Pachyrrhynchus is een insect waar je waarschijnlijk nog nooit van hebt gehoord. Het unieke uiterlijk zal u echter zeer onder de indruk maken. Er zijn insecten die bekend staan als 'levende juwelen'. Deze bijnaam is een toespeling op de verrassend grote verscheidenheid aan iriserende mechanismen en optische effecten die ze bevatten.
Ongetwijfeld is de natuur een tot nu toe onuitputtelijke bron van verbazingwekkende exemplaren. Een van hen zijn de Pachyrrhynchus snuitkevers, zo weinig bekend dat ze geen vulgaire of algemene naam hebben.
De naam wordt soms gespeld als 'Pachyrrhynchus' en soms als 'Pachyrrhynchus'. Deze dubbelzinnigheid is een erfenis van slecht handschrift bij het schrijven van etiketten op insectenmonsters die lang geleden zijn verzameld.Het is moeilijk voor te stellen dat achter deze barbaarse naam een van de mooiste insecten ter wereld schuilgaat.
Waarom zijn deze snuitkevers uniek?
Deze snuitkevers zijn groot, veel groter dan andere in de wereld. Het lichaam van de Pachyrrynchus is zo groot als een witte kidneyboon. Het meest opvallende kenmerk is echter dat ze heel bijzondere kleuren en geladen patronen vertonen.
In de Filippijnen zijn alle soorten van het geslacht Pachyrrhynchus versierd met zeer heldere metaalkleuren. Bovendien hebben ze strepen en vlekken die in merkwaardige patronen zijn gerangschikt.
Wetenschappers die deze insecten hebben bestudeerd, hebben aangetoond dat de opvallende kleuren te danken zijn aan een reeks glanzende schubben. Dergelijke schubben zijn verspreid in bepaalde formaties, buiten het lichaam van de kever (borststuk en achterlijf).
Pachyrrhynchus is zeer resistent: deze insecten kunnen niet vliegen, maar hebben vleugels die een beschermende functie hebben. Dit is nog een van zijn karakteristieke kenmerken, de hardheid van zijn schaal die hem beschermt tegen zijn roofdieren.
Verspreiding van Pachyrrhynchus-soorten
Pachyrrhynchus komt voor in bossen en wildernisgebieden, in een geografische band in Zuidoost-Azië. Deze geografische band strekt zich uit van de Ryukyu-eilanden in het zuiden van Japan tot de Filippijnen.
In 1876 werden verschillende soorten beschreven op Kotosho, nu Orchid Island genoemd. Dit eiland werd tussen de 19e en 20e eeuw militair veroverd door Japan. Momenteel behoort Orchid Island tot Taiwan.
Er is een plek om te genieten van deze prachtige insecten genaamd Salagubang. Het is ontworpen door een gepassioneerde Filippijnse verzamelaar en liefhebber, Stanley Cabigas.
Pachyrrhynchus-imitators
Binnen de insectenwereld is uiterlijke kleur te danken aan verschillende elementen. De eerste is het bestaan in de nagelriem van pigmenten.De tweede is de aanwezigheid van regelmatige structuren (structurele of interferentiekleur). Uiteindelijk kan een combinatie van beide voorkomen.
De kleur is een goed camouflagesysteem of een waarschuwing voor de onaangename smaak. Sommige soorten profiteren hiervan en het is bekend dat libellen, vliegen, kevers en snuitkevers bekend staan om hun glanzende, metaalachtige kleurenspel.
Pachyrrhynchus is zo resistent tegen aanvallen van roofdieren dat hun kleuren worden nagebootst door verschillende soorten die minder uitgerust en smakelijker zijn. Andere soorten snuitkevers, die over het algemeen zeer verschillende kleuren hebben, hebben vertegenwoordigers in de Filippijnen die Pachyrrhynchus nabootsen.
Er zijn ook verschillende langhoornige kevers die ze imiteren. Deze kevers reproduceren dezelfde kleuren en dezelfde markeringen.
