De verkering van de veelkleurige papegaai is geen eenvoudig proces. Het is een ritueel waarbij het mannetje de toon zet en een reeks bewegingen rond het vrouwtje uitvoert, hoewel uiteindelijk alles gebeurt omdat zij degene is die groen licht geeft voor de voortplanting.
Wanneer deze vogels in gevangenschap worden gefokt, hangt de vraag of een paar succesvol kan broeden grotendeels af van het werk dat hun eigenaren doen. Factoren variërend van de ruimte die ze hebben tot hoe goed ze worden gevoed, komen in aanmerking.
Oorsprong
De veelkleurige papegaai is een ondersoort van de bergparkiet, geboren in Australië. Tegenwoordig leven ze in vrijheid in sommige regio's van Colombia en Venezuela, ten noorden van Zuid-Amerika.
Hun onderscheidende kenmerk: hun lichamen zijn bedekt met veren in verschillende kleuren. De meeste exemplaren hebben een rode kop, terwijl de rest van hun anatomie is 'geschilderd' in groen, geel, zwart en blauw. De combinaties kunnen variëren, afhankelijk van het gebied waarin het dier leeft.
Om mannetjes van vrouwtjes te onderscheiden, let op het verenkleed rond de ogen. De eerste behouden dezelfde tonaliteit in de rest van het hoofd. In plaats daarvan hebben de vrouwtjes grijsachtige of groene veren.
Moeilijk om te studeren
De veelkleurige papegaai is een vogel wiens studie in het wild niet helemaal gemakkelijk was. Wat hun voortplantingsgedrag betreft, is het alleen mogelijk geweest om een groep van nabij te observeren in het vogelreservaat Colibrí del Sol, in Colombia.
Het proces begint met het mannetje dat rond het vrouwtje zweeft.Als het vrouwtje geïnteresseerd is, zal ze proberen op de takken te springen waar haar partner doorheen is gegaan, terwijl hij in haar richting begint te vliegen, om haar aanwezigheid veel meer te laten opvallen; totdat hij helemaal dichtbij mag komen.
Als de intimiteit compleet is, begint de paring. Het mannetje zal het vrouwtje strelen met een van zijn poten op de stuit terwijl hij zijn cloaca dichter bij de hare brengt. Dit kan ongeveer twee minuten duren, aangezien er nog een ontsnappingspoging kan zijn. Maar uiteindelijk zal de daad voltrokken worden.
De veelkleurige papegaai als huisdiervogel
Het is een erg grappige vogel. Zijn houding is meestal vrolijk en aanhankelijk. Ze hebben minder aandacht en zorg nodig in vergelijking met de meest populaire gezelschapsdieren: honden en katten.
Met veel geduld van hun baasjes kunnen deze papegaaien door herhaling leren zingen, zinnen herhalen en sommige geluiden imiteren. Ze lijken vooral plezier te hebben in het nabootsen van fluitjes en fluitjes.
Om ze gelukkig te maken
Een van de eerste aspecten waarmee rekening moet worden gehouden bij deze exotische vogel, is dat zijn oorsprong in warme landen ligt, waar lage wintertemperaturen in Spanje en Europa zeldzaam zijn. Evenzo is het een soort die graag vliegt.
Met deze twee factoren moet rekening worden gehouden bij de beslissing om een veelkleurige papegaai te adopteren. Het vereist een grote kooi, waarin zijn bewegingen niet te beperkt zijn. Evenzo moeten ze op plaatsen worden geplaatst waar ze niet op de tocht staan en waar ze worden beschermd tegen lage temperaturen.
Maar om een gelukkig huisdier te zijn, moet het de mogelijkheid hebben om te genieten van momenten van zekere vrijheid: waar het in je huis kan vliegen en, indien mogelijk, ook in open ruimtes.
Een vogel van 'één liefde'
Meer dan 90% van de exemplaren van deze soort brengen hun hele leven door met één enkele partner. Voor deze soort is monogamie iets volkomen natuurlijks. Zodra een vrouwtje een mannetje kiest, vormen ze een blijvende band.
Fokken in gevangenschap
Tijdens het paringsritueel kan het gedrag van het mannetje zowel gewelddadig als erg luid overkomen. De eigenaren mogen op geen enkel moment tussenbeide komen. Anders wordt het proces afgebroken.
In omstandigheden van vrijheid bouwt de veelkleurige papegaai zijn schuilplaatsen meestal in de stammen van bomen. Daarom is het ideaal om ze een plek te bieden om te nestelen, met een lengte van minstens 40 centimeter en een breedte van 20 centimeter.
Zodra de kuikens uitkomen, moeten ze 45 dagen onder de bescherming van hun ouders blijven. Na deze tijd moeten ze naar een andere kooi worden overgebracht, zodat hun voortplantingscyclus opnieuw kan worden gestart.