Intelligent, dodelijk, snel en sociaal. De orka ziet eruit als een machine die door de natuur is ontworpen om een doel te vervullen: doden. Het sterftecijfer wordt slechts door één dier overtroffen: de mens.
De orka is een van de meest erkende zoogdieren op planeet Aarde, maar we moeten ons afvragen: waarom staan ze bekend als orka's en orka's? Welnu, als uw antwoord in de vorige paragraaf niet tevreden is, zullen we u deze keer vertellen over een van de grote roofdieren van de zee.
The Fierce Orka Killer
De orka maakt deel uit van de Delphinidae-familie, samen met de verschillende soorten dolfijnen die de zeeën bewonen, dus het is verkeerd om ze walvissen te noemen. In feite maken de walvissen deel uit van een heel andere familie genaamd Balaenidae.
Orka's hebben veel kenmerken gemeen met dolfijnen: ze hebben het vermogen om te echoloceren zoals beluga's, een rij scherpe tanden, een blaasgat of blaasgat op hun lichaam, en een hoge intelligentie waarmee ze acties met andere individuen kunnen coördineren.
Op het eerste gezicht lijkt het erop dat orka's niet veel verschillen van de andere leden van hun familie, afgezien van hun fysieke morfologie: een langwerpig lichaam, met laterale witte vlekken die op ogen lijken, en een grote beweeglijkheid van hun maat
Dus: waarom orka? Welnu, dit komt door de geweldige verhalen van de zeelieden van weleer en de jachttechnieken die ze gebruiken bij het achtervolgen van hun prooi.Het meest merkwaardige aan orka's is dat elke clan technieken heeft die heel anders zijn dan die van een andere clan waar ook ter wereld.
Ook. ze worden ten onrechte walvissen genoemd vanwege een verkeerde vertaling van de Engelse orka; het woord walvis betekent walvis en vandaar de associatie met deze dieren. In feite zou de juiste vertaling van de Angelsaksische term walvisdoder moeten zijn vanwege zijn grote effectiviteit bij het neerhalen van grote prooien.
Killer-tactieken
We hebben vermeld dat orka's verschillende jachttechnieken hebben, afhankelijk van de regio van de planeet waar ze leven. Orka's passen zich aan de omgeving aan om op het belangrijkste voedsel in het gebied te jagen.
Dat wil zeggen, het dieet van orka's is niet beperkt tot een bepaalde soort, maar probeert zich in plaats daarvan te voeden met het dier met de grootste overvloed in de omgeving.
In de Scandinavische fjorden consumeren orka's bijvoorbeeld haring door rond de school vissen te cirkelen en eromheen te draaien, om zo een bol te vormen waarin de haring verdoofd raakt.
Tot de favoriete prooien van orka's behoren: zeeleeuwen, pinguïns, zeehonden, vissen uit verschillende families, in sommige gevallen andere dolfijnen en natuurlijk walvissen.
Dit doen ze allemaal in samenwerking met hun clanleden, vooral als het een walvis is. De orka's omsingelen het grote dier zodat het niet kan ontsnappen en bijten het dier totdat het doodbloedt of zich niet langer kan verdedigen tegen zijn verwondingen.
Maar dit stopt hier niet. Er zijn aanwijzingen dat mensen gedurende onze hele geschiedenis hebben samengewerkt met orka's, een activiteit die tot op de dag van vandaag voortduurt. Een van de meest bekende gevallen was die van Old Tom in Australië, samen met walvisvaarders uit het gebied.
Oude Tom was een orka van zeven meter die de schepen van de Davidsons kon herkennen, een familie van walvisvaarders die jaagden in de wateren van het land.Tom werkte tijdens de jacht samen met mensen, die hem als dank de tong en lippen van het dier gaven, een pact dat de 'wet van de tong' wordt genoemd.
Zeer sociaal
We hebben gezegd dat het zeer sociale dieren zijn en in staat om als een team voor het algemeen welzijn te werken, maar we hebben nooit gespecificeerd hoe sociaal orka's kunnen zijn.
Deze dieren hebben een sociale structuur die vergelijkbaar is met die van mensen. In die zin bedoelen we dat dieren een lied of 'dialect' hebben, afhankelijk van het bestudeerde gebied. Dat wil zeggen, hun taal is niet uniek en vertoont variaties, net als menselijke talen.
Ze hebben geweldige herinneringen, zoals we konden zien met Old Tom, en dieren in gevangenschap kunnen zelfs menselijke gezichten herkennen door middel van vitrines. Bovendien zijn dieren te herkennen aan de vlekken op hun lichaam, die uniek zijn voor elk individu in hun kudde en zelfs voor de wereld.
