Als we in de opwindende wereld van de dermatologie duiken, is niets wat het lijkt, vooral als het gaat om mestceltumoren. Tijdens het lezen van een boek over cytologie, een discipline waar ik gepassioneerd over ben, herinner ik me hoe de auteur naar dit type tumor verwees als "de grote imitator" .
Later zullen we de reden voor deze merkwaardige naam uitleggen, en we zullen proberen ons te concentreren op de therapeutische mogelijkheden die bestaan in het licht van dit pathologische proces.
Mastceltumoren of mestceltumoren
Als we het hebben over mestceltumoren, hebben we het over de huidtumor waar onze honden het vaakst aan lijden, en deze informatie is niet triviaal. Naar schatting komt ongeveer een op de vier of vijf huidtumoren overeen met een mestceltumor.
Deze tumorprocessen zijn het gevolg van abnormale groei en vermenigvuldiging van cellen, logischerwijs mestcellen genoemd.
Dit celtype is gerelateerd aan de immuunrespons tegen elk type allergie. Ze zijn verantwoordelijk voor het vrijgeven van histamine, heparine en andere stoffen. En ja, het is dezelfde histamine die antihistaminica 'neutraliseren'.
Etiologie en presentatievorm
Om zeker te zijn, de reden voor deze abnormale groei van het tumorproces is niet erg bekend. Er wordt echter vermoed dat het een multifactoriële oorsprong kan hebben, veroorzaakt door genetische veranderingen, virussen, huidontstekingen en andere endogene en exogene oorzaken.
Elke hond kan een mestceltumor ontwikkelen, hoewel kortschedelige rassen, dat wil zeggen die met een afgeplatte snuit, een speciale voorkeur hebben.
In de kliniek presenteert het zich in de dermis of epidermis als een huidlaesie van welke aard dan ook. En als ik zeg van elk type, dan is het van elk type, en vandaar de 'grote imitator'.
Potentieel kan alles op de huid een mestceltumor zijn, zelfs een teek als je me duwt. Gedurende mijn hele carrière heb ik gevallen van mestceltumoren behandeld in de vorm van wratten, huidirritatie, moedervlekken, puistjes, totdat een baasje dacht dat zijn hond een vreemde tepel had en het een mestceltumor bleek te zijn, je kunt je voorstellen
Om deze reden is het belangrijk om bij het minste vermoeden dat er iets mis is, naar je dierenarts te gaan.
Behandeling
Wat de behandeling betreft, zijn er grofweg drie opties die afhangen van de mate van maligniteit en betrokkenheid van de tumor.
Chirurgie
Het is een voorkeursbehandeling voor tumoren die zich op de huid of het weefsel bevinden, en in gebieden waar de mogelijkheid bestaat om een operatie uit te voeren met voldoende marges om herhaling te voorkomen.
Na excisie van de tumor zou idealiter een omtrek van ten minste drie centimeter rond de primaire focus van de tumor moeten worden opgenomen. Deze overweging is essentieel om herhaling te voorkomen.
Als de operatie met deze overwegingen niet kan worden uitgevoerd, bijvoorbeeld een tumor naast het oog waar de omtrek van de excisie niet kan worden uitgebreid, wordt aanbevolen om "te verwijderen wat kan zijn" en aan te vullen met een aantal van de volgende therapieën.
Radiotherapie
Een adjuvante behandeling die is geïndiceerd voor situaties die vergelijkbaar zijn met die van het vorige voorbeeld. Aan de andere kant is het vooral interessant bij tumoren waarvan de diagnostische evaluatie heeft gewaarschuwd voor een mogelijkheid van een mogelijkheid van herhaling, of waarbij het moeilijk is om deze weer te verwijderen in het geval dat deze terugval optreedt.
Helaas is het gebruik van radiotherapie in de diergeneeskunde, ondanks de voordelen ervan, niet erg wijdverspreid en hebben maar weinig centra de apparatuur en het personeel om dit soort interventies uit te voeren.
Chemotherapie
Deze behandeling is speciaal geïndiceerd voor dieren met mestceltumoren die uitgezaaid zijn, meerdere presentaties hebben, of bij wie chirurgische verwijdering of behandeling met radiotherapie niet mogelijk is vanwege hoge leeftijd of gebrek aan middelen.
In de dagelijkse praktijk wordt vanwege de dure en gecompliceerde behandeling met radiotherapie vaak chemotherapie als substituut gebruikt.
Er zijn verschillende protocollen voor chemische behandeling, waarvan de keuze afhangt van de criteria die zijn vastgesteld door de klinische dierenarts.
Vanuit deze ruimte wil ik stilstaan bij het belang van vroege diagnose. Neem bij vreemde verwondingen die u opmerkt bij uw hond contact op met de dierenarts zodat hij deze correct kan beoordelen. Mastocytoom heeft, indien vroeg behandeld, een veel betere prognose.
