Van alle wilde hoefdieren die het Iberisch schiereiland bewonen, is de sarrio een van de meest onbekende dieren. In dit artikel geven we je een korte samenvatting van wie dit mysterieuze dier is.
Sarrio, de gems van de Pyreneeën
De gems is een ondersoort van de Midden-Europese gems, die samenleeft met de Cantabrische ondersoort (Rupicapra rupicapra parva) in de Pyreneeën. De wetenschappelijke naam is Rupicapra rupicapra subsp. pirenaica.
In de Aragonese Pyreneeën staat het bekend onder de naam sarrio, maar in andere gebieden wordt het ook 'chizar' of 'icharzo' genoemd.
Het leefgebied bevindt zich tussen 1.500 en 3.000 meter hoogte, maar zakt in het winterseizoen naar lagere niveaus. Het zijn sociale dieren, zoals alle herten, dus vormen ze groepen mannetjes en vrouwtjes met hun jongen.
Volwassenen wegen tussen de 20 en 30 kilo en kunnen 20 jaar oud worden.
In tegenstelling tot wat er gebeurt met andere hertachtigen, hebben zowel de mannelijke als de vrouwelijke gemzen geen hoorns. Hoewel ze nagenoeg even hoog kunnen zijn, zijn die van vrouwtjes iets dunner, groeien ze meer parallel en hebben ze een minder uitgesproken kromming. De vacht is aardekleurig, in de zomer iets roodachtig.
In Spanje v alt zijn aanwezigheid op in Aragon, Catalonië en Navarra, met speciale vermelding voor het nationale park Ordesa Valley en het Franse nationale park van de westelijke Pyreneeën.
Het is een uitsluitend herbivoor dier. De sleur vindt plaats in november en de eerste dagen van december; De kinderen worden over het algemeen in de tweede helft van mei of begin juni geboren.
Het vrouwtje baart één kind en, zeer zelden, een tweeling.
Status en beheer van de soort in de Catalaanse Pyreneeën
De bevolking van sarrio in Catalonië is verspreid over een groot deel van de Pyrenese massieven en in sommige bergketens die behoren tot de Pre-Pyreneeën. Het grootste deel van deze populatie wordt beheerd door de nationale jachtreservaten die verantwoordelijk zijn voor de Generalitat van Catalonië, zonder de bescherming te vergeten van een reeks exemplaren in het nationale park.
De historische evolutie van deze populatie laat een opwaartse trend zien, wat het jachtgebruik toelaat.
Een van de moeilijkheden waarmee de groei van deze soort in de Pyreneeën wordt geconfronteerd, is het optreden van een ziekte veroorzaakt door een pestivirus, bekend als borderziekte, die sinds 2001 een hoge sterfte heeft veroorzaakt.Dit zorgde voor veranderingen in het beheer van de soort, wat zelfs leidde tot een jachtverbod voor een seizoen.
Om objectieve gegevens te hebben over de soorten in het gebied, wordt sinds 2012 een Sarrio-monitoringprogramma uitgevoerd in de Catalaanse Pyreneeën. Dit programma omvat tellingen, gegevensverzameling van de opgejaagde exemplaren en dood aangetroffen, en de organisatie van de bevolking per sector.
Status en beheer van de soort in de Gemeenschap van Navarra
Deze stad ligt in het Larra-Belagoa- en Ezkaurre-massief en in het Ori-Lakartxela-gebergte. Als geheel is het een kleine populatie, die in goede gezondheid verkeert en demografische kenmerken heeft die typerend zijn voor bevolkingsgroepen met een lage dichtheid en bosrijke omgevingen.
Deze populatie wordt sinds de jaren negentig gemonitord en sindsdien is een toename van het aantal individuen waargenomen.
Status en beheer van gemzen in de Aragonese Pyreneeën
Sinds 1995 heeft een reeks acties van de regering van Aragon het mogelijk gemaakt om het beheer van de gemsjachtreservaten in de Aragonese Pyreneeën te consolideren. Er zijn 16 beheerseenheden opgericht die bestaan uit bergmassieven en in elk daarvan zijn bevolkingsschattingen uitgevoerd.
Hoofdafbeeldingsbron | https://www.lacuniacha.es/
