Zeeslangen zijn een onderfamilie van reptielen die volledig zijn aangepast aan een waterleven. De meeste zijn kwetsbaar op het land en verlaten zelden het water, omdat hun aan zwemmen aangepaste lichaam het kruipen bemoeilijkt.
Deze reptielen worden ingedeeld in de families van de meest giftige slangen ter wereld (Elapidae), waartoe hun soortgenoten de cobra's, mamba's en koraalslangen behoren. Als je meer wilt weten over deze fascinerende dieren, lees dan verder.
Zeeslangen, maar niet uit de Atlantische Oceaan
Deze slangen zijn aangepast aan het zeeleven, maar ze komen niet voor in de Atlantische Oceaan, ondanks het feit dat de Caribische regio's een ideale habitat voor deze dieren zouden zijn.
Deze reptielen bewonen de Stille en Indische Oceaan, van Japan tot Nieuw-Zeeland en van Zuid-Afrika tot Midden-Amerika. Er wordt aangenomen dat hun afwezigheid in de Atlantische Oceaan te wijten is aan het feit dat ze daar fysiek niet kunnen komen, aangezien de landengte van Panama een geologische barrière is die hen gescheiden houdt van deze oceaan.
Dit heeft in ieder geval de proliferatie en verspreiding van zeeslangen niet voorkomen, een groep met een grote biologische diversiteit, bestaande uit ongeveer 62 soorten die in 17 verschillende geslachten zijn ingedeeld. Het geslachtHydrophisis hiervan het grootste.
Er zijn twee subfamilies van zeeslangen:
- Hydrophiinae of hydrophines, waaronder het grootste deel van de soorten. Het zijn volledig mariene reptielen, die niet naar de oppervlakte hoeven te komen, behalve om te ademen, omdat ze, in tegenstelling tot vissen, geen kieuwen hebben. Ze kunnen tot vijf uur onder water meegaan.
- Laticaudinae, met een enkel representatief geslacht onder de naam Laticauda, dat acht soorten omvat. Deze dieren hebben een amfibisch leven, aangezien ze zich op het land voortplanten.
Vervolgens ontleden we elk van deze twee brede categorieën.
Hydrophins, de echte zeeslangen
Zeeslangen hebben grote anatomische verschillen met hun terrestrische tegenhangers. Ze hebben bijvoorbeeld allemaal een afgeplatte peddelvormige staart, waardoor ze kunnen zwemmen, en een zijdelings samengedrukt lichaam, zoals een paling.
De volwassen exemplaren van de meeste soorten van deze onderfamilie worden tussen de 120 en 150 centimeter lang, maar de grootste exemplaren kunnen drie meter lang worden, net als de volwassen exemplaren van de soortHydrophis spiralis.
In tegenstelling tot terrestrische slangensoorten, die overlappende schubben hebben om te beschermen tegen schuren tegen de grond, overlappen de schubben van de meeste pelagische zeeslangen elkaar niet.
Dit is een algemene regel, maar sommige soorten die in koralen leven moeten we uitsluiten, die overlappende schubben hebben waarmee ze hun lichaam beschermen tegen schuren veroorzaakt door het koraal op hun huid.
Hydrophins zijn carnivoren en voeden zich met vis, vooral paling, maar ook met weekdieren, schaaldieren en zelfs viseieren. Om te jagen injecteren ze hun gif.webp in de gevangen prooi, die kort daarna sterft vanwege het giftige effect.
Een ander verschil tussen de onderfamilie Hidrophiinae en andere slangen is de reproductie, aangezien de individuen ovoviviparous zijn, dat wil zeggen dat hun jongen zich ontwikkelen en uitkomen in de moeder. Ze worden meestal geboren uit zeven tot negen jongen, hoewel er uitzonderingen zijn van zeer talrijke nakomelingen bij bepaalde soorten.
Het gif.webp van zeeslangen is zeer krachtig en overtreft dat van cobra's, omdat het is samengesteld uit een mengsel van neurotoxinen en myotoxinen. De snavelvormige zeeslang is een van de meest giftige soorten, maar beten bij mensen zijn zeldzaam en waarschijnlijk het gevolg van verstoring, aangezien deze soort vrij vreedzaam is.
Amfibieslangen van het geslacht Laticauda
Het zijn ook zeeslangen, hoewel ze in dit geval niet hun hele leven in het water doorbrengen. Hun gewoonten zijn in het water en op het land, omdat ze zich in feite op het land voortplanten, en in tegenstelling tot de vorige zijn ze eierleggend, omdat ze hun eieren op het aardoppervlak leggen.
De neusgaten van de laticauda's bevinden zich aan beide kanten, terwijl de rest van de zeeslangen ze in het bovenste deel van de snuit presenteren, die ze uit het water halen om te ademen. Deze slangen kunnen hun neusgaten afsluiten met kleppen wanneer ze onder water zijn.
Alle leden van deze onderfamilie hebben ventrale schubben, die hen beschermen wanneer ze zich over land verplaatsen.
De gestreepte zeeslang of zeecobra (Laticauda colubrina) is een van de meest representatieve soorten. Hij leeft in de tropische wateren van de Indo-Stille Oceaan en v alt op door zijn lange, bijna cilindrische lichaam met uniforme zwarte en zilveren banden.
Zoals we hebben gezien, zijn zeeslangen verdeeld in twee grote subfamilies met uiteenlopende kenmerken. Deze slangen vertonen een reeks ongelooflijke aanpassingen aan de wateromgeving.
