren zijn geassocieerd met kruisbandruptuur bij honden?
Het ras, de leeftijd, het activiteitenniveau en de zwaarlijvigheid van een hond zijn factoren die een kruisbandruptuur beïnvloeden. Gewichtscontrole van honden kan worden bereikt met regelmatige lichaamsbeweging en goede voeding, dus preventie hangt van ons af.
In ernstige gevallen van trauma kunnen ledematen in een onnatuurlijke hoek bungelen wanneer ze gebroken of ontwricht zijn, en botten kunnen zelfs de huid doorboren. Huisdieren die een ledemaat slepen, kunnen ook zenuwbeschadiging oplopen.
5. Infecties
De scheuren tussen de vingers creëren de juiste omstandigheden voor de ontwikkeling van bacteriën of schimmels. Dit veroorzaakt verschillende milde ongemakken die verergeren naarmate de infectie vordert. Bovendien is het geen gebied dat gewoonlijk dagelijks wordt gecontroleerd, waardoor deze problemen niet gemakkelijk kunnen worden opgespoord.
De eenvoudigste gevallen vertonen ontsteking (dermatitis), jeuk en roodheid in het gebied.Wanneer het verergert, breiden de laesies uit en kunnen snijwonden optreden met bloed en een slechte geur. Deze complicaties zorgen ervoor dat de hond niet normaal kan lopen, hoewel ze hem ook dwingen om het gebied voortdurend te likken.
De nodige zorg voor de hond die mank loopt
- Verplaats de hond niet; U moet het desnoods stoppen. Lamme honden moeten een paar dagen worden opgesloten en hun bewegingen moeten worden beperkt.
- Controleert op gebroken botten – inclusief ontwrichtingen – door te kijken naar de hoek van het ledemaat en de stabiliteit ervan. Over het algemeen is het onwaarschijnlijk dat een gewicht dragende slapte een breuk is.
Als het mank lopen langer dan 24 uur aanhoudt, kan het een breuk zijn. Als er naast kreupelheid ook ernstige zwelling, onvermogen om te staan of slepen met ledematen optreedt, heeft de hond onmiddellijke medische hulp nodig.
Dien nooit vrij verkrijgbare medicijnen toe zonder begeleiding van een dierenarts. Ibuprofen, Tylenol en aspirine kunnen aanzienlijke bijwerkingen veroorzaken en vereisen een uitwasperiode voordat veterinaire pijnstillers kunnen worden toegediend.
Tot slot, train nooit een kreupele hond. In feite moet de hond enkele dagen tot enkele weken volledig kunnen rusten.
Als het mank gaan weggaat, moet je nog minstens 24 tot 48 uur rusten. Alleen dan moet je de oefening opnieuw introduceren, en op een zachte en progressieve manier.