Veel dieren worden geboren of eindigen op een heel andere plek dan zou moeten. De illegale handel in diersoorten, het gebruik van wilde dieren in shows of het gebruik ervan als toeristische attractie zijn de redenen waarom veel grote katachtigen in een opvangcentrum terechtkomen.
De AAP Primadomus International Foundation -Animal Advocacy and Protection, bescherming en verdediging van dieren- is sinds de opening in 2009 een van de Europese referentiecentra voor de redding van exotische zoogdieren.
Vier jaar later werd Primadomus erkend als het eerste officiële CITES-reddingscentrum, een internationaal verdrag voor natuurbehoud. Als je meer wilt weten over deze uiterst belangrijke organisaties, lees dan verder.
Stichting AAP: Opvangcentrum voor exotische dieren.
Riga en Okko Reussien waren een Nederlands stel dat in de jaren zeventig besloot een opvangcentrum voor primaten en kleine exotische dieren op te richten.
In het begin verzorgde het koppel de dieren in hun eigen huis. Riga combineerde deze taak met zijn nachtbaan bij een dierenkliniek. Hoewel het begin moeilijk was, vestigde de Okko and Riga Foundation na verloop van tijd een nieuwe locatie voor haar centrum.
Naast reddingsacties werkte AAP mee aan de totstandkoming van de eerste wetgeving op het gebied van dierenwelzijn en het bezit van exotische fauna in Nederland.
Na verloop van tijd droegen Riga en Okko het beheer over aan David van Gennep, de huidige directeur van de stichting, die als vrijwilliger met hen had samengewerkt. De stichting werd nog verder geprofessionaliseerd en haar rol in de exotenwetgeving werd sterker.
Primadomus bleef groeien en veranderde haar locatie weer naar haar huidige Europese basis in Almeres, maar haar actieradius is veel groter, van het noorden van Europa tot het zuidwesten met als middelpunt Villena, Spanje.
Hoe werkt het centrum?
Honderden tijgers en leeuwen worden uitgebuit in circussen, gefilmd in films, illegaal verhandeld of verkocht als huisdier aan individuen, waarvoor ze hun leven doorbrengen in kleine kooien die niet in staat zijn om de basisbehoeften van hun soort te ontwikkelen.
Hetzelfde geldt voor andere uitheemse soorten zoals primaten. Na jaren van opsluiting worden ze eindelijk gered en hoewel hun leven radicaal verandert, is het hoogst onwaarschijnlijk dat ze ooit weer in hun natuurlijke habitat kunnen worden geïntroduceerd.
Een van de grote doelstellingen van Stichting AAP is het voorkomen van de problemen die het redden van dieren noodzakelijk maken.Een sterke regularisatie van dierenwelzijnswetten en een gewetensvolle samenleving zijn de basispijlers om het aantal dierenslachtoffers te verminderen.
Na het ontvangen van waarschuwingen over een dier, evalueert de stichting de zaak en stelt een datum vast voor het transport. Bij aankomst in het centrum moet elk geïsoleerd dier een quarantaineperiode doorlopen, zodat we zijn oorspronkelijke toestand kunnen kennen en zijn fysieke en mentale rehabilitatie kunnen plannen.
Na de quarantaineperiode worden de dieren gehuisvest bij soortgenoten om het proces van sociale rehabilitatie op gang te brengen.
Een opvangcentrum voor grote katten
Sinds afgelopen juni maakt AAP Primadomus deel uit van de Big Cat Sanctuary Alliance. Deze organisatie is bedacht om privébezit en commercieel gebruik van grote katten uit te bannen.
Deze vereniging geeft meer stem aan de stichting, en bovendien zet het Primadomus-team zich in om de normen van de alliantie te volgen, aangezien haar leden werken zonder contact met wilde dieren en zonder hun opvoeding te vergemakkelijken.
Momenteel verblijven er 140 dieren, waaronder primaten en grote katachtigen, in het Spaanse opvangcentrum.
De leeuwen Reza en Aya
Op 21 mei 2015 redde AAP deze twee leeuwen samen met twee andere tijgers uit een circusvoorstelling. De katten woonden al dertien jaar in circustrailers langs een Franse snelweg.
De dieren brachten de eerste maanden van hun verblijf door in aparte verblijven, omdat ze nog nooit eerder contact met elkaar hadden gehad. Vanaf de eerste dag dat de leeuwen de buitenfaciliteiten binnenkwamen, leken ze elkaar echter te herkennen en het team besloot ze samen voor te stellen.
De leeuwen konden het heel snel met elkaar vinden en tegenwoordig leven ze samen. Beetje bij beetje herstelde Reza geleidelijk aan zijn spieren en verloor Aya gewicht dankzij het zorgvuldige dieet dat centraal stond.
De jachtinstincten van de leeuwin Reza kwamen snel aan het licht dankzij de milieuverrijking van de stichting, aangezien ze na zoveel jaren van opsluiting niet waren onderdrukt. Aya daarentegen besteedt haar tijd aan het observeren van haar metgezel.
Dankzij het werk van dit opvangcentrum kunnen grote katachtigen een nieuwe kans vinden, een huis dat meer geschikt is voor hun behoeften, met veterinaire zorg en de kans om te socializen met andere dieren van dezelfde soort.
