De inktvisworm (Teuthidodrilus samae) is een merkwaardige soort die behoort tot de ringwormfamilie. Dit kleine en eigenaardige ongewervelde dier met een wormvormig uiterlijk leeft in de abyssale gebieden. Momenteel heeft zijn ontdekking furore gemaakt op internet en in de wetenschappelijke gemeenschap.
Volgens onderzoekers van de Woods Hole Oceanographic Institution en de Scripps Institution in Californië is dit een zeer belangrijke ontdekking, aangezien een ander exemplaar met vergelijkbare kenmerken onbekend is. In feite is de inktvisworm voorlopig het enige lid van zijn geslacht.
Hierna nodigen we je uit om meer te lezen over de eigenaardige inktvisworm, die onlangs uit de diepten van de zee is opgedoken.
Wat zijn ringwormen?
Annelids vormen een enorme groep protostomous ongewervelde dieren, dat wil zeggen, met bilaterale symmetrie. Het meest karakteristieke kenmerk is het wormvormige lichaam, dat is gesegmenteerd in ringen die op elkaar lijken. De naam 'annelids' verwijst precies naar deze specifieke segmentatie.
Een merkwaardig feit is dat de interne anatomie van elke ring (metamer) een exacte herhaling van verschillende organen laat zien. Dat wil zeggen, verschillende fysiologische structuren worden herhaald in elke ring van het lichaam van deze dieren, waardoor ze van binnen en van buiten symmetrisch zijn.
Momenteel zijn er meer dan 16.500 soorten ringwormen geïdentificeerd, waaronder zeewormen, bloedzuigers en inktviswormen.
Fysieke kenmerken van de inktvisworm
Zoals de meeste ringwormen heeft de inktvisworm een nogal eigenaardig uiterlijk dat voor veel mensen helemaal niet aantrekkelijk is. Zijn lichaam is meestal ongeveer tien centimeter lang en draagt aan elke kant 25 paar kleine witte borstelharen, parapodia genaamd.
Uit het kopgedeelte worden 10 aanhangsels geboren waarvan de vorm sterk lijkt op zeer dunne tentakels of armen. Hier komt zijn populaire naam vandaan, omdat deze aanhangsels zijn uiterlijk doen lijken op dat van een inktvis.
Terwijl hun kleine riemen worden gebruikt om in het water te bewegen, wordt de rol van de grote tentakels onderzocht. De meest algemeen aanvaarde hypothese suggereert echter dat ze zouden worden gebruikt om zich te voeden met zeesneeuw.
In hun vroege leven zijn inktviswormen transparant en bijna onmogelijk te identificeren in de diepte. Wanneer ze volwassen zijn, verandert hun kleur, wordt hun lichaam nog gelatineuzer en donkerbruin van kleur.
Natuurlijke habitat en ontdekking van de inktvisworm
Hoewel hij al vele eeuwen bestaat, werd de inktvisworm pas in 2007 ontdekt. Onderzoekers hebben deze onbekende diepzeesoort voor het eerst waargenomen en hebben verschillende exemplaren verzameld die tussen de 2.000 en 3.000 meter diep leefden.
De verzamelde exemplaren bewogen zich met behulp van hun kleine borstelharen slechts 100 meter boven de zeebodem. Hun voorkeur voor deze regio is geen toeval, want ze kunnen er overvloedig plankton vinden, wat de steunpilaar van hun voeding is.
Blijkbaar zou het een endemische soort zijn van de Celebeszee, gelegen tussen Indonesië en de Filipijnen. Na het uitvoeren van de beschrijving van deze nieuwe soort, zijn de onderzoekers nu toegewijd om erachter te komen of er andere soorten zijn die tot hetzelfde geslacht behoren. Hetzij in de Celebes Trench, hetzij in de diepten van soortgelijke ecosystemen.
Het is ook vermeldenswaard dat sommige onderzoekers in 2004 een zeer vergelijkbaar uitziend dier in India hebben waargenomen. Aangezien ze het toen niet hebben gevangen, is het niet mogelijk om zijn relatie met de inktvisworm te verklaren.
Power & Play
Zoals we al zeiden, voeden inktviswormen zich voornamelijk met marien plankton dat op grote diepte beschikbaar is. Onderzoekers onderzoeken echter nog steeds of hun dieet ook andere diepzee-micro-organismen kan bevatten.
Wat reproductie betreft, zullen we moeten wachten op nieuwe ontwikkelingen van de wetenschappelijke gemeenschap om nauwkeurige gegevens te verstrekken.
Omdat het zo'n heterogeen phylum is, kunnen ringwormen zich seksueel of ongeslachtelijk voortplanten, door interne of externe bevruchting. Bovendien zijn sommige ringwormen hermafrodiet, terwijl andere een duidelijk geslacht hebben.
Annelid-wormen hebben meestal gescheiden geslachten en nemen externe bevruchting aan tijdens het paren. Bij sommige soorten bestaat het larvale stadium niet, hoewel het geen veel voorkomend kenmerk is. Terwijl ze groeien, ontwikkelen de wormen één voor één hun ringen, totdat ze volwassen zijn.