Folliculitis bij honden is een ontstekingsziekte die de haarzakjes aantast. Meestal is het intens jeukend dat het leven van uw hond ellendig kan maken. Deze aandoening kan verschillende oorzaken hebben; daarom kunnen symptomen en behandelingen variëren.
Houd er rekening mee dat hoewel folliculitis bij honden een vrij veel voorkomende huidaandoening is, het niet altijd gemakkelijk is om er vanaf te komen zonder de professionele hulp van uw dierenarts.
Symptomen van folliculitis bij honden
Folliculitis manifesteert zich met verschillende huidlaesies, van bultjes, puistjes en schilferende huid tot alopecia.Deze aandoening is het gevolg van een infectie van het haarzakje. Meestal worden deze infecties veroorzaakt door bacteriën of schimmels die de haarzakjes binnendringen. Het kan ook worden veroorzaakt door uitwendige parasieten zoals mijten of, in meer ernstige gevallen, een aangetast immuunsysteem.
De symptomen van folliculitis bij honden zijn over het algemeen gericht op specifieke delen van het lichaam, voornamelijk in de oksels, de buikstreek of de lies. Over het algemeen zal de hond erg jeuken en in sommige gevallen kunt u haaruitval merken.
1. Bacteriële infecties als oorzaak van folliculitis bij honden
In de meeste gevallen is een bacteriële infectie de meest voorkomende oorzaak van deze aandoening. In feite is folliculitis eigenlijk een secundair symptoom dat het gevolg is van bacteriële pyodermie of bacteriële huidinfectie.
In het geval van reeds bestaande huidaandoeningen, zoals schurft of seborroe, kunnen ook stafylokokkenbacteriële infecties optreden.
Resistentie tegen behandeling met antibiotica
Het is belangrijk om rekening te houden met de antibioticaresistentie van stafylokokken. Helaas is de gevoeligheid veranderd en komen multiresistente stafylokokken steeds vaker voor als de veroorzaker van folliculitis bij honden.
Deze realiteit bemoeilijkt de selectie van antimicrobiële therapie: amikacine, rifampicine en chlooramfenicol worden de favoriete medicijnen, zoals blijkt uit bacteriecultuur en gevoeligheidstesten.
Bovendien wordt lokale behandeling van laesies gebruikt. Aldus wordt behandeling met verdunde natriumhypochlorietoplossing als aanvulling gebruikt. Chloorhexidine, benzoylperoxide, ethyllactaat, triclosan of een mengsel van boorzuur of azijnzuur worden ook gebruikt.
2. Dermatofyteninfectie als oorzaak van folliculitis bij honden
Dermatofyten zijn schimmels die zich voeden met de keratine van de huid en dermatofytose of ringworm produceren. Dit is een van de meest voorkomende vormen van haarzakjesinfecties.
De symptomen van ringworm bij honden worden gekenmerkt door een opeenhoping van oppervlakkige huidcellen (schubben), laesies, rode en ontstoken huid (erytheem), donkere huid op de plaats van infectie (hyperpigmentatie), jeuk, haarverlies dat kan cirkelvormige of onregelmatige laesies en een slechte vacht vormen.
Behandeling van dermatofytose
Verschillende ‘azolen’ zijn verkrijgbaar in formuleringen voor plaatselijke behandeling. Deze omvatten crème, shampoo en conditioner. Chloorhexidine is niet effectief bij de behandeling van dermatofytose.
Systemische opties voor de behandeling van dermatofytose zijn ketoconazol, fluconazol, itraconazol, griseofulvine en terbinafine.
3. Demodectische schurft als oorzaak van folliculitis bij honden
Infectie met de Demodex canis mijt kan leiden tot folliculitis. Het is een veel voorkomende infectie bij puppy's die een onrijp immuunsysteem hebben en daardoor de mijten niet kunnen bestrijden.
In sommige zeldzame gevallen kunnen volwassen honden schurft folliculitis ontwikkelen; het is echter meestal een indicatie van een onderliggend probleem met uw immuunsysteem of algemene gezondheid.
Schurftbehandeling
De eerste behandelingsoptie is meestal ivermectine, maar er zijn zeker gevallen waarin dit geen geschikte of aanvaardbare therapieoptie is.
Het gebruik van complementaire therapieën met producten zoals rotenon of benzoylperoxidegel kan topisch worden aangebracht totdat huidschaafwonden negatief zijn. Ethyllactaatshampoo is een aanvullende maatregel voor de schurftpatiënt.
Er zijn verschillende opties – bijvoorbeeld milbemycine – nuttig voor honden die ivermectine mogelijk niet verdragen.