Het is bij iedereen bekend hoe excentriek sommige beroemde of machtige mensen kunnen zijn, of ze nu van de overheid of roy alty zijn. Maar vooral in India, toen de onafhankelijkheid werd bereikt door een einde te maken aan de maharadja's, waren de mensen opgelucht omdat ze een opzichtig levensonderhoud beoefenden en bekend stonden om hun excentriciteit die aan het krankzinnige grenst.
Onder hen vielen veel excentriciteiten op. Onder hen waren sommigen wreed en meedogenloos, zoals degene die pasgeboren baby's als aas gebruikte om op tijgers te jagen of degene die een elektrische trein in het paleis gebruikte om eten, drinken, bedienden of zelfs gasten te vervoeren.
Maar de winnende excentriciteit is Maharaja Muhammad Mahabat Khan III die heerste over de staat Junagadh, ten noorden van Mumbai.
Deze maharadja had een buitensporige passie voor honden. Zo erg zelfs dat hij er 800 had. We kennen allemaal de uitdrukking "Je leeft als een maharadja." Leefden uw honden op dezelfde manier?
Excentriciteit gepersonifieerd, beter, caninized
Van deze 800 honden waren er enkele favoriet bij deze excentrieke maharadja. Deze, dat wil zeggen, zijn favorieten, had hij goed ondergebracht in appartementen waar ze konden genieten van airconditioning, telefoon en elektriciteit, sprankelende baden, manicures, pedicures en zelfs bedienden die hun leven gaven om voor de dieren te zorgen alsof het hun eigen dieren waren. het was.
Hij kwam een beroemde Engelse dierenarts inhuren die zijn dagelijkse werkdagen doorbracht in een hondenziekenhuis, het resultaat van de excentriciteit van de maharadja. Het was een ziekenhuis met vergelijkbare kenmerken waarin mensen worden verzorgd; tal van kamers en de nieuwste technologie die op dat moment bestond.
Als een van de honden stierf, hetzij thuis, of beter gezegd, in het paleis, of in het ziekenhuis, zouden ze een staatsbegrafenis krijgen alsof ze een prins waren. De begrafenis zou plaatsvinden op de melodie van Chopin en de onderdanen zouden rouwen om de "zoon" van de maharadja.
En zijn manier van plezier maken
Deze maharadja leek er plezier in te hebben anderen te irriteren. Daarom liet hij, wanneer er een ceremonie was, van welk kaliber dan ook, graag tientallen en tientallen van zijn honden los om de Engelse gasten te ergeren.
De grote bruiloft!
Maar het toppunt van excentriciteiten was de beslissing die de maharadja nam om een van zijn honden, eerder zijn favoriete hond, Roshnara, te trouwen met een labrador genaamd Bobby. De maharadja nam geen genoegen met een simpele symbolische ceremonie, maar trof alle voorbereidingen om het volgens de islamitische ritus te doen, iets wat niet bij iedereen in de smaak viel, die de uitnodiging vriendelijk afsloeg.
De bruiloft gearrangeerd door de maharadja
De enorme ceremonie kostte 22.000 roepies. Rekening houdend met het feit dat we het hebben over vóór de 20e eeuw, is het een exorbitant bedrag. Het werd bijgewoond door 50.000 roy alty's en aristocratische personages die, samen met duizenden andere mensen die deel uitmaakten van de stad, "de vriendjes" prezen. De maharadja had de bruidegom bevolen zich in zijde te kleden en armbanden om te doen, waarvan een aantal in goud was uitgesneden.
De bruid zou geen uitzondering zijn in de nieuwe excentriciteit van de maharadja en ze was luxueus gekleed, met zeer dure essenties, gouden ornamenten en werd gedragen in een zilveren draagstoel. Lijkt je dat excentriek genoeg? Nou, er is nog meer.
De huwelijksreis ontbrak niet
Tijdens het bruiloftsbanket zaten "de bruid en bruidegom" naast de maharadja, net als zijn zonen. Toen het diner voorbij was, werd het hondenpaar doorverwezen naar een van de luxe hondensuites voor hun uitbundige en excentrieke huwelijksreis.
Deze bruiloft legde de basis voor verschillende maharadja's in andere delen van India om hetzelfde te doen. We waren met weinigen en
Ik neem aan dat je, net als ik, sprakeloos zult zijn geweest bij het lezen van dit artikel. Als je een regelmatige lezer van onze blog bent, weet je al heel goed dat we dierenliefhebbers zijn en verdedigers van de goede behandeling die ze verdienen, maar er zijn excessen die niet in hun verband staan.
Het is triest om te zien hoe een land dat altijd in armoede heeft geleefd, in de tijd van de maharadja's niet had kunnen zijn als er een balans was gevonden tussen het goed houden van huisdieren en het voeden van mensen.
Dit heb ik allemaal gezien onder de zon:
De mens heeft de mens gedomineerd tot zijn nadeel
-Salomo, koning van Israël BC-
