De roodstuit ara (Ortalis ruficauda) is een tropische vogel van de orde Galliformes. Het is ook bekend als "chachalaca" of "Cocrico" .
Deze soort is lid van een oude groep vogels in de cracid-familie, die ongeveer vijftig soorten omvat en verwant is aan de megapods. De laatste staat bekend als terp-bouwende vogels die Australazië bewonen.
Verdeling van de guacharaca met rode culine
De guacharaca met rode culine leeft alleen in Amerika. Het is endemisch in neotropische gebieden: het noordoosten van Colombia en het noorden van Venezuela, hoewel het ook leeft in Trinidad en Tobado, waar het een van de twee nationale vogels is.
Habitat
De roodstaartara leeft in bladverliezende struikgewas, galerijbossen en bosgebieden in de drogere laaglanden van Noordoost-Colombia, Noord-Venezuela en Trinidad en Tobago, zoals hierboven vermeld.
In Venezuela bewonen guacharaca's over het algemeen niet de diepten van vochtige bossen, maar geven ze de voorkeur aan struikgewas, dikke beekranden of laaggelegen bossen in drogere delen van de tropen.
Fysieke kenmerken
Deze vogels lijken qua uiterlijk en grootte op kippen en fazanten. Ze hebben een kleine kop, een lange nek, een lichaam met grote, sterke poten en een relatief lange staart. Ze zenden ook diepe en resonerende liedjes uit.
Deze soort heeft een ondoorzichtig en discreet verenkleed. De overheersende kleuren zijn grijs, bruin en zwart, die dienen als camouflage op de takken en op de grond. Vrouwtjes van deze soort hebben ook een donkerbruine morfologie met een lichtbruin lichaamsdeel.
Gewoonten van de guacharaca met rode bodem
Woodbirds zijn voornamelijk dagvogels. Ze zijn het meest actief in de vroege ochtend voor zonsopgang, wanneer ze luide oproepen kunnen horen.
Deze vogels nestelen het liefst in bomen. Ze voeden zich voornamelijk met fruit en kruiden, dus eten ze zacht fruit, zaden, bloemen, groene scheuten en bladeren. Door zijn plantetende gewoonten is deze vogel een goede zaadverspreider en daarom belangrijk bij bosvernieuwing.
Recente studies hebben de Roodstaart Guacharaca gekwalificeerd als een indicatorsoort van de staat van bosbehoud. Bovendien is deze vogel een sociale soort die zich meestal verzamelt om te foerageren in koppels van 4-20 vogels.
De guacharaca's rusten meestal op de heetste uren van de dag. Natuurlijk zijn hun rustplaatsen altijd in de bomen.Ze nemen ook stofbaden en er wordt aangenomen dat het hen helpt om te gaan met externe parasieten. Hoewel ze ook deel kunnen uitmaken van de verkeringsceremonie.
Afspelen
Opgemerkt moet worden dat deze vogels monogaam zijn. Daarnaast nestelen ze meestal in bomen en dragen zowel het mannetje als het vrouwtje bij aan de bouw van het nest. Tijdens de broedfase kunnen ze territoriaal zijn.
Meestal leggen ze twee witte eieren die het vrouwtje alleen uitbroedt. De jongen zijn precociaal en worden geboren met het instinct om onmiddellijk omhoog te klimmen en hun toevlucht te zoeken in de nestboom. Ze kunnen een paar dagen na het uitkomen vliegen.
Het lied van de guacharaca met rode culine
Veel guacharaca-exemplaren maken extreem harde geluiden. Ze hebben een sterk vergrote luchtpijp waardoor hun oproepen meer dan 1 kilometer ver te horen zijn.
Meestal maken zwermen guacharaca's zeer luide koorgeluiden. Hun liedjes worden gedomineerd door een veelheid aan gekakel, geschreeuw en gekrijs.
Instandhoudingsstatus van de Guacharaca met rode rug
Traditioneel wordt er op de cracid-familie gejaagd in landelijke steden in de Neotropics, vanwege de grotere omvang in vergelijking met andere bosvogels. Aan de andere kant beïnvloedt de toenemende ontbossing van hun leefgebied ook de versnelde achteruitgang van lokale populaties van cracids in heel Latijns-Amerika.
Een factor die actie voor het behoud van deze soort kan bevorderen, is dat het een belangrijke soort aan het worden is voor de ecotoerisme-industrie.
