De goblinhaai is een nogal eigenaardige soort: een grote V-vormige snuit is zijn onderscheidende kenmerk en doet ons denken aan reeds uitgestorven dieren, omdat hij bepaalde primitieve kenmerken behoudt.Wil je hem ontmoeten? We presenteren de belangrijkste kenmerken.
Het is een vis genaamd lamniforme elasmobranch, en het is het enige levende exemplaar van de familie Mitsukurinidae. De primitieve kenmerken geven het zijn tweede naam: levend fossiel.
Habitat
Er is echt heel weinig bekend over de koboldhaai, aangezien er geen zekerheid bestaat over de omstandigheden van zijn leefgebied; we weten echter dat de natuurlijke verplaatsing zich in de wateren van Japan bevindt.Ze zijn ook gezien in Australië, India, Frankrijk, Zuid-Afrika en de Verenigde Staten.
Dit is een mesopelagische soort die op een diepte van 1.300 meter zwemt, hoewel ze normaal gesproken tussen de 200 en 300 meter worden gevangen. Met onvoorspelbaar gedrag is de koboldhaai meestal niet geconcentreerd in bepaalde geografische regio's.
Daarom zijn er geen volledige studies die licht kunnen werpen op de koboldhaai, zijn leefgebied en bijzonderheden.
Kenmerken
Dit zijn de belangrijkste kenmerken van de koboldhaai:
- Onder zijn onderscheidende kenmerken kunnen we wijzen op zijn eigenaardige snuit, die het bovenste deel van het hoofd omvat, en zijn afgeplatte vorm, die eindigt in de vorm van een V.
- Zijn kaken zijn één compleet stuk dat de koboldhaai vertoont of intrekt, waardoor zijn snuit de vorm van een grote neus aanneemt.
- Goblinhaaien hebben 26 grote, smalle, priemvormige tanden in de bovenkaak en 24 in de onderkaak. Ze hebben drie rijen voortanden aan elke kant van beide kaken.
- Het is een roze-witte soort met blauwachtige vinnen; hij ziet er slap uit, hoewel hij geen onderste lob op zijn staartvin heeft.
- Heeft rugvinnen van dezelfde vorm en grootte; zijn borstvinnen zijn kort en rond, met een anaalvin die groter is dan de rugvin.
- Wat hun lichaamsgrootte betreft, zijn mannetjes kleiner dan vrouwtjes en bereiken ze een lengte van ongeveer 3 tot 4 meter. Er zijn vrouwtjes die wel 6 meter lang kunnen worden.
- Het gemiddelde gewicht van een volwassen koboldhaai is 210 kg.
- Het heeft heel kleine ogen omdat het in heel diep water zwemt, en zijn huid wordt beschermd door structuren die dermale denticles worden genoemd.
- Wat betreft hun voortplantingsproces, is het waarschijnlijk dat ze ovovivipaar zijn en geslachtsrijp worden bij mannetjes van ongeveer 2,6 meter lang.
- Gegevens over zijn levensverwachting zijn onbekend.
Eetgewoonten
De koboldhaai gebruikt een zintuig genaamd Ampulla de Lorenzini, dat zich in zijn snuit bevindt, om prooien elektronisch te detecteren. Hun kaken zijn geconditioneerd voor een snelle projectie en vangen zo hun prooi.
De sterke ligamenten van de kaakgewrichten houden ze bij elkaar tijdens het zwemmen. Wanneer ze een prooi tegenkomen, steken hun kaken als een katapult naar voren.
De vorm van zijn dunne en smalle tanden heeft de vorm van een priem en de achterste tanden zijn gespecialiseerd om te verpletteren. Dit suggereert dat ze zich voornamelijk voeden met zachte prooien: kleine vissen, octopussen, inktvissen en garnalen.
Geografische spreiding
Het is bekend dat de goblinhaai in diep water zwemt. Het is geregistreerd in de Atlantische Oceaan, voor de kust van Guyana, Suriname, Frans-Guyana, Frankrijk, Madeira, Senegal, Portugal, de Golf van Guinee en Zuid-Afrika.
Ook is het gevonden in de westelijke Stille Oceaan, bij Japan, Australië en Nieuw-Zeeland. Er zijn onlangs waarnemingen gemeld voor het eiland San Clemente voor de kust van Californië, evenals in de noordelijke Golf van Mexico.
Andere belangrijke koboldhaai-feiten
In termen van zijn gebruikelijke gedrag is de koboldhaai erg moeilijk te vangen, omdat hij in zeer diep water zwemt. Hun meest intense periodes van activiteit zijn 's middags of heel vroeg in de ochtend.
Ondanks zijn vreemde uiterlijk is de koboldhaai geen agressief dier, aangezien hij tot nu toe geen enkel gevaar of bedreiging voor de mens vormt. In feite zijn er geen gegevens over aanvallen van goblinhaaien op mensen.
Tot slot kunnen we benadrukken dat er nog steeds geen beschermingsmaatregelen zijn voor dit dier, ondanks het feit dat zijn eigenaardige kaak de interesse wekt van verzamelaars en nieuwsgierigen.
