De Dalmatiër is een bekende hond dankzij het boek “101 Dalmatiërs” van Dodie Smith. Wat is er echter echt bekend over de Dalmatiër, behalve dat hij vlekken heeft? Dit is de plek om erachter te komen.
Waar komt de Dalmatiër vandaan?
De exacte oorsprong van de Dalmatiër is vrij onbekend, hoewel dankzij tekeningen en schilderijen die in Kroatië zijn gevonden, wordt aangenomen dat het enkele eeuwen oud is en dat het afkomstig is uit de stad Dalmatië (in Kroatië) waar zijn naam komt van .
Dankzij zijn houding en manier van bewegen werd de Dalmatiër gebruikt als een teken van prestige om de koetsen van de aristocratie te begeleiden die de paarden beschermden.
Later werd het ook gebruikt om de koetsen van de brandweerlieden te vergezellen om een duidelijk pad voor hun paarden te hebben en zelfs vandaag de dag wordt dit ras geassocieerd met het beroep, hoewel het nu in de koets met de brandweerlieden reist. Soms is hij ook gebruikt als herdershond.
Hoe ziet de Dalmatiër eruit?
De Dalmatiër is een middelgrote hond met goede spieren en een grote weerstand. Zijn poten zijn rond met gebogen tenen en zijn nagels kunnen wit zijn of de kleur van de pelsvlekken hebben. De neus (dat wil zeggen de neus) heeft dezelfde kleur als de vlekken en de ogen kunnen donkerrood of amberkleurig zijn.
Dalmatiërs met blauwe ogen bestaan, maar ze worden weggegooid als raszuiver en komen niet in de kruisingen.De oren zijn zacht en eindigen in een punt, hoewel ze meestal op zichzelf gevouwen zijn. De vacht is kort, glanzend, hard en dicht met een witte of leverkleurige achtergrond en zwarte of bruine vlekken.
Om de hond goed te laten waarderen, moeten de vlekken op de rug 2 tot 3 cm in diameter zijn en kleiner op het hoofd en de benen. Ze moeten ook gelijkmatig verdeeld zijn en een goede definitie hebben.
Het is belangrijk om te onthouden dat Dalmatiërs vlekkeloos en volledig wit worden geboren en pas daarna verschijnen (hoewel voor degenen onder ons die de film hebben gezien, het moeilijk is om de walging van Glenn Close te vergeten wanneer hij dit beseft).
Dit ras verhaart constant, in plaats van één keer per jaar zoals andere rassen. De Dalmatiër kan 24 tot 32 kg wegen en 54 tot 61 cm lang zijn.
Wat is het temperament van een Dalmatiër?
De Dalmatiër is een krachtig, sterk, gespierd en actief dier dat constante activiteit en lichaamsbeweging vereist. Dankzij hun verleden als koetsiers zijn het snelle hardlopers met een groot uithoudingsvermogen en uitstekende metgezellen voor actieve mensen, die graag lange wandelingen maken en door het landschap rennen.
Hoewel hij genegenheid voelt voor mensen, past hij zich goed aan de gemoedstoestand van mensen aan en neemt hij graag deel aan wat er in zijn gezin gebeurt, het zijn geen geschikte huisdieren voor kinderen omdat ze door hun grote omvang en energie schade aan kunnen richten.
Ondanks zijn genegenheid voor mensen, is het essentieel dat het exemplaar correct wordt gesocialiseerd en getraind om bij een gezin te kunnen leven en het is niet handig om het in kleine omgevingen te houden, omdat het ruimte nodig heeft om te bewegen.
Bovendien mogen ze niet te lang alleen worden gelaten, aangezien een gebrek aan aandacht kan leiden tot destructief gedrag of stoornissen bij het dier, wat kan gaan tot bijten in de poten, ernstige verwondingen veroorzaken en/of dwangmatig graven.
De Dalmatiër is onafhankelijk en beheerst, maar is ook van nature gereserveerd en heeft een territoriaal temperament, hoewel hij goed omgaat met mensen en paarden. Behalve dat het een gezelschapsdier is, kan het worden getraind als een beschermings- of speur- en showhond.
Wat is de algehele gezondheid van de Dalmatiër?
De Dalmatiër is een sterke en gezonde hond, hoewel het ras een indicatie van 10% doofheid heeft en waarvan bekend is dat ze een uricotelisch metabolisme hebben (wat aangeeft dat hun urine voornamelijk uit urinezuur bestaat, in plaats van ureum, wat de belangrijkste component is in de urine van andere zoogdieren, inclusief andere hondenrassen).
Dit aspect kan leiden tot de vorming van stenen, zowel in de nier als in de blaas of in de urethra, wat lichte irritatie veroorzaakt of zelfs de urinestroom kan blokkeren, wat het leven van het dier kan beïnvloeden. Om deze reden moet de Dalmatiër een gespecialiseerd dieet met weinig purines volgen, veel water drinken en regelmatig sporten om de vorming van deze stenen te voorkomen.