De zeeolifant is een zoogdier van de zeehondensoort, met unieke kenmerken en gedrag binnen het dierenrijk. De wetenschappelijke naam is Mirounga leonina en hij brengt het grootste deel van zijn leven door in de oceaan en komt aan land tijdens het broed- en broedseizoen.
Jarenlang worden ze onderzocht om erachter te komen hoe ze erin slagen te overleven in de koudste gebieden van de planeet. De verzamelde gegevens zijn verbluffend en worden hieronder weergegeven.
Algemene kenmerken van de zeeolifant
Er zijn twee soorten zeeolifanten bekend. Degenen uit het zuiden, die de hele Antarctische zone bewonen en degenen uit het noorden, die in Boven- en Beneden-Californië wonen; Hoewel beide soorten vergelijkbaar zijn, hebben ze enkele eigenaardigheden die hen onderscheiden.
De zeeolifanten die in het zuiden van de planeet leven, moeten extreem koude temperaturen doorstaan, maar daar is voedsel in overvloed. Om deze reden is de omvang veel groter dan die van het noorden; Ze voeden zich met vis, inktvis, kleine haaien, schaaldieren, algen en krill.
Mannen kunnen tot zes meter meten en tot 4.000 kilo wegen. Het vrouwtje is kleiner, kan tot drie meter lang worden en 900 kilo wegen. Dit verschil in grootte tussen man en vrouw is een van de eigenaardigheden; Het zijn de zoogdieren met de hoogste graad van seksueel dimorfisme.
Mannen zijn geslachtsrijp als ze zes jaar oud zijn, maar beginnen te broeden als ze negen zijn. In de maanden december en januari arriveren de zeeolifanten op de stranden en beginnen de strijd om de overheersing; Hoewel deze gevechten hevig zijn, zijn ze niet levensbedreigend.
Een geweldige seksuele activiteit
Dominante mannetjes paren met later arriverende vrouwtjes en vormen harems van maximaal 100 'vrouwen' om tijdens hun leven tot 500 kinderen te baren. De achtergebleven zeeolifanten zullen proberen te paren met de vrouwtjes aan de rand van de harems.
Van haar kant is het vrouwtje na drie jaar klaar om één kalf per jaar te krijgen. Als ze eenmaal zwanger zijn, keren ze terug naar de zee en keren ze 11 maanden later terug naar het land om te bevallen.
De jongen worden geboren met een gewicht van bijna 40 kilo en worden drie weken lang gezoogd. Gedurende deze periode blijft de moeder op het strand, zonder te eten; wanneer het spenen plaatsvindt, gaan moeder en kalf de oceaan in; het kalf verdrievoudigt zijn gewicht terwijl het zich voedt met de moedermelk. Tegen het einde van deze periode paart het vrouwtje weer.
Andere interessante feiten over de zeeolifant
Ondanks zijn grote formaat beweegt de zeeolifant zich vrij behendig op het land dankzij zijn vijfvingerige vinnen met zwemvliezen; hun torpedovorm maakt ze nog sneller tijdens het zwemmen.Ze hebben grote zwarte ogen, waarmee ze hun prooi kunnen lokaliseren in de duisternis van de diepe zee.
Deze nieuwsgierige zeedieren slaan veel vet op terwijl ze in de oceaan zijn om de winter te overleven wanneer ze op het land overwinteren.
Als het gaat om langdurig duiken, moeten poololifanten hun zuurstofniveau hoog houden. Om dit te bereiken, hebben ze een groter bloedvolume en produceren ze twee keer zoveel hemoglobine.
Zeehonden verliezen regelmatig hun vacht; ze doen dit door hun buitenste huidlaag af te werpen. Tijdens het paarseizoen beschermen mannetjes zichzelf door hun vacht te verstevigen, waardoor diepe verwondingen bij gevechten met andere mannetjes worden vermeden.
Waar komt je naam vandaan?
Ze danken hun naam aan de 'slurf' die mannetjes op hun neus hebben, die doet denken aan die van olifanten.Die uitstulping dient hen om luid gebrul te produceren dat rivalen op afstand houdt. Bovendien absorberen ze met hun slurf bij elke uitademing vocht uit de omgeving, waardoor ze gedurende lange perioden kunnen vasten.
De zeeolifant is het enige zoogdier dat twee keer per jaar migreert en wel 34.000 kilometer aflegt. Hoewel ze op het land in grote groepen worden gezien, leiden ze een eenzaam leven en brengen ze 90% van hun bestaan in het water door.
De enorme omvang van zeeolifanten betekent niet dat ze geen roofdieren hebben; Ze zijn het slachtoffer van orka's en haaien, hoewel hun grootste roofdier de mens is, die de soort bijna heeft uitgestorven, omdat hij op ze jaagt om hun vet te verkrijgen.
Beetje bij beetje, en dankzij beschermings- en behoudswetten, stijgt de populatie van de zeeolifant tot meer dan 900.000 exemplaren over de hele planeet.