Er is zelfs een sprinkhaan (Scepastus pachyrhynchoides) die de specifieke vorm en kleur van deze kevers aannam om te ontsnappen aan zijn vijanden, die ze als oneetbaar beschouwen.
Welke kleuren laat Pachyrrhynchus zien
Over het algemeen hebben Pachyrrhynchus zwarte of zeer donkere lichamen die contrasteren met de heldere tinten van hun schild. Sommige soorten, zoals Pachyrrhynchus gemmatus purpureus en Pachyrrhynchus regius, hebben echter een stevige, metaalachtige grondkleur op de kop, thorax, buik en poten.
Het mooie uiterlijk van deze wezens is niet beperkt tot het blote oog. Een nauwkeurig onderzoek van de schalen onthult een prachtige, bijna architectonische geometrie, die alleen zichtbaar is met behulp van een elektronenmicroscoop.
De meeste curculioniden (snuitkevers) en sommige cerambyciden (boktorren) hebben driedimensionale kristallijne structuren op hun opperhuidschubben. Op deze manier worden hemelsblauwe reflecties en kleurenspel vergelijkbaar met opaal geproduceerd.
Deze fotonische kristallen kunnen een compacte kristallijne structuur aannemen. Deze zeshoekige structuren zijn vergelijkbaar met die van opaal, hoewel ze ook kubusvormig kunnen zijn, zoals die van diamanten.
Het geheim van zijn kleuren
De kleuren die je kunt zien als je naar deze insecten kijkt, zijn het resultaat van het reflectieproces. De zeer precieze grootte en vorm van de architectuur op microscopische schaal is een biologisch wonder.
Deze architectuur produceert een complexe vorm van lichtinterferentie, namelijk dat het al het licht filtert dat het lichaam van het insect bereikt. Het reflecteert dus bepaalde kleuren –of golflengten– van licht en dit gereflecteerde licht is de kleur die we zien.
Degenen die bijvoorbeeld structuren hebben die blauw licht reflecteren en andere golflengten laten kruisen of vast komen te zitten in hun microscopische structuren, lijken blauw voor de waarnemer. Degenen die rood licht reflecteren, lijken rood, enzovoort. Ongelofelijk!
Waarom is het belangrijk om de kleuren van deze insecten te bestuderen?
Op dit punt kan men zich afvragen hoe interessant onderzoek naar deze snuitkevers kan zijn. Wat maakt het uit welke kleur ze hebben? Het antwoord ligt in het feit dat diverse branches en bedrijven grote belangstelling hebben voor natuurlijke kleuren.
Er is bijvoorbeeld gesuggereerd dat bepaalde natuurlijke kleuren kunnen worden gebruikt ter vervanging van de zeer giftige kleurstoffen die momenteel in de kledingindustrie worden gebruikt.
Op dezelfde manier zijn kleuren geïnspireerd op levende organismen gebruikt op talloze objecten. Van bepaalde papieren, rekeningen en speciale brillen tot camouflageverf voor militair materieel, zoals vliegtuigen.
De uitdaging om de biodiversiteit te behouden
We weten momenteel niet of sommige soorten die in de 19e eeuw zijn beschreven, simpelweg zijn uitgestorven. Een eerste factor is dat het landschap en de ecologie van een groot deel van Japan, Taiwan en de Filippijnen drastisch zijn veranderd sinds het begin van de 20e eeuw.
Massale ontbossing en bevolkingsgroei, samen met zware industrialisatie, hebben zeker een rol gespeeld die we al kennen.
Het is belangrijk om te weten dat 90% van deze soort voorkomt in de Filipijnen en nergens anders ter wereld. Het is een endemische soort van het land, sterk beperkt tot het bergachtige en bosrijke gebied.
Een tweede factor is willekeurige verzameling. Deze soort wordt geplunderd en verkocht aan andere landen, wat het uitsterven ervan kan bepalen.
