Parkieten zijn prachtige dieren die ongeveer 10-12 jaar oud kunnen worden. Het is echter geen gemakkelijke taak om ervoor te zorgen dat ze een lang leven hebben: parkietenziekten zijn talrijk en divers.
Sommige ziekten tasten alleen hun veren of snavel aan en zijn daarom redelijk draaglijk. Maar er zijn andere die een groot risico vormen voor het leven van dit spectaculaire exemplaar: sommige kunnen worden behandeld en andere kunnen zelfs besmettelijk zijn voor de mens.
Het hebben van basisinformatie over parkietenziekten is dus uiterst belangrijk voor hun eigenaren.
Infectieziekten
Net als mensen kunnen parkieten worden aangetast door infecties. Deze zouden worden gegenereerd door schimmels, virussen of bacteriën. Tot de bekendste behoren het polyomar-virus, candidiasis, salmonella en kropverkoudheid.
Sommige, zoals het polyomar-virus, verschijnen alleen als de parkieten nog maar kuikens zijn. Het hebben van goed geventileerde en ruime kooien wordt het meest aanbevolen om dit type infectie te voorkomen. Gist kan op zijn beurt megabacteriën overbrengen, hoewel er antischimmelmedicijnen zijn die vrij effectief werken.
Een van de meest delicate omstandigheden bij deze soort is de kou van het gewas. Dit ontstaat wanneer groenten zoals sla slecht gewassen zijn of sporen van bestrijdingsmiddelen bevatten. De symptomen zijn berucht: paarse huid, depressie, gebrek aan eetlust en vuile snavel. Drie of vijf dagen is genoeg om het huisdier te laten sterven.
We moeten aandacht besteden aan basiszorg: bijvoorbeeld de staat van het voedsel dat in de kooi wordt geplaatst, vooral als het groenten en granen betreft. Als we zien dat de vogel mager is, veel water drinkt en veranderingen in de vacht heeft, kunnen we het beste naar de dierenarts gaan.
Infecties veroorzaakt door parasieten
Er zijn veel parasitaire organismen die parkietenziekten veroorzaken. Knemidocoptes-mijten reizen bijvoorbeeld door de lucht en tasten de voeten en snavel van het dier aan. Als een exemplaar schubben vertoont met kleine gaatjes in deze gebieden, is dat omdat het is aangetast.
Maar er zijn ook schilderijen gegenereerd door endoparasieten die in deze huisdieren leven. Dit type aandoening resulteert vaak in lusteloosheid, zwakte, diarree en verlies van eetlust.
Zoals we kunnen zien, hebben tot nu toe veel parkietenziekten invloed op hun spijsverteringsstelsel. Logischerwijs wordt aanbevolen dat eigenaren mogelijke veranderingen in de uitwerpselen, stemming en eetgewoonten van hun vogels onderzoeken.
Huid- en veerziekten
Het uiterlijk van papegaaien kan ook worden beïnvloed door bepaalde klinische aandoeningen. Dit is het geval bij het Ema-syndroom, gekenmerkt door korstjes en schrammen op de vleugels. Het kan ook worden gedetecteerd wanneer er bloedvlekken verschijnen in de getroffen gebieden.
Bovendien wordt de luis gegenereerd door een ectoparasiet die aan de onderkant van de vleugels leeft. Aangetaste vogels hebben jeuk en hebben de neiging zichzelf te zuiveren met hun snavels, dus het belangrijkste is om de vogel hygiënisch te houden en alcohol op het aangetaste gebied te spuiten. Het schoonmaken van de kooi is een ander transcendentaal aspect van preventie.
Grasparkieten kunnen ook ruiproblemen krijgen. Deze staan bekend als Franse en abnormale vervellingen, die kunnen worden veroorzaakt door andere virussen zoals Polyomar.
Sommige parkietenziekten zijn dezelfde als die van mensen
Papegaaien zijn vatbaar voor pathologieën die we allemaal kennen en ervaren: verkoudheid, diarree, leververvetting en constipatie zijn ons redelijk bekend. Ook kunnen zijn vleugels en poten breken.
Om de waarheid te zeggen, de luchtwegaandoeningen die hen treffen zijn vergelijkbaar met de onze. Deze vogels kunnen last hebben van astma en bronchitis, of last hebben van allergische processen. Sommigen lijden aan de ongeneeslijke aandoening epilepsie.
Samen met het bovenstaande kunnen parkieten het slachtoffer worden van tumoren en kanker. Gespecialiseerde dierenartsen bevestigen dat dit probleem zich meestal voordoet tussen de leeftijd van twee en zes jaar. Meestal zijn de aangetaste organen de nieren, de huid, het spijsverteringsstelsel en het voortplantingssysteem.
Andere kenmerkende kwalen van de soort
Het domein kan bijna elke vogel treffen, maar in het geval van parkieten is het zeer uniek. Het wordt veroorzaakt door een tekort aan jodium, dat veranderingen in de schildklier veroorzaakt. Het resultaat: het huisdier ervaart een verandering in zijn zang, waardoor het dieper en dieper wordt.
Australische parkietenkoorts is dodelijk en overdraagbaar op mensen. Wat opv alt, is dat het dier zijn toestand internaliseert en uiteindelijk naar een hoek verhuist om te voorkomen dat hij ons besmet, dus als we dit gedrag waarnemen, moeten we ons zorgen maken.
Tot slot moet worden opgemerkt dat een van de ernstigste parkietenziekten van binnenuit wordt gegenereerd. En het is dat depressie dodelijk is voor deze vogel: het dier stopt met eten en begint zijn veren te plukken, wat meer stress veroorzaakt. Als we hem niet opbeuren, sterft de vogel kort daarna.
