Vee is een van de oudste en belangrijkste productieve activiteiten die de mensheid heeft ontwikkeld. Maar het naast elkaar bestaan van het platteland met verstedelijkte centra heeft nieuwe uitdagingen met zich meegebracht, zelfs op juridisch gebied. En een van de vragen die meestal twijfels oproept, betreft de schade veroorzaakt door vee.
Hoewel het niet vaak voorkomt, kunnen boerderijdieren uiteindelijk ontsnappen en schade aan eigendommen van derden veroorzaken; ze kunnen ook ongelukken veroorzaken die ernstig lichamelijk letsel of schade aan anderen veroorzaken.
Wie heeft in deze gevallen, en volgens de Spaanse wetgeving, de plicht en bevoegdheid om te reageren op schade veroorzaakt door vee? En verder, hoe worden de sancties of vergoedingen bepaald die de verantwoordelijke aan de slachtoffers moet betalen?
Burgerlijk Wetboek: wat staat er over aansprakelijkheid voor schade veroorzaakt door vee?
Als we het hebben over wettelijke aansprakelijkheid die impliciet is bij veeteeltactiviteiten, dat wil zeggen bij het creëren van vee, moeten we onze toevlucht nemen tot het Spaanse burgerlijk wetboek om een regelgevend kader te vinden met betrekking tot mogelijke schade en schade veroorzaakt door vee in landelijke gebieden.
Evenzo is het belangrijk om te benadrukken dat de huidige regelgeving over de permanentie van loslopende dieren in plattelandsgebieden enigszins kan verschillen in elke autonome gemeenschap. Artikel 1905 van het Burgerlijk Wetboek is echter zeer objectief wanneer het stelt dat:
“De eigenaar van een dier, of degene die het gebruikt, is verantwoordelijk voor de veroorzaakte schade, zelfs als het ontsnapt of verdwa alt. Deze verantwoordelijkheid verv alt alleen in het geval dat de schade het gevolg is van overmacht of de schuld van de persoon die de schade heeft geleden.”
Daarom wordt verwacht dat de verantwoordelijkheid voor schade veroorzaakt door vee en ongevallen die kunnen voortvloeien uit het feit dat ze op ongepaste plaatsen staan – bijvoorbeeld midden op een weg – bij de eigenaar v alt.Ook de schade aan degene die door de eigenaar is aangewezen als huurder of vruchtgebruiker van een of meer dieren wordt geïncasseerd.
Op deze manier is het duidelijk dat het een objectieve aansprakelijkheid is voor het simpele feit dat je de 'eigenaar' bent – tijdelijk of permanent – van het bezit van het vee. In die zin mogen we niet vergeten dat dieren in Spanje geen bijzondere rechtspersoonlijkheid hebben; en het is dat ze nog steeds worden behandeld als persoonlijk eigendom dat kan worden verdeeld, in beslag genomen en zelfs verhypothekeerd.
Het is ook belangrijk op te merken dat de burgerlijke aansprakelijkheid niet gekoppeld is aan het commerciële voordeel dat al dan niet uit vee wordt gehaald. Met andere woorden, zelfs als een persoon bijvoorbeeld vee verwerft en grootbrengt voor zijn eigen levensonderhoud, zal hij nog steeds de verplichting hebben om als eigenaar te reageren op de schade die zijn dieren aan derden hebben toegebracht.
Hoe moet de eigenaar reageren voor de veroorzaakte schade?
De eigenaar moet financieel bijdragen om de door zijn dieren veroorzaakte schade te herstellen, of anders de door de bevoegde autoriteiten vastgestelde schadevergoeding betalen.
In het geval van fysieke schade of schade aan de gezondheid, voortvloeiend uit de aanval of ongevallen veroorzaakt door vee, kan de eigenaar ook verplicht zijn om de noodzakelijke medische kosten te vergoeden voor het herstel of de rehabilitatie van de slachtoffers. In deze kwestie zal het erg belangrijk zijn dat er een verzekering is.
En wie zou financieel verantwoordelijk moeten zijn voor de schade veroorzaakt door vee? Zoals we kunnen zien, moeten die mensen die de fysieke capaciteiten of enige dienst gebruiken of 'gebruiken' die dieren die schade toebrengen of schade toebrengen aan derden, reageren. Respect voor dierenwelzijn mag niet vergeten worden.
Naast de eigenaar kan de burgerlijke aansprakelijkheid ook worden toegeschreven aan de huurder, de lener of de vruchtgebruiker van het vee, afhankelijk van de relatie met de eigenaar van het dier.
Professionals die tijdelijk vee verzorgen, zoals herders en dierenartsen, hoeven in deze gevallen niet te reageren. Dit ongeacht of zij een vast dienstverband hebben met de eigenaar, of hun beroep zelfstandig uitoefenen.
Op zijn beurt wordt verwacht dat het slachtoffer de klacht binnen 12 maanden na het ongeval of letsel indient. Zoals logisch is, zal de claim juridisch worden geanalyseerd om de herkomst ervan te verifiëren.
Vanwege dit alles ligt de verantwoordelijkheid bij het slachtoffer om bewijsmateriaal over de oorzaak en het oorzakelijk verband van de schade goed te keuren. Het is van vitaal belang om gegevens te verzamelen over de eigendom van het dier of de dieren die betrokken zijn bij het ongeval.
