Schildpadden vertegenwoordigen hun meest onderscheidende fysieke kenmerk, maar behalve dat ze een uniek uiterlijk geven, vervult deze structuur ook een verdedigingsfunctie die essentieel is voor hun overleving. Vervolgens presenteren we de belangrijkste morfologische aspecten van het schild van een schildpad.
Hoe worden schildpadden gemaakt?
Het schild van een schildpad is een benige structuur die bestaat uit verschillende botplaten die een dermale oorsprong onthullen. Deze platen zijn volledig bedekt met schubben die afkomstig zijn van de hoornachtige epidermis van het dier.
Het is een externe beschermlaag, die op zijn beurt bestaat uit verschillende schilden die β-keratine ophopen. Ondanks dat ze dun zijn, hebben de epidermale schilden een grote stijfheid en worden ze van het benige deel gescheiden door een fijn vaatweefsel.
De ontwikkeling van het schild begint met een radicale transformatie tijdens de vorming van de ribbenkast van de schildpad. Tijdens dit proces wordt een hypertrofie van de dermis waargenomen, waardoor de 50 dermale botten kunnen worden gevormd die de schelpen van schildpadden vormen.
Als gevolg van deze ontwikkeling wordt de reorganisatie en herstructurering van andere structuren, zoals de schedel, het bekken en de schouderbladen, veroorzaakt. Het resultaat is een heel bijzonder botplan in het hele dierenrijk.
Samengevat, de schaal heeft een dubbele formatie. Het is gedeeltelijk afgeleid van het endoskelet van het dier (de dermale botten), maar vertoont ook een keratineachtige laag die is afgeleid van de epidermis (de beschermende schubben).Door samen te zijn, vormen platen en schubben een soort pantser van opmerkelijke stijfheid en hardheid dat schildpadden beschermt tegen hun roofdieren.
Deling en structuur van de schaal
Het dorsale of bovenste deel van het schild van een schildpad wordt het schild genoemd. Binnenin vinden we de wervelkolom en ribben van het reptiel aan elkaar versmolten. Deze samenstelling beperkt aanzienlijk het vermogen van schildpadden om te bewegen, daarom zijn hun bewegingen traag en enigszins ongelijk.
Het ventrale of onderste deel van het schild wordt op zijn beurt pastrami of borstplaat genoemd, bestaande uit negen benige platen en ongeveer 12 of 13 schubben.
Deze structuur is verdeeld in drie delen: de voorkwab, waar we de humerus- en hoekige platen vinden; het middengedeelte, bestaande uit buik- en borstplaten; en de achterkwab, waar de femorale en anale platen zijn.
Naast deze twee hoofdgedeelten bestaan de schelpen van schildpadden ook uit de volgende onderdelen:
- Brug: is de set botten en schilden die het schild verbinden met het plastron.
- Coelomische holte: bestaat uit de interne ruimte van de schaal. Daarin vinden we de vitale organen van de schildpad, zoals het hart, de longen en lever, scapulae, bekken, etc.
- Anterieure opening: Dit is de opening aan de voorkant van het lichaam van de schildpad. De voorpoten en de kop van het dier komen er doorheen.
- Achterste opening: dit is de achterste opening van het lichaam van het dier, waardoor de achterpoten en staart van de schildpad tevoorschijn komen.
Verschillende schildpadden, verschillende schelpen
Het uiterlijk van schildpadden varieert vaak sterk, afhankelijk van de soort schildpad en zijn natuurlijke habitat. De textuur kan bijvoorbeeld glad, ruw, korrelig en zelfs gemengd zijn, afhankelijk van het individu en de omstandigheden van zijn omgeving.
Daarnaast zijn er ook zogenaamde schildpadden met een zachte schaal, waarvan de schaal veel flexibeler is dan bij andere soorten. De structuur van de schaal wordt ook geassocieerd met de omgeving waarin hij leeft.
Zeeschildpadsoorten die alleen aan land komen om te nestelen, hebben een hydrodynamisch schild. Het formaat is aan de achterkant merkbaar smaller en aan de voorkant breder. Hierdoor kunnen ze zich met grote behendigheid en elegantie in het water voortbewegen, maar lopen ze op het land wat onhandig.
Bovendien veranderen veel aquatische soorten regelmatig van schild naarmate ze zich ontwikkelen en ouder worden. De frequentie van de val en groei van de nieuwe schubben hangt af van het metabolisme van elke soort.
De schaal en de leeftijd van de schildpad
De taak om de leeftijd van een schildpad te berekenen en zijn levensduur te schatten, is behoorlijk ingewikkeld, rekening houdend met het feit dat veel aspecten zijn levensverwachting kunnen beïnvloeden.De gemakkelijkste methode om de leeftijd van een schildpad te berekenen, is echter te kijken naar de lijnen die op zijn schild zijn gevormd.
Als de schildpad net uit het ei is gekomen, is zijn schild glad en vertoont het heel kleine plaatjes. Naarmate zijn lichaam zich ontwikkelt, groeien ook de platen, waardoor er elk jaar lijnen op de schubben van zijn schild komen. Om deze reden worden ze groeistriae genoemd. Door ze te tellen, kunnen we de leeftijd van de schildpad in mensenjaren schatten.