Rekening houdend met de nauwe band die de mens heeft met honden, zou het heel moeilijk voor te stellen zijn dat deze niet eeuwig heeft bestaan. Daarom hebben specialisten uit verschillende disciplines zich in de loop der jaren afgevraagd over de oorsprong van de hond en hoe hij dichter bij de mens kwam te staan.
Enkele feiten over de oorsprong van de hond
De theorieën die werden overwogen waren divers. Aanvankelijk dacht men, vanwege fysieke en gedragskenmerken, dat de voorouders van onze viervoeters in verschillende soorten konden zijn :
- Coyotes
- Jakhalzen
- Wolven
Maar de vooruitgang in de genetica heeft alle twijfels weggenomen: alleen de hond en de wolf hebben een genetische gelijkenis van 99,8%.
“Zelfs de kleinste poedel of chihuahua is nog steeds een wolf in hart en nieren.”-Dorothy Hinshaw-patent –
Een enkele oorsprong en een grote verscheidenheid aan rassen
Er zijn maar weinig soorten die zoveel morfologische variaties hebben als de harige soorten. Er zijn honderden hondenrassen en de verschillen zijn opmerkelijk in termen van:
- Gewicht
- Grootte
- Kleur
- Bont
- Gedrag
- Fysieke vaardigheden
Maar hoe zijn sommige wolven de honden geworden die ze nu zijn? Het antwoord ligt in domesticatie.
Van de oude wolf tot de huidige hond
Het proces waarbij een levend wezen zijn genetische structuur wijzigt als gevolg van zijn aanpassing aan de door mensen gecreëerde omgeving, staat bekend als het domesticatieproces.
Hoewel de meeste huisdieren herbivoren zijn (paarden, koeien, schapen), lijkt de wolf het eerste dier te zijn dat zich heeft aangepast aan het gezelschap van de mens. Bovendien deed hij het “vrijwillig”.
Dus die eerste wolven die mensen benaderden, gaven aanleiding tot de honden van vandaag, door co-existentie en selectie.
Een oude relatie
Dus rijst de vraag: wanneer begon deze band tussen de mens en de gedomesticeerde wolfshond?
Onderzoek is erin geslaagd om deze relatie terug te voeren tot het Midden-Paleolithicum: ongeveer 40.000 jaar geleden.
Bovendien zijn er paleontologische verwijzingen naar wolvenbotten en mensachtigen die 200.000 jaar oud zijn. Maar tot nu toe is het niet mogelijk om precies te bepalen wanneer wolven werden gedomesticeerd om als honden te worden beschouwd.
Wederzijds gemak
De relatie tussen de mens en primitieve honden werd niet gegeven door onderwerping, zoals het gebeurde met de meeste gedomesticeerde soorten. In dit geval was het een relatie van wederzijds belang.
Terwijl de eerste honden de dorpen bewaakten en meewerkten aan de jacht, verkregen ze bescherming van de mens tegen andere roofdieren en verkregen ze gemakkelijk voedsel van de restjes en het afval van de dieren die ze hadden helpen vangen.
Tijdens het domesticatieproces werden de exemplaren met minder agressiviteit en grotere tolerantie voor contact met mensen zeker geselecteerd, totdat ze reiken van de oude "gemodificeerde" wolf naar de honden van onze tijd.
Coppinger's theorie
De bioloog Raymond Coppingger, van zijn kant, is ervan overtuigd dat de oorsprong van de hond te danken was aan natuurlijke selectie en niet aan menselijk ingrijpen, aangezien -hij bevestigt- niemand in staat is geweest om wolven te temmen met meer dan twee weken oud.
De specialist is van mening dat, toen de eerste steden werden gevormd in het stenen tijdperk, dierlijk afval en menselijk afval zich begonnen op te hopen, wat de wolf aantrok, die op zoek was naar voedsel.
Zo begonnen de wolven die het dichtst bij de mens stonden te transformeren totdat er een dier ontstond dat bekend staat als een proto-hond.
Kenmerken van proto-honden
Een van de belangrijkste veranderingen die plaatsvonden voor deze wolven om honden te worden, kunnen we noemen:
-Verkleinde schedel, hersenen en lichaam
-De snuit is ingekort
-Predator's tanden verdwenen
Volgens de theorie van Coppinger hebben de oude mensen vervolgens een dier gedomesticeerd dat niet langer een wolf was, maar een hond, die een snelle evolutie begon totdat het de diversiteit van de honden van vandaag bereikte.
