De chinchilla is een dier dat als huisdier elke dag meer in de mode raakt, hoewel zijn oorsprong uit de bontindustrie komt. Dit volgzame knaagdier met fluweelachtige vacht kan een geweldige metgezel zijn en heeft een fascinerende biologie.
De gedomesticeerde chinchilla komt voort uit de kruising van de twee belangrijkste wilde chinchillasoorten: de kortstaartige chinchilla en de langstaartige chinchilla. Hiermee kregen ze een dier dat goed was aangepast aan het leven in gevangenschap.
Kenmerken van de chinchilla
De grootste chinchilla's zijn de gedomesticeerde chinchilla's, waarbij de vrouwtjes het zwaarst zijn: ongeveer 800 gram vergeleken met 600 gram voor de mannetjes. Zijn poten hebben geatrofieerde tenen: vier functionele tenen aan de voorpoten en drie aan de achterpoten, met nauwelijks klauwen.
Het meest karakteristieke aan deze soort is zijn dikke vacht, die de verdamping beperkt en meer dan 50 haren per follikel heeft, wat betekent dat ze kunnen ontsnappen als ze worden gegrepen door roofdieren, omdat ze behoorlijk veel haar hebben bros.
Helaas is het feit dat het meer dan 20.000 haren per vierkante centimeter bedekt de oorzaak van zijn relatie met de mens, die begon met bontwerk. In het wild verzorgen deze dieren hun vacht door te baden in vulkanisch stof.
Deze dieren leven ongeveer 10 jaar in het wild, hoewel de chinchilla in gevangenschap 25 jaar kan worden, een lange levensduur voor een knaagdier en een van de belangrijkste dwingende redenen om het bezit van deze dieren te overwegen.
Chinchilla-gedrag
De chinchilla is een vegetarisch dier en voedt zich daarom met tientallen botanische soorten, vooral grassen, hoewel zijn dieet zich aanpast aan het seizoen.In het geval van dieren in gevangenschap is het voeren van chinchilla's gebaseerd op het gebruik van luzerne of hooi en ik denk.
In het wild lijken ze geen water te drinken, maar dit komt omdat ze het nodige water via dauw verkrijgen. In gevangenschap zal het echter altijd nodig zijn om ze de juiste hoeveelheid hydratatie te geven.
Deze dieren communiceren via zeer gevarieerde vocalisaties, zoals blaffen of kleine kreten, die variëren in intensiteit en duur. Het zijn nachtdieren, hoewel ze ook activiteitspieken hebben bij zonsopgang en zonsondergang.
De chinchilla heeft een langzame voortplantingscyclus: ze is geslachtsrijp na vijf maanden en wordt vijf dagen per maand krols. De draagtijd is 111 dagen en de pups beginnen vrijwel direct vast voedsel te eten.
Deze soort maakt holen in zandgrond of onder rotsen, en leeft in grote kolonies van ongeveer 100 individuen, hoewel het 500 individuen kan bereiken. Deze dieren bedekken een enorm stuk land, dat wel 100 hectare per kolonie kan bedragen.
In het wild maken chinchilla's hun holen onder rotsen of in de grond. Ze leven in koude klimaten, daarom hebben ze een dikke vacht. Ze voeden zich voornamelijk met vegetatie. Chinchilla's zijn sociaal en leven in kolonies. Ze hebben meestal nesten van één tot twee pups.
Habitat en behoud van de chinchilla
De chinchilla is een knaagdier van dorre omgevingen, dat leeft in bergketens, voornamelijk in de Andes en in de verschillende landen die het reist. Ze bewonen zand- en rotsbodems, waarvan de flora is gereduceerd tot weinig gras, cactussen en andere doornige planten.
Intensieve jacht op zijn huid heeft ertoe geleid dat deze soort in het wild bijna is uitgestorven, vooral vanwege de export naar Europa in het begin van de 20e eeuw, toen een verdrag werd ondertekend om de soort te beschermen. Momenteel wordt de chinchilla in gevangenschap gefokt voor zijn vacht, naast dat hij wordt gefokt om zijn bezit als huisdier te leveren.
Desondanks zorgden verhoogde verbodsbepalingen ervoor dat de prijs van hun pels steeg, waardoor het stropen van chinchilla's zeer lucratief werd. Hoewel er natuurbeschermingsprojecten zijn om dit dier te beschermen, vrezen sommigen dat de populatie momenteel zal blijven afnemen.
